Flix

μικρά πράγματα ή megalopolis?

Αίθουσες

Οδηγός Αιθουσών
Is it Greek to you?

Buzz

Flixibility: Αφιερωμένο στους «κυματοδρόμους» αυτού του κόσμου

στα 10

Από τους Atlantics μέχρι τους Mariners και από το «Χαβάη 5-0» μέχρι το «Pulp Fiction», αυτό που ακολουθεί είναι μια μουσική ιστορία του σερφ δια χειρός του Νίκου Πετρουλάκη, που ακούγεται καλύτερα όταν βρίσκεσαι πάνω στα κύματα.

Νίκος Πετρουλάκης
Flixibility: Αφιερωμένο στους «κυματοδρόμους» αυτού του κόσμου

Αφορμής δοθείσης, ο Νίκος Πετρουλάκης προετοιμάζεται για ένα ακόμα, κατά πως φαίνεται, μακρύ καυτό καλοκαίρι και αναρωτιέται μήπως το ψυχοδυναμικό σύνθημα του ΚοΔηΣο εκεί πίσω στο έμπα της δεκαετίας του ’80 μπορεί πράγματι να προβληθεί στην ελληνική μουσική πραγματικότητα ελαφρά παραλλαγμένο ως «Μήπως είσαι κυματοδρόμος και δεν το ξέρεις;»

Ας ξεκινήσει η μουσική...

The Endless Summer 607

Δεδομένης της… ρότας της, θα υπέθετε κανείς ότι η συγκεκριμένη παρέα από τα ανατολικά προάστια του Σίδνευ θα αγνάντευε προς τον ωκεανό που χωρίζει τον Παλιό από τον Νέο Κόσμο. Eλα ντε όμως που αυτή είχε προτιμήσει για νονά μια φίρμα… καυσίμων!

Οι Atlantics λοιπόν έγιναν διάσημοι ανά το πανελλήνιο - που μάλλον αγνοούσε ότι στις κιθάρες λυσσομανούσαν δύο… γόνοι μεταναστών, οι Jim Skiathitis και Theo Penglis - καθώς το δεύτερο μόλις 45άρι τους, για την αυστραλιανή CBS τον Ιούλιο του ’63, με τίτλο, όνομα και πράγμα, Bombora - η λέξη με την οποίαν οι Αβορίγινες ονομάτιζαν τα θεόρατα κύματα που έσκαγαν με πάταγο στα βράχια - ακουγόταν απ’ άκρη σ’ άκρη στις πειρατικά λημέρια της μπάντας των ημεδαπών μεσαίων τόσο ως σήμα - κατατεθέν όσο και σε heavy rotation μετάδοση…

Παράλληλα παρεισέφρησαν στον σχεδιασμό των τότε, κυριολεκτικά πρώιμων και μεταφορικά ερασιτεχνικών, ημεδαπών playlists τρία ακόμα αντιστοίχου φαντασμαγορικής επιδεξιότητας θέματα που προσέγγιζαν, το καθένα με τον τρόπο του, την αγωνία των… ταβλαδόρων πριν, κατά την διάρκεια και μετά την φουσκοθαλασσιά…


Pipeline στο γλωσσάρι της σανίδας είναι η υδάτινη σπείρα που δημιουργείται όταν τα κύματα σπάνε πάνω σε ύφαλους ή κάτι αντίστοιχο ΄ γλιστρώντας δε στο εσωτερικό της αυτοί οι ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες διακτινίζονται σε μακρινούς υδάτινους γαλαξίες!

Οι Chantays λοιπόν από την Αγία Aννα - όχι της … Νάξου αλλά στην Καλιφόρνια - είχαν στήσει έναν σκοπό με τίτλο Liberty's Whip μα όταν είδαν σε μια ταινία (1) τους στροβίλους από την παραλία Μπαντζάι στη Χαβάη το σκέφτηκαν κάπως καλύτερα. Βλέπετε η άτιμη η λέξη εφάρμοζε σαν ψαροντουφεκοστολή σε αυτές τις ανάρμοστες περιπτύξεις του ασύμμετρα απειλητικού μπάσου με το ξεδιάντροπα τσαχπίνικο ηλεκτρικό πιανάκι που, από κοπής τους σε μικρό δίσκο τον Δεκέμβριο του ‘62 με την ετικέτα της τοπικής Downey, θα συνόδευαν εσαεί την εκκωφαντική μοναξιά του σέρφερ μέσα στο λούκι!


