Υπέροχος ηθοποιός, όμορφος άντρας, έξυπνος άνθρωπος, ο Ρέιφ Φάινς έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι και θαυμάσιος σκηνοθέτης, με τον «Κοριολανό» του το 2011 και με την «Αόρατη Γυναίκα» το 2013. Μπορεί, αλλά αυτή τη φορά επιλέγει να μην είναι.
Τη βάση της ταινίας του αποτελεί μια, από μόνη της, συναρπαστική ιστορία για μια διάσημη, πολυπρισματική προσωπικότητα, σε μια από τις πιο σύνθετες πολιτικές στιγμές: ντυμένη με τυπική, ανέμπνευστη ατμόσφαιρα εποχής και διατυπωμένη μ' ένα σενάριο χωρίς ουσία ή ύφος, γίνεται πιο φλατ κι από το πάτωμα της σάλας του μπαλέτου.
Το φιλμ παρακολουθεί τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ακόμα «Ρούντι», από τα παιδικά του χρόνια, όταν μεγάλωνε φτωχικά με τη μητέρα και τις τρεις αδελφές του, ως τη δεκαετία του '50, όταν έχει γίνει το ανερχόμενο αστέρι του Λένινγκραντ και των μπαλέτων Κίροφ και δίνει παραστάσεις στο Παρίσι, μαγεύοντας, για πρώτη φορά, τα πλήθη. Εκεί, ο Νουρέγιεφ θα συνειδητοποιήσει ότι το Κόμμα θ' αποτελέσει εμπόδιο στη φιλοδοξία του (και την ελευθερία του) και θ' αποφασίσει ν' αυτομολήσει στη Δύση.
Στο φιλμ τα πάντα είναι σχηματικά. Από τον υποταγμένο στη μοίρα δάσκαλό του που ερμηνεύει ο ίδιος ο Ρέιφ Φάινς, ως τους ελαφρώς τζιτζιφιόγκους Γάλλους χορευτές που τον περικυκλώνουν, ως τη μελαγχολική νεαρή Γαλλίδα που τον πολιορκεί (με τη σεξουαλικότητα της Αντέλ Εξαρχόπουλος τιθασευμένη) ως, κυρίως, τον ίδιο τον Νουρέγιεφ ως κινηματογραφικό ήρωα.
Ο Ολεγκ Ιβένκο που αναλαμβάνει το βάρος του πρωταγωνιστή έχει πανέμορφο κορμί και χορεύει ωραία - αλλά οι υποκριτικές του ικανότητες έχουν μικρά όρια. Ετσι κι αλλιώς, το προφίλ του Νουρέγιεφ διαγράφεται - και όχι σκόπιμα, μάλλον - ως αυτό ενός αντιπαθούς, συμπλεγματικού νέου χωρίς ίχνος μαγείας. Αλλά κι αυτές οι σκηνές του χορού, που είναι πολλές και πιστές στις πραγματικές, ποτέ δεν καταφέρνουν να μεταδώσουν ενέργεια, ενθουσιασμό, το μεγαλείο αυτό όχι μόνο του μπαλέτου του '50, αλλά και του Νουρέγιεφ που με τη θεατρικότητά του, με τη χημεία, την ομορφιά και τον ερωτισμό του, προκαλούσε στο κοινό κεραυνοβόλες αντιδράσεις.
Στο «Λευκό Κοράκι» όλα λέγονται, δηλώνονται, αλλά τίποτα δεν μεταφέρεται, κινηματογραφικά, χορευτικά ή σεναριακά. Είναι μια αξιοπρεπής ταινία για έναν ήρωα που ξεπέρασε τα ανθρώπινα. Και η πρώτη φορά που ο Ρέιφ Φάινς, πραγματικά, δεν φαίνεται τολμηρός.
