Flix

Cannes 2024 - le décompte!

Αίθουσες

Οδηγός Αιθουσών
Is it Greek to you?

Ενημέρωση

Flixibility: Μικρός οδηγός για αρχάριους στον rock 'n' (Ιggy) pop κόσμο των The Stooges

στα 10

Την ώρα που το «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους αποθεώνει όλους τους The Stooges της ιστορίας, ο κόσμος ανακαλύπτει ξανά το συγκρότημα που δεν θα έπρεπε να είναι μόνο γνωστό για το πόσες φορές o επεισοδιακός του frontman έχει βγάλει το παντελόνι του στη σκηνή. Ο Νίκος Πετρουλάκης αποδίδει τις τιμές...

Νίκος Πετρουλάκης
Flixibility: Μικρός οδηγός για αρχάριους στον rock 'n' (Ιggy) pop κόσμο των The Stooges

Αφορμής δοθείσης ο Νίκος Πετρουλάκης αποτολμά έναν μικρό οδηγό για όσους αρχάριους επιχειρήσουν να αναμετρηθούν με το τσουτσούνι που απολαμβάνει την μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα στο κόσμο του rock ‘n roll… Ακολουθήστε προσεκτικά τα βήματα που ακολουθούν:

To «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους πρόβαλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου σε διανομή της Ama Films.

Stooges 607

1969

Ο Ron Asheton συνθλίβει με σιδερένιο τακούνι τη πεταλιέρα και ο μικρός του αδελφός Scott κοπανάει το ταμπούρο με καδρόνι καθώς ο Iggy Stooge μαζεύει σάλιο για να φτύσει στον λάκκο που χάσκει ανυπόμονος να υποδεχθεί τα ‘60s: Φίνα! Είμαστε στα 1969! Σωστά!
Πόλεμος απ’ άκρη σ’ άκρη στις ΗΠΑ΄!
Μια ακόμα χρονιά για μένα και σένα
Μια ακόμα χρονιά δίχως στάλα καμωμένα!
Και, κατά πώς επιβεβαίωναν τα απανωτά συλλαλητήρια τότες, λίγα έλεγε αυτό το κουαρτέτο από ανεπίδεκτα κολεγιόπαιδα … Αλλά όσα έκανε στα, τόσο καίρια τοποθετημένα στο ξεκίνημα του ντεμπούτου επώνυμου άλμπουμ του, τέσσερα πρώτα και πέντε δεύτερα λεπτά αυτού του μπαιλντισμένου ανεμοστρόβιλου των τριών ακόρντων ήταν αρκετά ώστε όχι μόνο να το πάρει και να το σηκώσει το χίπικο αφήγημα αλλά και να θεσμοθετήσει την πάνκ παραβατικότητα!


I Wanna Be Your Dog

Η εκλεκτική συγγένεια αυτού του εγκώμιου στο τιποτένιο σεξ με τη μονολιθική ρυθμική του “I’m Waiting For The Man” - ειδικότερα - και τα έμφυτα ελαττώματα των Velvet Underground - γενικότερα - μπορεί εύκολα να αποκωδικοποιηθεί αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι αφ’ ενός μεν ο αλαφιασμένος μπαμπουίνος μπροστάρης των Stooges ήταν ένας από τους ελάχιστους που είχαν πάρει μυρωδιά, άμα τη εμφανίσει, τις παρεκτροπές τους, αφ’ ετέρου δε υπεύθυνος για τον εγκλεισμό αυτής της αντανακλαστικής προσομοίωσης του θορύβου της αυτοκινητοβιομηχανίας του Ντιτρόιτ σε βινύλιο ήταν o John Cale που, άρτι εκδιωχθείς από το σινάφι του Warhol με την κατηγορία της μη συμμόρφωσης προς τις υποδείξεις του Lou Reed, προσπαθούσε απεγνωσμένα να στεριώσει και ως παραγωγός! Ήταν μάλιστα η έκβαση αυτής ακριβώς της ανάθεσης που έπεισε τον Jonathan Richman και την Patti Smith να του εμπιστευτούν την παρθενιά τους…


