H πρώτη επίσημη προβολή του ήταν sold out από νωρίς. Οσο η χαμηλότονη μα τόσο συγκινητική και ανθρώπινη ταινία του Αθανάσιου Καρανικόλα ξεδιπλωνόταν στην οθόνη, μπορούσες σχεδόν να ακούσεις την αίθουσα να ανασαίνει μαζί με την ηρωίδα της ταινίας την Νάντια της Μαρίας Καλλιμάνη, που έδωσε στο φιλμ μια από τις πιο μεγάλες ερμηνείες του φεστιβάλ.
Κι όταν τα credits άρχισαν να πέφτουν, το χειροκρότημα ήταν ζεστό και παρατεταμένο. Κι ακόμη πιο μεγάλο όταν ο ένας μετά τον άλλο οι συντελεστές του φιλμ ανέβηκαν στην σκηνή. Για να γιγαντωθεί όταν η Μαρία Καλλιμάνη έφτασε τελευταία εκεί, για να δεχτεί ένα ηχηρό «ευχαριστώ» από το κοινό που την ακολούθησε στην πορεία της «Στο Σπίτι» και που -πρωτοφανές- έμεινε σχεδόν όλο στην αίθουσα για τις ερωτήσεις κι απαντήσεις που ακολούθησαν.
Ο Αθανάσιος Καρανικόλας και η Μαρία Καλλιμάνη μετά το τέλος της προβολής
Διαβάστε εδώ την κριτική μας για την ταινία, αλλά και μια συνέντευξη του Αθανάσιου Καρανικόλα λίγες μέρες πριν την επίσημη πρεμιέρα του φεστιβάλ. Κι αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από την ατμόσφαιρα της χθεσινής προβολής, από την αγάπη με την οποία η ομάδα της ταινίας έχτισε αυτό το υπέροχο φιλμ, δείτε τους όλους να μιλούν στην κάμερα του flix λίγο πριν την χθεσινή πρώτη προβολή.
Ομως τα φεστιβαλικά ελληνικά δρώμενα δεν ολοκληρώθηκαν με την προβολή του «Στο Σπίτι» εδώ στο Βερολίνο, αλλά είχαν αντίκτυπο και στην Ελλάδα. Ο Υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος έμαθε τα φιλελληνικά σχόλια του Τζορτζ Κλούνει κι αποφάσισε να του στείλει μια ευχαριστήρια επιστολή. Αναρωτιόμαστε αν ο Τζόρτζ πρόλαβε να την διαβάσει κι αν ετοιμάζει ήδη την στολή του Monuments Man, για να επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα τα μαρμαρά μας.
Αυτός δεν είναι ο Πάνος Παναγιωτόπουλος
Πίσω στο φεστιβάλ, μάθαμε δια στόματος Νικ Κέιβ ποιο είναι το μυστικό για να γράψεις ένα πετυχημένο τραγούδι και τον απολαύσαμε στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ των Ιαν Φόρσαϊθ και Τζέιν Πόλακ, που δεν φιλοδοξεί να αναλύσει και να καταγράψει τον μουσικό και το έργο του αλλά να μας βυθίσει στο σύμπαν και τον κόσμο του. Βουτήξαμε με χαρά και γυρίσαμε πίσω με αυτές τις σημειώσεις.
Σαμπίν Αζεμά, Αντρέ Ντισολιέ
Ενας άλλος δημιουργός που χτίζει ή μάλλον αποδομεί το δικό του κινηματογραφικό σύμπαν με συνέπεια αφοσίωση και νεανική ενέργεια εδώ και δεκαετίες είναι φυσικά ο Αλέν Ρενέ που αν κι έχει πατήσει για τα καλά τα ενενήντα δεν το βάζει κάτω. Στην καινούρια του ταινία «Aimer, Boire et Chanter» μεταφέρει ένα ακόμη θεατρικό έργο του Αλαν Αϊκμπουρν με κέφι αλλά και τις δικές του προσωπικές εμμονές για το σινεμά και τη ζωή. Διαβάστε εδώ την κριτική του flix.
Στο κόκκινο χαλί η Τόνι Κολέτ, η Ιμοτζεν Πουτς, ο Ααρον Πολ και ο Πιρς Μπρόσναν έδειξαν πως περπατάνε τον «Long Way Down» με στιλ και γοητεία ακόμη κι αν η βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Νικ Χόρνμπι ταινία τους δεν μας ενθουσίασε.
Κι από το glam πίσω στις ταινίες κι από την Κίνα του Λου Γιε στην πιο mainstream και εγκεκριμένη από την κυβέρνηση της χώρας, ταινία του, το «Blind Massage» (διαβάστε περισσότερα εδώ) στην πιο παγωμένη πλευρά της Νορβηγίας στο «In Order of Dissapearance», στην οποία ο Χανς Πέτερ Μόλαντ αφήνει το χιούμορ του ελεύθερο να ανοιχτεί στα πιο σουρεαλιστικό χωράφια της μαύρης κωμωδίας και της λευκής πούδρας του χιονιού. Που συχνά βάφεται κόκκινο. Διαβάστε εδώ την κριτική.
Χανς Πέτερ Μόλαντ, Μπρούνο Γκανζ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ
Διαβάστε ακόμη:
Tags: berlinale 2014
