Ξεφυλλίζουμε μαζί με την Ορσαλία-Ελένη Κασσαβέτη το βιβλίο της «Ταχύτητα και Αγάπη» για το νέο εμπορικό κινηματογράφο των 80s και την αναγκάζουμε να απαντήσει σε όλες τις (δύσκολες) ερωτήσεις που αφορούν μια (δίκαια;) παρεξηγημένη εποχή του ελληνικού σινεμά.
Ενα από τα καλύτερα video games που έγιναν ποτέ, το «The Last of Us», ετοιμάζεται να γίνει σειρά στο HBO Max, κι εμείς κοιτάμε το τρόπο με το οποίο ένα παιχνίδι κατάφερε και ξεπέρασε όλα τα στερεότυπα για να θεωρείται σήμερα ένα σπουδαίο αφηγηματικό επίτευγμα και μια καθηλωτική συναισθηματική εμπειρία.
Ο κινηματογραφικός πλανήτης κρατάει την ανάσα του για το αν τελικά η ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν θα είναι αυτή που θα σώσει το σινεμά (όπως το ξέραμε), αν τελικά καταφέρει να βγει στις αίθουσες τη σωστή στιγμή. Η πανδημία μοιάζει να έχει άλλη άποψη...
Ηταν 1989 όταν ο Σπάικ Λι «έκανε το σωστό» με μια ταινία που μοιάζει όχι απλώς σύγχρονη σε κάθε εποχή αλλά και δυστυχώς επίκαιρη με τον ίδιο τρόπο που μετά την πρώτη προβολή της προκάλεσε οργισμένες αντιπαραθέσεις για το αν θα σημάνει το τέλος του ευγενούς δυτικού πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Ή τον ξέραμε.