Γέννημα-θρέμμα της φτωχογειτονιάς Gert Town στις παρυφές της Νέας Ορλεάνης, ο Αλέν Τουσέν άρχισε να πειράζει το πιάνο της αδελφούλας του από τα επτά του μόλις χρόνια. Mεγαλώνοντας, ξεπατίκωνε σβέλτα και επαναδιατύπωνε παρορμητικά το παίξιμο εκείνο πάνω στο οποίο έστησαν το μέλλον πιανίστες της περιοχής όπως -θαυμάστε ονόματα τα κουτσαβάκια- Kid Stormy Weather, Archibald και Professor Longhair! Με τέτοιους δάσκαλους λοιπόν, τέτοια γράμματα αποφάσισε να μάθει και στα δεκαεπτά του παράτησε το γυμνάσιο για να συνοδεύει χωρίς άγχος, τόσο επί σκηνής όσο και στο στούντιο, εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης όπως οι Shirley & Lee, Lee Allen και Lloyd Price.
Το μεγάλο βήμα προς την αιωνιότητα όμως το έκανε κατά τύχη το '58, όταν ένας κυνηγός ταλέντων της εταιρείας RCA απαίτησε, ενθουσιασμένος από την τεχνική του, ένα ολόκληρο άλμπουμ. Xωρίς δεύτερη κουβέντα ξεπέταξε - εν μία νυκτί, κυριολεκτικά - στο θρυλικό τσαρδί του Cosimo Matassa το χωρίς λόγια τριαντατριάρι The Wild Sound Of New Orleans ως … Tousan, απ’ όπου το τιτλοφορημένο ως «Java» θέμα που έκλεινε την πρώτη πλευρά έμελλε να προαχθεί έξι χρόνια αργότερα σε σήμα - κατατεθέν του συμπολίτη του διευθυντή ορχήστρας και τρομπετίστα Al Hirt!
Η απόφαση του πάντως να αποδεχθεί την επόμενη χρονιά μια εξουσιοδότηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, εν λευκώ από τον τοπικό μικρομέγαλο δισκογραφικό παράγοντα Joe Banashak για το τι και πώς θα τυπώνεται στις ετικέτες Minit και Instant, παρά να ασχοληθεί με κάτι που ούτως ή άλλως ήταν αντίθετο με τη συνεσταλμένη φύση και τον κλειστό χαρακτήρα του, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μετάλλαξη των ακατέργαστων rhythm & blues σε εκλεπτυσμένη soul!
Ως συνθέτης, πότε με το πραγματικό του και πότε με το πατρικό όνομα της μητέρας του Naomi Neville, συν πιανίστας, ενορχηστρωτής και παραγωγός ο Toussaint πρόσφερε μια περίοπτη θέση, όχι μόνο στους καταλόγους επιτυχιών αλλά και στην ιστορία, σε κάμποσες φωνάρες της περιοχής με άσματα ασμάτων όπως “Over You” [Aaron Neville], “Mother In Law” [Ernie K-Doe], “All These Things” [Art Neville], “Ruler Of My Heart” [Irma Thomas, που ο Otis Redding μετέτρεψε σε “Pain In My Heart”], “Fortune Teller” [Benny Spellman] και “Land Of 1000 Dances” [Chris Kenner] τα οποία διασκευάστηκαν κατά κόρον από ονόματα κάθε ύφους και χρώματος!
Το ’63 κατατάχθηκε στο στρατό και με την απόλυση του δύο χρόνια αργότερα, μια σύνθεση του, το “Whipped Cream” που είχε ηχογραφήσει στο ενδιάμεσο με τους Stokes, ήταν ήδη επιτυχία από τον τρομπετίστα Herb Alpert και τους Tijuana Brass. Παρά το γεγονός όμως ότι ήταν περιζήτητος στην δισκογραφική πιάτσα, αυτός προτίμησε να συνεργαστεί και πάλι με έναν ασπρούλη - αυτή τη φορά με τον Marshall Sehorn από την γειτονική Καρολάινα.
Μαζί έστησαν τον όμιλο εταιρειών Sansu Enterprises και τα τέλεια εξοπλισμένα Sea - Saint Studios από όπου, μεταξύ πολλών άλλων, επανεκκίνησαν την καριέρα του τσίφτη Lee Dorsey [“Ride Your Pony”, “Get Out Of My Life, Woman”, “Working in The Coal Mine”], συνεισέφεραν στη θεμελίωση του funk με τους Meters [“Cissy Strut”, “Look - Ka Py Py”], σκούρυναν αρκετά την επιδερμίδα των Band, Paul McCartney, Sandy Denny, Robert Palmer, Joss Roden και Joe Cocker, ευεργέτησαν με το σαν του Μίδα άγγιγμα τον σαμάνο Dr. John [“Right Place Wrong Time”] και τις σέξι LaBelle [“Lady Marmalade”] ενώ αντιμετώπισαν με την ίδια προσοχή τόσο τους αυτόχθονες Wild Tchoupitoulas όσο και τους μανιερίστες Chocolate Milk.
