Ηταν η τελευταία ερώτηση στη συνέντευξη Τύπου του «Monuments Men», αλλά αυτή που έκανε το γύρο του κόσμου σε λίγες ώρες. Κι όχι μόνο στις δικές μας, ελληνικές εφημερίδες. Παντού. Ισως επειδή 40 λεπτά της ώρας ο Τζορτζ Κλούνεϊ είχε αναγκαστεί να απαντά σε ηλίθιες ερωτήσεις που δεν είχαν να κάνουν σε τίποτα με την ταινία του. Ισως γιατί όλο αυτό το τσίρκο ενός celebrity που φτάνει σ' ένα φεστιβάλ για να κάνει τον κλόουν μπροστά σε φωτογράφους, δημοσιογράφους και κοινό ήταν εμφανές και κουραστικό. Ισως γιατί ήταν η τελευταία ερώτηση.
Οποια και να ήταν η αιτία, μία καίρια πολιτική ερώτηση (άμεσα συνδεδεμένη με το νόημα της ταινίας) για τα μάρμαρα του Παρθενώνα από Ελληνίδα δημοσιογράφο, έκανε τον Κλούνεϊ να αφήσει τα αστεία στα οποία είχε καταφύγει για να επιβιώσει των ερωτήσεων περί της γοητείας του. «Βεβαίως, είναι η καλύτερη ιδέα να το κάνετε, το δίκιο είναι με το μέρος σας!» απάντησε χαμογελαστός ο Κλούνεϊ στο αν οι Ελληνες οφείλουν να διεκδικήσουν τα Ελγίνεια από τους Βρετανούς.
.
Η μέρα είχε ξεκινήσει με τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας «Μνημείων Ανδρες», καθώς η πρεμιέρα της στο Βερολίνο σηματοδοτεί και την ευρωπαϊκή της πρεμιέρα. Οπως όμως και στην Αμερική, το ιστορικό buddy-movie του Τζορτζ Κλούνεϊ απογοήτευσε και εδώ. Η ιστορία, μιας ομάδας Αμερικάνων ανθρώπων της τέχνης, καθηγητών, αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών, συλλεκτών που εν μέσω του Β Παγκόσμιου Πολέμου και της προέλασης των συμμάχων καλούνται να βρουν, να αναγνωρίσουν και να επανακτήσουν εκατοντάδες χιλιάδες κλεμμένα έργα τέχνης από τους Ναζί, θα μπορούσε να έχει κάτι παραπάνω να πει. Ομως παραμένει σε ένα επιφανειακό, σχηματικό και σε στιγμές φαρσικό επίπεδο. Το μεγάλο κοινό που θέλει απλά να δει μια ταινία με τον Τζορτζ Κλούνεϊ και τον Ματ Ντέιμον, μάλλον θα απογοητευθεί από αυτή την υπερβολικά χαλαρή εξιστόρηση των γεγονότων, που δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει ούτε ιδιαίτερα περιπετειώδης ούτε πάντα αρκετά αστεία. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Στη συνέντευξη Τύπου του «Monuments Men» μπορούσες όμως ξεκάθαρα να καταλάβεις γιατί το Φεστιβάλ Βερολίνου δε θα απέρριπτε ποτέ μία τέτοια ταινία στο πρόγραμμά του. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ ανάμεσα στους Ματ Ντέιμον, Μπιλ Μάρεϊ, Ζαν Ντιζαρντέν, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τζον Γκούντμαν, Χιου Μπόνεβιλ (μαζί και ο νεαρός Δημήτρης Λεωνίδας) συγκέντρωσαν περισσότερα φλας των φωτογράφων από όσα όλα τα υπόλοιπα καστ, όλων των ταινιών του διαγωνιστικού μαζί. Αυτό που συνέβη χθες το πρωί ήταν σωστό τσίρκο. Αλλά και κομμάτι κάθε φεστιβάλ που πρέπει να δημιουργήσει το αναγκαίο buzz και να κάνει πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο.
«Ποτέ δε σκέφτηκα γενικά, ότι θέλω να κάνω μια ταινία εποχής. Μου άρεσε η ιστορία, διάβασα το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία επειδή μου το έδωσε ο Γκραντ Χέσλοβ. Αλλά σκέφτηκα ότι, μαζί με τον Γκραντ, κάνουμε συνήθως αρκετά κυνικές ταινίες ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαστε κυνικοί άνθρωποι. Κι έτσι είπαμε να κάνουμε μια ταινία πιο ρομαντική και μεγαλόψυχη, που να μας μοιάζει περισσότερο. Το «Monuments Men» μου θυμίζει έντονα τις ταινίες που έβλεπα κι αγαπούσα μεγαλώνοντας, σαν τα «Κανόνια του Ναβαρόνε». Και να είστε σίγουροι ότι το προσπάθησα πολύ. Δεν είναι εύκολο να πας στη Fox και τη Sony και να πεις, θέλουμε να κάνουμε μια ταινία εποχής για έργα τέχνης!» Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη Τύπου εδώ.
