Η ομάδα του Flix στο 59o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι οι Λήδα Γαλανού, Πόλυ Λυκούργου, Μανώλης Κρανάκης, Θοδωρής Δημητρόπουλος, Δημήτρης Δημητρακόπουλος, Ρόμπυ Εκσιέλ και Τάσος Χατζηευφραιμίδης.
Για τον Ζακ
Πριν την προβολή της Στρέλλας του Πάνου Χ. Κούτρα στο Ολύμπιον σε μια καθολικά προσβάσιμη sold out προβολή, στην οθόνη ξεκίνησε να ακούγεται το «Rock n' Roll Suicide» του Ντέιβιντ Μπόουι για να αποκαλύψει στην εικόνα τον Ζακ Κωστόπουλο να περπατάει στην Αθήνα. Η συγκίνηση και η οργή έγιναν ένα μέσα στην αίθουσα, όπου τρεις φίλοι, συνεργάτες του Ζακ και εξέχοντα μέλη της queer ακτιβιστικής κοινότητας, η Maria Cyber (ιδρυτής του Outview Film Festival), o Γιώργος Τσιτιρίδης από την Θεσσαλονίκη και ο Μανώλης Βαμβούνης από την Αθήνα μοιράστηκαν ιστορίες και σκέψεις για τον άνθρωπο που «δολοφονήθηκε το Σεπτέμβρη που μας πέρασε και συνεχίζει να δολοφονείται καθημερινά από τα μέσα και από το ρατσισμό και τη φοβία του κόσμου», όπως ανέφερε ο Μανώλης Βαμβούνης. «Πήγαν να δολοφονήσουν έναν άνθρωπο που θεωρούσαν σκουπίδι, ότι δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί του, όμως δημιούργησαν ένα σύμβολο για όλους μας για να παλεύουμε καθημερινά». Ο Πάνος Χ. Κούτρας στη συνέχεια αφιέρωσε την προβολή στον Ζακ και τους Ζακ αυτού του κόσμου, σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα που θύμισε ακριβώς τους λόγους για τους οποίους ένα αφιέρωμα σαν αυτό στο queer ελληνικό σινεμά αποτελεί μαζί με μια κινηματογραφική εμπειρία και μια πράξη αντίστασης. Μ.Κ.
Οι ζωγραφιές του Μαρκ Σαμσόνοβιτς
Πρωταγωνιστούν στο «Εμείς τα Ζώα» του Τζερεμάια Ζέιγκαρ, σχεδόν όσο και οι ήρωες της ποιητικής ταινίας ενηλικίωσης που βραβεύθηκε στο Σάντανς και περιγράφει τον κόσμο ενός παιδιού που όταν δεν μπορεί να γίνει λέξεις, γίνεται σχέδια σε χαρτιά κρυμμένα κάτω από το κρεβάτι. Τις έφτιαξε ο Μαρκ Σαμσόνοβιτς, σαν να ήταν αυτός ο μικρός Τζόνα της ταινίας. Π.Λ.
Efkaristo Poly
Ο Ρομέν Γαβράς υπογράφει στο βιβλίο φιλοξενίας του Φεστιβάλ. Μ.Κ.
Τα κορίτσια κάνουν σκέιτ
Μπορεί το «The Wolfpack» να ήταν η ταινία που έκανε γνωστή στο φεστιβαλικό κοινό την Κρίσταλ Μοσέλ, το «Skate Kitchen» της είναι όμως το φιλμ που δηλώνει πραγματικά την καλλιτεχνική της ταυτότητα, μια φρέσκια, γεμάτη κατανόηση ματιά στη νέα γενιά της Αμερικής, ανεπιτήδευτη, αναζωογονητική και γεμάτη ενέργεια. Η Μοσέλ αποτυπώνει σαν χορογραφία τις ηρωίδες της να κάνουν σκέιτ, κινηματογραφεί χωρίς πυροτεχνήματα τις μικρές στιγμές της σταδιακής τους ενηλικίωσης, ξεπερνά τεχνηέντως κλισέ και στερεότυπα και σχηματίζει τελικά έναν καμβά αληθινών προσωπικοτήτων, θολώνοντας με επιτυχία τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Το «Skate Kitchen» είναι η ταινία όπου τα πάντα μπορεί να τα χαλάσουν με ένα απλό φιλί. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και τα φιλμ όπου η απόλυτη λύση μπορεί να είναι μια απλή συγγνώμη. Δ.Δ.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκινητικό
..από το σινεμά που δεν αποκλείει, ενσωματώνει. Η προβολή της «Στρέλλας» του Πάνου Κούτρα χθες βράδυ ήταν προσβάσιμη σε όλους. Ενα συγκινητικό βίντεο για τον δολοφονημένο Ζακ Κωστόπουλο προηγήθηκε και καταχειροκροτήθηκε, με τον Πάνο Κούτρα να του αφιερώνει την προβολή. Ομως οι πόρτες του Ολύμπιον άνοιξαν ακόμα περισσότερο – κι όχι μόνο για τα μέλη της lgbtq κοινότητας, που έτσι κι αλλιώς φέτος απολαμβάνουν ένα υπέροχο αφιέρωμα στο Queer Ελληνικό Σινεμά. Η προβολή της «Στρέλλας» ήταν προσβάσιμη σε άτομα με προβλήματα ακοής (με ειδικούς υπότιτλους) κι όρασης (με ακουστικά αφήγησης) και ξαφνικά μπροστά σου, πίσω σου, δίπλα σου υπήρχαν αγόρια με τους σκύλους-οδηγούς τους, κορίτσια που ρουφούσαν την νοηματική μετάφραση της παρουσίασης του Κούτρα. Είδαμε σινεμά μαζί. Μαζί. Και δεν υπήρχε τίποτα πιο συγκινητικό. Π.Λ.