Παράλληλα, και μάλιστα υπέρ το δέον ανασφαλής, όπως και ο Hendrix, με τις ερμηνευτικές του δυνατότητες, συμπεριέλαβε ένα αξιοζήλευτο σερί από χαλαρωτικούς πλην αρκούντως εθιστικούς ρυθμούς στα άλμπουμς Toussaint [‘70], Life, Love & Faith [‘72], Southern Nights [‘74] - του οποίου το φερώνυμο τραγούδι έκανε επιτυχία ο Glen Campbell τρία χρόνια αργότερα - και Motion [‘78].
Από τότε όμως και μέχρι να μπει για τα καλά ο 21ος αιώνας - τότε δηλαδή που τακίμιασε με τους, και πάλι … λευκούς, Elvis Costello και Joe Henry και επανήλθε εντυπωσιακά στο προσκήνιο με τα διπλά μάλιστα άλμπουμς The River In Reverse [‘06] και The Bright Mississippi [‘09 ] - ο Toussaint έκανε σποραδικά και μόνο συναυλίες και ηχογραφήσεις απλά για λόγους συντήρησης ΄ κάτι για το οποίο φρόντιζαν παράλληλα τόσο το Rock & Roll Hall Of Fame, του οποίου είναι μέλος από το ’98, όσο και κάποιοι rappers σαν τους Jay Z, Outcast, KRS - One, Biz Markie και Gravediggaz …
Υγ 1 Τον Ιούλιο του ’07 ο Toussaint και ο Costello συμπεριέλαβαν την Αθήνα στην από κοινού περιοδεία τους. Αν και ήταν μια από εκείνες τις φορές που τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θες, καθώς ούτε καν πρόλαβα να ξεκινήσω για το Ηρώδειο όπου εμφανίζονταν σε πλήρη ανάπτυξη μετά των Crescent City Horns Imposters και των Imposters, εισέπραξα τελικά, χάριν της εξαδέλφης Βασιλείας, μια φράση συμπόνιας από τον ίδιον τον Allen - “Νίκος, κρίμα που δεν τα κατάφερες” - με την τζίφρα του όσο και αυτήν του κύριου Declan Patrick MacManus πάνω στο set list της βραδιάς! Από το ολότελα…
Υγ 2 και μάλιστα άσχετο : Βάζω στοίχημα και τα πέντε άλμπουμς του Toussaint που βρίσκονται στη συλλογή μου ότι οι ημεδαποί φανατικοί οπαδοί του διοπτροφόρου τύπου θα αναρωτιούνται ακόμα που στο καλό τσίμπησε τέτοιο ονοματεπώνυμο ο ιρλανδός Κομισιονάριος Ντέκλαν Κοστέλο …
Περισσότερο «Flixibility» από τον Νίκο Πετρουλάκη:
- Flixibility: 1438 Δευτερόλεπτα για τον Αρη
- Flixibility: Ezy Rider
- Flixibility: Είναι ο Τομ Κρουζ ο πρώτος τη τάξει jazz hipster του Χόλιγουντ;
- Flixibilty: Ο Μπράιαν Γουίλσον δεν ήξερε να κάνει σερφ!
- Flixibility: Αλάνα, Αφάνα και Καμπάνα
- Flixibility: Happiness Is A Warm Gun
- Flixibility: Ντέιβιντ Μπόουι - The Cracked Actor
- Flixibility: The Boys With The Thorne In Their Side
- Flixibility: «A Hard Day's Night» - It was fifty years ago today!
- Flixibility: Blaxwomagic
- Flixibility: Στον Τροπικό της Επάρατου
- Flixibility: Το καλοκαίρι θα 'ρθει και θα πει κι ένα τραγούδι (ή έξι)
- Flixibility: Ladies Sing the... Blues
- Flixibility: Το Rock and Roll Hall of Fame, οι Kiss και «Το Φάντασμα του Παραδείσου» του Μπράιαν Ντε Πάλμα
- Flixibility: I Scream For Jim!
- O Νίκος Πετρουλάκης δημοσιοποιεί την ανάμειξή του στην υπόθεση «Ασπίδα»