Δύο ελληνικές ταινίες έκαναν το ντεμπούτο τους στο πρόγραμμα της 64η Berlinale χθες. Στο Forum, το «Στο Σπίτι» του Αθανάσιου Καρανικόλα ένα σύγχρονο μελόδραμα με φόντο την Ελλάδα της κρίσης και κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα που η συγκλονιστική Μαρία Καλλιμάνη αφήνει αυτόματα κλασική. στορία της Νάντιας, μια Γεωργιανής που ζει μαζί με μια οικογένεια που αποτελείται από τη σύζυγο, τον σύζυγο και τη μικρή τους κόρη σε ένα σπίτι στα Δικαστικά του Μαραθώνα, με θέα τη θάλασσα. Η σχέση τους είναι ιδανική, αφού η Νάντια δεν είναι μια απλή οικιακή βοηθός ή μια απλή οικονόμος, αλλά περισσότερο μια φίλη για τη μοναχική σύζυγο, μια μητέρα για τη μικρή Ιριδα και η εδώ και δώδεκα ολόκληρα χρόνια ψυχή ενός σπιτιού που δεν κρύβει ανομολόγητα μυστικά ή κάτι σκοτεινό, παρά μόνο την αέναη καθημερινότητα μιας ζωής. Ολα θα αλλάξουν όταν η Νάντια θα μάθει πως πάσχει από μια αρρώστια, γεγονός που θα την κάνει ανεπιθύμητη εκεί όπου κάποτε ήταν το σπίτι της και το σκληρό πρόσωπο μιας ολόκληρης κοινωνίας - που όσο και αν την θεωρεί ίση θα την αντιμετωπίζει πάντα ως «ξένη» - θα φανεί διάφανο μέσα στον καθρέφτη μιας τραγικής εγκατάλειψης που θα βρει τη Νάντια μόνη. Χωρίς οικογένεια. Χωρίς σπίτι. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix.
Την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα του όμως έκανε και το «Να Κάθεσαι και Να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά στο Πανόραμα του 64ου Φεστιβάλ Βερολίνου. Μία ταινία όπου η Αντιγόνη συναντά τους «Ασυγχώρητους», μια βαθειά ελληνική ταινία που λειτουργεί με τους κανόνες του κλασικού γουέστερν στην οθόνη και στην ψυχή της. Η νεαρή κοπέλα που φεύγει από την Αθήνα κι εγκαθίσταται στην κωμόπολη της καταγωγής της διαπιστώνει με το σκληρό τρόπο τη σαθρότητα της κοινότητάς της και καλείται ν’ αποφασίσει: θα πυροδοτήσει την έκρηξη που θα καθαρίσει το τοπίο, ή θα αρκεστεί, ξανά, στο να κάθεται και να κοιτά; Ο σκηνοθέτης, η πρωταγωνίστρια Μαρίνα Συμεού και οι παραγωγοί της ταινίας Φένια Κοσοβίτσα και Κωνσταντίνος Κοντοβράκης μοιράστηκαν στην κάμερα του Flix τον ενθουσιασμό τους. Δείτε το βίντεο.
«Snowpiercer». Το σινεμά (δράσης) όπως θα έπρεπε να είναι! Παρόλο που μς δυσκόλεψε (μόνο δύο sold out προβολές) με επιμονή καταφέραμε και είδαμε το πολυαναμενόμενο «Snowpiercer» του Μπονγκ Τζουν-χο, με πρωταγωνίστρια την αγαπημένη μας Τίλντα Σουίντον. Θεαματικό, συναρπαστικό, έξυπνο, πολιτικό, ανατριχιαστικό, χορταστικό το βασισμένο στο κόμικ του Γάλλου Ζαν Μαρκ Ροσέτ φιλμ του Τζουν-χο, παίρνει την ιδέα μιας παγωμένης Γης -το αποτέλεσμα μια αποτυχημένης προσπάθειας των ανθρώπων να αναστρέψουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου- και χτίζει μια κοινωνική μεταφορά με όχημα μια γιγαντιαία αμαξοστοιχία, η οποία διασχίζει τον κατεψυγμένο πλανήτη, κουβαλώντας πάνω της τους τελευταίους επιζώντες. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix εδώ.
Το «Beloved Sisters» του Ντόμινικ Γκραφ, η γερμανική ταινία του διαγωνιστικού προγράμματος που προβλήθηκε χθες, μας επέτρεψε στο 18ο αιώνα για να αφηγηθεί την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου, με τον Φρίντριχ Σίλερ και δυο αδελφές στο επίκεντρο, και μας χαρίσε μια πρωινή προβολή ένοχης απόλαυσης αντάξιας των παλιών ρομαντικών τρικάσετων. Δυο αριστοκράτισσες αλλά νεόπτωχες αδελφές, η Σαρλότε και η Καρολίνε, ερωτεύονται κι οι δυο τον νεαρό, ανατρεπτικό συγγραφέα και ποιητή Φρίντριχ Σίλερ κι εκείνος ανταποκρίνεται στα αισθήματά τους. Καθώς η Καρολίνε είναι ήδη παντρεμένη σ’ ένα γάμο συμφέροντος, η ελεύθερη Σαρλότε θα παντρευτεί στον Σίλερ προκειμένου οι τρεις τους να μπορέσουν να ζήσουν, στην πράξη, τον έρωτά τους, ενάντια στον ψεύτικο καθωσπρεπισμό της υψηλής κοινωνίας όπου ανήκουν. Μια ιστορία που ξεκινά με νεανικό ενθουσιασμό θα εξελιχθεί σε μια τραγωδία που θα στιγματίσει τη ζωή και τις σχέσεις και των τριών εραστών. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ.
Η νύχτα έπεσε, το κόκκινο χαλί για να υποδεχτεί τον Τζορτζ και την παρέα του στρώθηκε, οι προβολείς άναψαν, το κοινό πάγωσε και ούρλιαξε και κέρδισε τα αυτόγραφά του. Χαζέψτε φωτογραφίες από την επίσημη πρεμιέρα του «Monuments Men» με σύσσωμο το πρωταγωνιστικό καστ να συνοδεύει τον σκηνοθέτη του, Τζορτζ Κλούνεϊ.
Tags: berlinale 2014
