Άποψη

Το καλοκαιρινό mixtape του Flix #17 | «Dancing in the Dark» του Μπρους Σπρίνγκστιν από το «Lawn Dogs»

of 10

Για κάθε μία μέρα του Ιουλίου, το Flix επιλέγει ένα τραγούδι από το jukebox των πιο αγαπημένων καλοκαιρινών κινηματογραφικών αναμνήσεων.

Το καλοκαιρινό mixtape του Flix #17 | «Dancing in the Dark» του Μπρους Σπρίνγκστιν από το «Lawn Dogs»

Tα καλοκαίρια εμπνέεουν επαναστάσεις. Κάποιοι επαναστατούν απέναντι στο άδικο - σ' έναν κοινωνικό ρατσισμό που τους θέλει να είναι γεννημένους "στη λάθος πλευρά των γραμμών του τρένου". Κάποιοι, στην υποκρισία - αυτή που κρύβεται πίσω από τους λευκούς φράχτες των παστέλ σπιτιών, κάτω από επιδερμίδες κοντοκουρεμένων γρασιδιών.

Ο Τζον Ντούιγκαν («Flirting») αποφάσισε το 1997 να μιλήσει για μία τέτοια επανάσταση με το «Lawn Dogs» («Σκυλιά στη Χλόη») - με ένα κινηματογραφικό ενήλικο παραμύθι, αφιερωμένο σε όσους συνεχίζουν να ζουν με πεισμωμένη παιδική αθωότητα. Βασισμένος στο σενάριο της Ναόμι Γουάλας μάς παρουσίασε μία περίεργη φιλία: αυτή του 21χρονου Τρεντ (Σαμ Ρόκγουελ) και της 10χρονης Ντέβον (Μίσα Μπάρτον) που γνωρίστηκαν στο νεόπλουτο, οχυρωμένο προάστιο «Camelot Gardens» του Λούισβιλ, Κεντάκι. Εκεί όπου, ξεκάθαρα, υπάρχουν «δύο ειδών άνθρωποι: αυτοί που έχουν σπίτια με γκαζόν κι εκείνοι που προσλαμβάνονται για να τους κουρεύουν το γκαζόν».

Ο Τρεντ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία - και για αυτό θεωρείται αυτόματα σκουπίδι από την κάστα των κουστουμαρισμένων αντρών και των μακιγιαρισμένων συζύγων τους, οι οποίες τους απατούν με τους νεαρούς συμφοιτητές των γιων τους. Η Ντέβον είναι η μικρή κόρη ενός τέτοιου πλουσιόσπιτου, αλλά για κάποιο δικό της σχεδόν μεταφυσικό λόγο, δεν βλέπει τον κόσμο με τον βολεμένο τρόπο της οικογένειας και των γειτόνων της. Είναι μαχήτρια: μια τεράστια ουλή από την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς έχει σημαδέψει το στέρνο και τη μικρή ζωή της. Είναι old soul: καταλαβαίνει πολλά περισσότερα από όσα οι μεγάλοι νομίζουν ότι αφήνουν να φανούν. Και είναι φίλη του Τρεντ. Προτιμά την καθαρότητα της ζωής "στη λάθος πλευρά των γραμμών του τρένου".

Κι εκείνο το καλοκαίρι, αυτοί οι δύο απόκληροι, θα κάνουν την επανάστασή τους... (διαβάστε στη συνέχεια...)

Lawn Dogs  607 1

Lawn Dogs  607 2


To καλοκαιρινό mixtape του Flix:


Lawn Dogs  607 3

Lawn Dogs  607 4

Μια επανάσταση κοινωνική και προσωπική. Θα επαναστατήσουν στην προαστιακή επίφαση. Θα επαναστατήσουν στο σαθρό σύστημα που αποφασίζει που ανήκουν οι άνθρωποι - ποιο το παρελθόν, οπότε και ποιο το μέλλον τους. Θα επαναστατήσουν απέναντι στα βρωμόμυαλα ταμπού κάθε ενός από εμάς που (όπως και με το «Η Αλίκη στις Πόλεις» του Βιμ Βέντερς) αδυνατούμε να δούμε με ανοιχτό το βλέμμα και διάπλατη την καρδιά μία τέτοια φιλία - τι γυρεύει ένας ενήλικος άντρας με ένα κοριτσάκι;