Fun House

… και την Elektra, διόλου ευχαριστημένη από το μπουσούλισμα ως το Νo 106 του Billboard, να ξορκίσει το κακό … εκ των έσω! Ήταν λοιπόν ο νεοπροσληφθείς πλην μπαρουτοκαπνισμένος Don Galluci - το οργανάκι, μεταξύ άλλων, στο “Louie, Louie” των Kingsmen - που αποπειράθηκε με την σειρά του να συμμαζέψει αυτό το, τίγκα στην αδρεναλίνη και στην τεστοστερόνη και ενισχυμένο πλέον από τους πνευστούς επιθανάτιους ρόγχους του Steven Mackay, επιληπτικά επαναλαμβανόμενο, ανελέητα παιγμένο και αισθητά βελτιωμένο υπερηχητικό μπαράζ ΄ περί ποίου επιτεύγματος πρόκειται, υπολογίζοντας συνάμα την δεδομένη άρνηση τού μονίμως πια στη λιάρδα Iggy Pop να συνεργαστεί μαζί του, φαίνεται ξεκάθαρα στο φερώνυμο του άλμπουμ τραγούδι που προφανώς και αδικείται στριμωγμένο ανάμεσα στον δεύτερο και στον τελευταίο τίτλο της δεύτερης πλευράς.


Down On The Street [Single Mix]

Παρόλο όμως το ξεμάτιασμα, το Funhouse έκανε επιδόσεις κατά πολύ κατώτερες του προκατόχου του, καθώς ούτε καν στο …Top 200 δεν πρόκανε! Και η Elektra, πριν πετάξει το συμβόλαιο των Stooges σαν λιγδιασμένη χαρτοπετσέτα στα σκουπίδια, θεώρησε ως ύστατη υποχρέωση από την μεριά της να στείλει στους ραδιοφωνικούς σταθμούς μια επτάιντση επικαιροποιημένη εκδοχή του τραγουδιού που δικαιωματικά το άνοιγε και που, κυρίως, προκαλούσε αυτόματα στιλιστικούς και θεματικούς αγωνιστικούς συνειρμούς με το προ διετίας “Street Fighting Man” των Rolling Stones. Ως πλέον αρμόδιος για την επέμβαση, ο Galluci «έκοψε» ένα λεπτό παρά κάτι, «έβγαλε» ακόμα πιο μπροστά τις μπάσες τσιμπιές του Dave Alexander και έπαιξε ιδιοχείρως κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε ξεπεταχτεί από το Vox του Ray Manzarek των Doors υπενθυμίζοντας - σκόπιμα ή άθελα, ποιός ξέρει - τον θαυμασμό του Iggy για τον Jim Morrison…


Gimme Danger

Χάρις στην απλοχεριά του David Bowie που, λίγο πριν πάρει την απόφαση να δώσει την χαριστική βολή στον Ziggy Stardust, έδωσε το φιλί της ζωής στους Mott The Hoople και στον Lou Reed, ο Iggy βρέθηκε, στις αρχές του ’73, όχι μόνον με ανανεωμένο look - μια τσίτα με πλατινέ μαλλί και λαμέ παντελόνια που κυλιόταν σε σπασμένα γυαλιά και ξέρναγε κατά παραγγελία - και τους Stooges - ολίγον τι διαφοροποιημένους με τον Ron στο μπάσο και τον James Williamson στην κιθάρα - αλλά και με συμβόλαιο στην Columbia και με νέο άλμπουμ τιτλοφορημένο ως «Raw Power»! Ολα τα υπόλοιπα όμως - ο τσαμπουκάς, η θολούρα, το σεξ, ο θάνατος, η καταστροφή, το ριφ - παραμένουν τα ίδια και απαράλλαχτα. Πολύ απλά, αυτή τη φορά ακούγονται πνιχτά, υπόκωφα και θολά λες και ανεβαίνουν από τα βάθη ενός άδειου πηγαδιού. Μεταξύ αυτών και το συγκεκριμένο κάλεσμα που βάφτισε με τον τίτλο του το προτελευταίο κόψε - κόλλα της μονταζιέρας του φίλτατου Τζιμ Τζάρμους…


T.V. Eye [Live]

Αντί επιλόγου μια - όπως και όλες οι άλλες - επεισοδιακή εμφάνιση των Stooges στο Pop Festival του Σινσινάτι στις 13 Ιουνίου του 1970 δίπλα σε ονόματα όπως αυτά των Ten Years After, Mountain, Grand Funk Railroad, Alice Cooper, Traffic, Bob Seger, Mott the Hoople, κ.α.


To «Gimme Danger» του Τζιμ Τζάρμους πρόβαλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου σε διανομή της Ama Films.

Stooges 607

Περισσότερο Flixibility από τον Νίκο Πετρουλάκη