Ως Wipe Out στο ίδιο λυσάρι σημειώνεται το αποφευκτέο πλην εξευτελιστικό περιστατικό που τα κύματα πετάνε τον σέρφερ από την σανίδα και τον στέλνουν σούμπιτο στο νερό αλλά, δυστυχώς, παραλείπει να διευκρινίσει για το αν συνοδεύεται μάλιστα και από κάτι σαν αυτό το άγριο χαχανητό υστερικής ευδαιμονίας που σκάει με το που η σανίδα γίνεται σμπαράλια στο ξεκίνημα του φερώνυμου θέματος…

Ευτυχώς όμως, τα κείμενα που έχουν σωθεί τεκμηριώνουν την πατρότητα του στον Dale Smallen και όχι σε κάποιο από τα μέλη (2) των Surfaris από την Γκλεντόρα - όχι αυτή του … Perry Como αλλά εκείνη στην Καλιφόρνια - που αυτός μανατζάριζε! Και αυτό ήταν που έκανε την μεγάλη διαφορά σε τούτο το θεόρατο βροντερό τσουνάμι που, με αρχικό τίτλο εργασίας … Stiletto, συρρικνώθηκε τον Απρίλιο του ‘63 σε έναν μικρό δίσκο με την ετικέτα της Dot και χρόνια αργότερα ονομάτισε την λίαν παραγωγική ανεξάρτητη δισκογραφική ετικέτα που ο Γρηγόρης Βάιος και ο Θοδωρής Κρίθαρης έστησαν στα μέρη μας!


Oσο για το Penetration τώρα, μπορεί να μην έχει καταφέρει να καβατζώσει μια θέση στο συγκεκριμένο λεξικό αλλά έχει στρογγυλοκαθίσει στα υψηλότερα κλιμάκια της σερφ φαντασμαγορίας!

Ενα ιλιγγιώδες δραματουργικό κρεσέντο από reverb και echo που αντιμετώπιζε αγέρωχα την οργή του θεού Ποσειδώνα, τυπώθηκε σε σινγκλάκι τον Δεκέμβριο του ’63 από το εφήμερο παρακλάδι της βρετανικής London Records, Best και που, σε συνδυασμό με το… κούρεμα γουλί που ενίοτε καμουφλάριζαν με περούκες - προσομοιώσεις της κουπ των Beatles [!], αποτέλεσε το σήμα - κατατεθέν των πέντε Pyramids από το Λονγκ Μπιτς! [σημ. Δίχως πατέντα μάλλον, μιας και οι Dragon's του Λάκη Παπαδόπουλου το μετάλλαξαν σε Express No. 007 το ’65…]


Μπορεί την πρωτιά με σανίδα κόντρα στα γαλαζοπράσινα μελτέμια του Αιγαίου να μην την διεκδικούν οι Mariners αλλά για την ευστοχία τους στην επιλογή όχι μόνο του ονόματος τους αλλά και του τίτλου Ship Of Happiness συνάμα κάνουν όλους τους υπόλοιπους να πλατσουρίζουν στα απόνερα τους! Κουιντέτο από την Κυψέλη, έκοψαν στις αρχές του ’66 το ντεμπούτο σαρανταπεντάρι τους στην Popular, τη θυγατρική δηλαδή του ομίλου εταιρειών που διοικούσε ο Αντώνης Πλωμαρίτης, τοποθετώντας το χωρίς περιστροφές Mister Shake στην πρώτη πλευρά και το περί ου ο λόγος στην πίσω - μία μπάνικη μπουνάτσα που αλληθώριζε προς Shadows μεριά…


Είναι άξιο διατριβής το γκελ που κάνει μέχρι και σήμερα στους θαμώνες των πάσης φύσεως εγχώριων ξενυχτάδικων η συγκεκριμένη εκδοχή του θέματος της τηλεοπτικής σειράς Hawaii 5 - 0 από τους, εκ Σιάτλ ορμώμενους, Ventures. Aλλωστε ακόμα και στο Αμέρικα γνώρισε, με την κυκλοφορία του τον Φεβρουάριο του ’69 υπό την επωνυμία της Liberty, αναπάντεχη επιτυχία καθώς το καλοκαίρι του ’63 - η εποχή δηλαδή που το σερφ ήταν στα ντουζένια του - είχε πλέον διαδεχθεί η άνοιξη της Βρετανικής Εισβολής του ’64 και το καλοκαίρι της Αγάπης του ’67!

Κακά τα ψέματα. Tα καμένα από την αλμύρα και τον ήλιο μπουνίδια και τσουβαλιάσματα από τον Στιβ και τον Ντάνο εντός των εξωτικών τειχών της 50ης πολιτείας και το ρολάρισμα της λιωμένης χιονοστιβάδας που προξένησε ο μη μπασμένος στο ζεν του σερφ Morton Stevens το έχουν αναγάγει στο μακροβιότερο αστυνομικό σήριαλ από καταβολής τηλεόρασης!