Lawn Dogs  607 5

Lawn Dogs  607 6

Οι επαναστάσεις μπορούν να έχουν πολλές μορφές. Αλλοι σπάνε κι άλλοι χτίζουν. Αλλοι τις ουρλιάζουν κι άλλοι τις τραγουδούν. Κι υπάρχουν κι εκείνοι που... χορεύουν. Χορεύουν δίπλα σ' ένα ποτάμι, ένα μεσημέρι καλοκαιριού, πάνω στη σκεπή ενός αυτοκινήτου, με τα χέρια ανοιχτά, με τεράστια χαμόγελα (πόσο δυνατός ο άνθρωπος που έχει στο βλέμμα του ατόφια χαρά;) και δείχνοντας τα οπίσθιά τους στο γλειώδες σύστημα της απέναντι όχθης.

Lawn Dogs  607 7

Lawn Dogs  607 8

Lawn Dogs  607 9

Και δεν επιλέγουν τυχαίο τραγούδι. Ο Μπρους Σπρίνγκστιν έχει την ιδιότητα να γράφει τις πιο σκοτεινές του εξομολογήσεις κόντρα - με φωτεινές μελωδίες. Από τα 80ς με το «Dancing in the Dark» κουνάς τους γοφούς σου, θυμάσαι ένα βίντεο κλιπ με την Κόρτνεϊ Κοξ (και σκηνοθέτη τον Μπράιαν Ντε Πάλμα, παρακαλώ) και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην έχεις ακούσει ποτέ προσεχτικά τους στίχους. Κι όμως, εκεί κρύβεται ένας άνθρωπος σε απόλυτη απόγνωση, λίγο πριν την αυτοκτονία ή την έκρηξη. Λίγο πριν την προσωπική του επανάσταση - απέναντι σε όλα όσα τον έχουν φέρει σε αυτό το σκοτάδι. Η μελωδία δίνει κουράγιο - όσο γελάμε, όσο βλέπουμε φως, όσο είμαστε μαζί, όσο χορεύουμε, τότε ακόμα χτυπά η καρδιά, ακόμα ελπίζουμε. Οσο βρίσκουμε αυτή τη χαρά μέσα μας είμαστε ανίκητοι. Ο ρυθμός τραντάζει το μυαλό που είναι σε τέλμα κι αυτό αυτοσαρκάζεται. Ναι, κουνάς τους γοφούς σου, αλλά αυτό που κάνεις είναι κάτι παραπάνω από λίκνισμα. Είναι απόφαση. Είναι δήλωση. Είναι (επανα)στάση. Θα ξημερώσει. Μην παίρνεις το σκοτάδι πολύ σοβαρά. Τίναξέ το από τους ώμους σου. Θα ξημερώσει.

You sit around getting older
There's a joke here somewhere and it's on me
I'll shake this world off my shoulders
Come on, baby, the laugh's on me
Stay on the streets of this town
And they'll be carving you up all right
They say you gotta stay hungry
Hey, baby, I'm just about starving tonight
You can't start a fire
You can't start a fire without a spark
This gun's for hire
Even if we're just dancing in the dark

Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν, βάλτε διαπασών το αγαπημένο σας κομμάτι για χορό και χορέψτε. Χορέψτε γιατί χανόμαστε...

Εδώ η σκηνή από το Lawn Dogs, αλλά σε ισπανική μεταγλώττιση (!)


Πατήστε το play για να θυμηθείτε το Dancing in the Dark, ένα από τα πιο διάσημα χιτς των 80ς


Αλλά αν θέλετε πραγματικά να καταλάβετε τους στίχους, ακούστε τη διασκευή της Λόρα Μάρλινγκ («Ηe Wrote», από την «Ψυχή και το Σώμα»)



Διαβάστε και δείτε ακόμη:


Lawn Dogs 607