Η Πάολα
Υπέροχη, πληθωρική, σοφή, αστεία, ένας κόσμος από μόνη της και μια Ιστορία γραμμένη σε κάθε συλλαβή των λέξεων, των εικόνων και των αφηγήσεων της, η Πάολα Ρεβενιώτη βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για να παρουσιάσει τα «Καλιαρντά» στο πλαίσιο του αφιερώματος στο queer ελληνικό σινεμά. Λ.Γ.
To φως και το σκοτάδι των Λεόν και Κοσίνα
Στο φετινό φεστιβάλ προβάλλονται εννιά μικρού μήκους φιλμ των Κριστομπάλ Λεόν και Χοακίν Κοσίνια από τη Χιλή, καθώς και η τελευταία τους ταινία, το ντεμπούτο μεγάλου μήκους με τίτλο «Το Σπίτι Λύκος». Το σινεμά τους επανερμηνεύει ανατρεπτικά τη θρησκεία, τις παραδόσεις, το παρελθόν και το παρόν της Λατινικής Αμερικής μέσα από μια μείξη τεχνικών που συνδυάζει το stop motion με φιγούρες από παπιέ μασέ, πραγματικά σκηνικά και αντικείμενα, ζωγραφική, σκίτσα και φωτογραφίες. «Η τέχνη είναι ο καθρέφτης της ίδιας μας της ζωής. Το ξέρω ότι μέσα από τις ταινίες μου προβάλλω θέματα που ούτως ή άλλως είναι έντονα και χρήζουν συζήτησης, όπως για παράδειγμα κοινωνικές πτυχές που έχουν να κάνουν με έννοιες της ελευθερίας και της ταυτότητας. Πάντως, οφείλω να πω ότι τόσο εγώ όσο και ο Χοακίν Κοσίνια δεν είμαστε και τόσο σκοτεινοί και θλιμμένοι άνθρωποι, όπως τα φιλμ μας. Περνάμε πολύ καλά στα γυρίσματα και επιθυμούμε να ενσταλάξουμε στις ταινίες μας μια δόση μαύρου χιούμορ», δήλωσε ο Κριστομπάλ Λεόν που βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μ.Κ.
H μεταμεσονύκτια Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά
Η διακοπή και αναβολή της προβολής της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά» την Πέμπτη που μας πέρασε, έδωσε την ευκαιρία για μια μεταμεσονύκτια προβολή του σε μεγαλύτερη αίθουσα, χωρίς εισιτήριο, αλλά με... μουσακά. Ο Πάνος Χ. Κούτρας εξήγησε ότι το ντεμπούτο του ήταν μια ταινία θυμού, προφητική για όλα όσα θα έφερναν την Ελλάδα στο κέντρο όλου του πλανήτη λίγα χρόνια αργότερα και παρακάλεσε το κοινό να ΜΗΝ κλείσει τα κινητά του κατά τη διάρκεια της προβολής. Στις 2 το πρωί στην αίθουσα Σταύρος Τορνές οι θεατές έφαγαν καλομαγειρεμένο μουσακά και κάπως έτσι ακόμη μια προβολή της ταινίας μένει στην Ιστορία. Λ.Γ.
To 59ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το βλέμμα του Flix.gr
