Η Καουτέρ Μπεν Χανία απέσπασε το μεγαλύτερο χειροκρότημα των τελευταίων χρόνων στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας τον Σεπτέμβριο, όπου έκανε πρεμιέρα η «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ».
Η Τυνήσια σκηνοθέτρια, της οποίας οι δύο προηγούμενες ταινίες – «The Man Who Sold His Skin» και «Four Daughters» - ήταν υποψήφιες για Οσκαρ, περιοδεύει στα κινηματογραφικά φεστιβαλ με τη «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ», η οποία αποτελεί την επίσημη υποβολή της Τυνησίας στα Οσκαρ.
Η «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» θα ανοίξει ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ντόχα, με την Χανία να δηλώνει χαρούμενη για αυτό. Κάθε φεστιβάλ στην περιοχή ζητούσε την πρεμιέρα της ταινίας. Η ταινία προβλήθηκε επίσης στο Διεθνές Φεστιβάλ Γυναικείου Κινηματογράφου της Γάζας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 26 Οκτωβρίου, και θα προβληθεί στο Κάιρο, στο Μαρακές, και στο Red Sea. Η Ντόχα αποτελεί την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στη Μέση Ανατολή.
Διαβάστε ακόμη: Βενετία 2025: Εκατοντάδες καλλιτέχνες ζητούν από το Φεστιβάλ να μιλήσει ανοιχτά για τη γενοκτονία στη Γάζα
Οπως δήλωσε η Μπεν Χανία στο Variety: «Ευχαριστώ όλα τα φεστιβάλ, γιατί κατανόησαν πολύ γρήγορα πως αυτή η ταινία πρέπει να προβάλλεται σε κάθε δυνατή ευκαιρία».
Σε ερώτηση που δέχτηκε από το Variety η σκηνοθέτρια για το πως νιώθει για τις διαμάχες που υπάρχουν σχετικά με το ότι η ταινία της δεν κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα, απάντησε ως εξής:
«Αυτό που συνέβη στη Βενετία ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Ξεκίνησε από το πρωί. Ακουσα ότι η προβολή για τον Τύπο ήταν συγκινητική. Οι δημοσιογράφοι χειροκρότησαν, κάτι που συνήθως δεν συμβαίνει. Μετά, στην επίσημη πρεμιέρα, το κοινό άρχισε να χειροκροτεί και κανείς δεν μπορούσε να το σταματήσει. Μας ζήτησαν να φύγουμε από την αίθουσα, γιατί υπήρχε άλλη προβολή μετά. Ολο αυτό ήταν κάπως σουρεαλιστικό για μένα. Είπα στον εαυτό μου: “Τώρα μπορώ να πω ότι ‘Η Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ’ θα αντηχήσει”. Αυτό, για μένα, ήταν το καλύτερο βραβείο. Oσο για τη διαμάχη, πρέπει να ρωτήσετε την επιτροπή. Πήρα το δεύτερο βραβείο, που είναι υπέροχο. Το πρώτο πήγε στον Τζιμ Τζάρμους, έναν σκηνοθέτη τον οποίο θαυμάζω βαθιά. Οταν ξεκινούσα στον κινηματογράφο, είχα δει όλες του τις ταινίες».
Από τη Βενετία και έπειτα, η ταινία κερδίζει σε κάθε Φεστιβάλ το Βραβείο του Κοινού, γεγονός που, σύμφωνα με την Μπεν Χανία, αποδεικνύει πως η ταινία βρίσκει – και θα συνεχίσει να βρίσκει – το κοινό της σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η σκηνοθέτρια αποκάλυψε πως η ίδια και η ομάδα της δυσκολεύτηκαν αρκετά ως προς το να εξασφαλίσουν διανομή στις Η.Π.Α. Παρά τη δυνατή έξοδο της ταινίας, όχι μόνο δεν υπήρξε κάποια πρόταση για διανομή στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντιθέτως υπήρξε τεράστια άρνηση από όλους. Ετσι, τη διανομή ανέλαβε η WILLA, μια εκ των εκτελεστικών παραγωγών της ταινίας.
Επ αυτού η σκηνοθέτρια σχολίασε: «Ελπίζω το αμερικανικό κοινό να τη δει και να κάνει κάτι γι’ αυτό. Γιατί δεν είναι μια ταινία για την οποία μπορεί κανείς να πει: “Απολαύστε την και γυρίστε σπίτι!”. Θα δούμε λοιπόν τι θα γίνει μέσα από την πορεία της προς τα Οσκαρ και την έξοδό της στις αμερικανικές αίθουσες, στις 17 Δεκεμβρίου».
Θυμηθείτε περισσότερα εδώ: «H Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ», η σπαρακτική ταινία για τη γενοκτονία στη Γάζα στις αμερικανικές αίθουσες
Οι παλαιστινιακές φωνές κάνουν τεράστιο αγώνα να ακουστούν μέσα από τη φίμωση που τους ασκείται. «Εφτιαξα αυτή την ταινία σε τόσο σκοτεινούς καιρούς επειδή έκανα στον εαυτό μου πολλές ερωτήσεις: τι σημαίνει να κάνεις κινηματογράφο σήμερα; Και μπορεί ο κινηματογράφος να αποτελέσει στοιχείο αλλαγής; Αυτή είναι η ελπίδα μου - να μην είναι απλώς μια καθαρτική στιγμή όπου το κοινό κλαίει και μετά γυρίζει σπίτι και το ξεχνά. Αλλά να κάνει πραγματικά κάτι, οι θεατές είναι και πολίτες και όλοι μαζί, μπορούν να φέρουν την αλλαγή».
Διαβάστε ακόμη: Οι δημιουργοί του «Καμία άλλη Γη» απέρριψαν πρόταση της MUBI
Από τη Βενετία, μας χωρίζει μια συμφωνία «κατάπαυσης του πυρός», η οποία αποδείχθηκε κάλπικη μετά από επανειλημμένες καταπατήσεις της από μεριάς του Ισραήλ.
Σύμφωνα με την Μπεν Χανία, τα δάκρυα, ο πόνος και η απώλεια δεν είναι κάτι στο οποίο μπορούμε να πούμε «Φτάνει», καθώς η πληγή παραμένει ανοιχτή. Η σκηνοθέτρια σκεφτόταν πως η ταινία διαδραματιζόταν στο σημείο καμπής της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Δεν ίσχυε ωστόσο. Τα πράγματα χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα, και μετά τη Βενετία.
«Είναι κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει, και είναι μια ανοιχτή πληγή που καμία ταινία δεν μπορεί να επουλώσει. Μόνο η δικαιοσύνη μπορεί. Δεν είναι μια κατάπαυση του πυρός που θα βελτιώσει τα πράγματα. Τι γίνεται με το να αποδοθεί δικαιοσύνη στη Χιντ και σε όλα τα σκοτωμένα παιδιά; Ισως τότε μπορέσουμε να ελπίσουμε σε κάτι».
Διαβάστε ακόμη: «I’m Glad You’re Dead Now»: Η ελληνική συμπαραγωγή έχει πλέον τη στήριξη του Χοακίν Φίνιξ και της Ρούνι Μάρα στο ταξίδι της προς τα Οσκαρ