Από τα τέλη του ’61 και με το που έπεφτε το σούρουπο, ο Dick Dale διηγούταν - με τον υποθαλάσσιο εξοπλισμό του Leo Fender να σπαρταράει στις χούφτες του και τους αλλόφρονες Del - Tones να τα σπάνε πίσω του - στο σανίδι κατάμεστων παραλιακών μαγαζιών του Οραντζ Κάουντι στη Νότια Καλιφόρνια το πώς ένοιωθε πάνω στη σανίδα τα χαράματα που ξανοιγόταν στον Ειρηνικό…

Κοντολογίς, ο θεμέλιος βράχος του σερφ που τον πήρε χαμπάρι μέχρι και η κουτσή Μαρία εδώ στο Ελλάντα όταν ο Κουέντιν Ταραντίνο χρησιμοποίησε το ’94 στην εναρκτήρια σεκάνς του Pulp Fiction το αμείλικτο κόρτε του - ένα τσιφτετέλι σε ρυθμό κινουμένων σχεδίων τεμαχισμένο από κάμποσα καρατέκα χα και χου, μια πλανεύτρα τρομπέτα και ένα γάργαρο πιάνο - στην, ελληνικής καταγωγής, πολυπόθητη Miserlou που, δυστυχώς, είχε λήξει άδοξα όταν καταγράφηκε για πρώτη φορά από την Deltone τον Μάιο του ’62…


Σχήμα με αμφιλεγόμενη υπηκοότητα - Βέλγοι που μετακόμισαν στο Σαν Κλεμέντε ή βέροι Καλιφορνέζοι; - και άστατο διακριτικό τίτλο - αρχικά κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Scrambler σαν Sandells το 1964 στην World Pacific, η οποία, δύο χρόνια αργότερα, το επανέκδωσε με τα ίδια ακριβώς τραγούδια αλλά με το συγκρότημα μετονομασμένο πια σε Sandals ως… το σάουντρακ των πιο ποθητών 35 mm στην σερφ μυθολογία, το ντοκιμαντέρ του Μπρους Μπράουν «The Endless Summer» δηλαδή - αλλά απόλυτα συντονισμένο με τον παλμό της παραλίας όπως μαρτυρά το 6-Pak από αυτό το… δισυπόστατο άλμπουμ!

Η συνέχεια επί της οθόνης του Flix it στη Στέγη, την Τετάρτη 7 του Ιούνη στις 21:00…


(1) Μήπως άραγες κάποια από εκείνες - «Surf» (1958), «Surf Safari» (1959), «Surf Fever» [1960], «Big Wednesday (1961), «Going My Wave» (1962) ή «The Angry Sea» (1963) - που γύρναγε ισορροπώντας στη σανίδα με την κάμερα ανά χείρας ο θεματοφύλακας του χώρου John Severson, ο οποίος καβάλησε το μεγάλο κύμα που βγάζει στις ακτές του παράδεισου στις 25 του Μάη, σε ηλικία 84 ετών;


(2) Η σανίδα του κιθαρίστα τους Jim Fuller έμεινε ορφανή στις 3 του περασμένου Μάρτη, λίγους μόλις μήνες προτού ο ιδιοκτήτης γιορτάσει τα 70ά του γενέθλια …

(3) Δεν θα ξεχάσω ποτέ πού και πότε είδα την πρώτη μου ταινία σερφ σε μεγάλη οθόνη. Hταν κάπου μέσα στο ’79, όταν στον κινηματογράφο ακόμα, επί της άρτι πεζοδρομημένης Βουκουρεστίου, Παλλάς που, ξεπεσμένος ών πρόβαλε τότε δευτεράντζες, είχα χαζέψει από τις πανοραμικές λήψεις με τους σέρφερς να φουρκίζουν τόσο τα ανταριασμένα κύματα όσο και τους στρατολόγους που ξαπόστελναν κόσμο και κοσμάκη στα θυμαράκια του Βιετνάμ... Αυτό που είχα ξεχάσει όμως ήταν ο τίτλος της. Και αν δεν είχα γνωρίσει πριν από καμιά δεκαριά χρόνια τον Michael McFadin, ιδιοκτήτη της δισκογραφικής ετικέτας Ubiquity και σέρφερ… καθημερινής απασχόλησης στα ανοιχτά της Κόστα Μέσα, ακόμα θα έψαχνα ότι επρόκειτο για το, ναυάγιο στην εποχή του αλλά θρυλικό στα ύστερα χρόνια, «Big Wednesday» - όχι το παραπάνω του Severson αλλά εκείνο που έκανε ο, και σεναριογράφος του «Αποκάλυψη Τώρα», Τζον Μίλιους, το ’78 με τον μορφονιό Jan-Michael Vincent!


Περισσότερο Flixibility από τον Νίκο Πετρουλάκη