Η ομάδα του Flix στο 59o Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι οι Λήδα Γαλανού, Πόλυ Λυκούργου, Μανώλης Κρανάκης, Θοδωρής Δημητρόπουλος, Δημήτρης Δημητρακόπουλος, Ρόμπυ Εκσιέλ και Τάσος Χατζηευφραιμίδης.
Αυτό το queer
«Ανδρωθήκαμε μέσα στη δικτατορία προσπαθώντας να διεκδικήσουμε ελευθερίες. Το σεξ και η πολιτική ήταν αναγκαστικά τα θέματά μας. Για εμένα η λέξη queer είναι μια μαγική λέξη, καθώς τον όρο αυτό περιβάλλει ένα σκοτάδι». Στη συζήτηση για το ελληνικό queer σινεμά (τη βλέπετε εδώ ολόκληρη) μίλησαν, φυσικά, ο καθηγητής Κωνσταντίνος Κυριακός που επιμελήθηκε και το αφιέρωμα, ο Αγγελος Φραντζής, η Ιριδα Ζαχμανίδου, ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, ο Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, ο Πάνος Χ. Κούτρας, ο Χάρης Παπαδόπουλος, ένα εκρηκτικό μείγμα από ταλέντο, κινηματογραφική παιδεία, πολιτική πρωτοπορία. Αν υπάρχει ωστόσο ένα πρόσωπο στο φετινό 59ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αυτός είναι ο Τάκης Σπετσιώτης, που από το ρόλο του πρωτεργάτη του ελληνικού queer σινεμά, συγκινεί με κάθε ιστορία που λέει από τα χρόνια που τίποτα δεν ήταν προφανές. Παραμένοντας ταυτόχρονα ένας ανήσυχος δημιουργός, ένας υπέροχος άνθρωπος, μια προσωπικότητα που ίσως μετά από αυτό το Φεστιβάλ πάρει τη θέση που του αξίζει στη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα. Μ.Κ.
Φώτα παρακαλώ
Πόσο ιδιαίτερη μπορεί να είναι μια ταινία τρόμου 70 μόλις λεπτών; Πολύ, αν πρόκειται για το «Luz» του Τίλμαν Σίνγκερ, μια (γυρισμένη σε φιλμ 16mm) ταινία τρόμου δωματίου, η οποία αντισταθμίζει την έλλειψη budget με δημιουργικότητα, φαντασία και υπερβολή καθώς αφηγείται μια ιστορία πιθανού δαιμονισμού με ανατρεπτική διάθεση και cult επιδιώξεις. Το φιλμ αποτελεί ακόμα μία απρόσμενα αποτελεσματική προσθήκη στο «Round Midnight» τμήμα του φεστιβάλ, αν και χρειάζεται επιπλέον εξοικείωση του κοινού με τις πιο genre φεστιβαλικές προτάσεις. Δ.Δ.
Η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδη
Στη «Δουλειά της» του Νίκου Λαμπότ δίνει μια από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες που έχουμε δει τελευταία - όχι μόνο στο ελληνικό σινεμά. Μια σπουδαία κινηματογραφική ηθοποιός, με άποψη, θέση και ειδικό βάρος. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για τη «Δουλειά της». Μ.Κ.
Περιμένοντας (ακόμα) την επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά
Για την προβολή της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά» του Πάνου Χ. Κούτρα χτες βράδυ, η αίθουσα Παύλος Ζάννας ήταν sold out. Ηταν, επίσης, γεμάτη συγκίνηση: παρόντες πολλοί από τους σκηνοθέτες των ταινιών του αφιερώματος στο Queer Ελληνικό Σινεμά, συνεργάτες της ταινίας από τα γυρίσματά της που ξεκίνησαν το 1995. Συγκινημένος κι ο Ορέστης Ανδρεαδάκης προλόγισε την ταινία, όπως είπε, για τρίτη φορά: μία στην πρεμιέρα της, το 1999, στις Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα, μία στην επέτειο των 10 χρόνων της και μία τώρα. Συγκινητικός κι ο Κούτρας που, με μια καταξιωμένη καριέρα πια (η «Στρέλλα» στο Φεστιβάλ Βερολίνου, το «Xenia» στις Κάννες), μίλησε χαριτωμένα για τις τρέλες που τα ξεκίνησαν όλα. Κι ο «Μουσακάς» άρχισε, αλλά δεν φτούρησε, κόπηκε μετά από λίγα λεπτά, ακριβώς ενώ η Τάρα ετοιμαζόταν να βγει στη νυχτερινή Αθήνα. Πρόβλημα ήχου στη μηχανή προβολής της αίθουσας εμπόδισε την προβολή, όπως ανακοινώθηκε, μετά από προσπάθειες, περίπου μισή ώρα αργότερα. Στη διάρκεια της οποίας δεν κουνήθηκε και δεν διαμαρτυρήθηκε κανείς, με μια ξεκάθαρη προθυμία υπομονής. Και ξέροντας ότι, αυτή η ταινία, από τις πιο απρόσμενες στην πρόσφατη ιστορία του ελληνικού σινεμά, δεν θα σταματήσει ποτέ να μάς εκπλήσσει, με όποιον τρόπο σκαρφιστεί. Λ.Γ.
Καλή χρονιά
Επιστρέφοντας στις indie ρίζες του μετά από τις πιο high profile δουλειές του «High-Rise» και του «Free Fire» αλλά εξακολουθώντας να επιμένει απόλυτα βρετανικά, ο Μπεν Γουίτλι στο «Happy New Year, Colin Burstead» συγκεντρώνει σε ένα ιδανικά «ψεύτικο» σκηνικό πολυτέλειας μια πολυπληθή οικογένεια και όλα τα εύφλεκτα μυστικά τους για να αξιοποιήσει τις μεταξύ τους εντάσεις, να ντύσει με πικρό χιούμορ τις συνομιλίες τους και να σπάσει τελικά πλάκα με τα προσωπικά τους δράματα, εμφανίζοντας μεν τη χαρακτηριστική του ακρίβεια στο χειρισμό των ηρώων αλλά και ταυτόχρονα χωρίς να μπορεί να δημιουργήσει κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό, παρά τον γρήγορο ρυθμό και τις αβίαστα φυσικές ερμηνείες. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν είναι απογοητευτικό (βοηθά και η πρωταγωνιστική φιγούρα του Νιλ Μάσκελ, τον οποίο οι οπαδοί του σκηνοθέτη θα αναγνωρίσουν από το «Kill List»), όμως στερείται της συνήθους αιχμής που αρέσκεται να επιδεικνύει ως δημιουργός ο Γουίτλι, καθώς ουσιαστικά «παίζει» εκ του ασφαλούς. Δ.Δ.
To 59ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το βλέμμα του Flix.gr
