Pop quiz: ποιο είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα κομμάτια της Τελετής Απονομής των Οσκαρ που έχει ταυτιστεί διαχρονικά με την ίδια την ύπαρξη του θεσμού; Η (υπερβολικά προβλέψιμη) απάντηση είναι οι ευχαριστήριοι λόγοι της βραδιάς, οι οποίοι, όπως και να το κάνουμε, αποτελούν το 50% του hype που προσφέρει η παρακολούθηση των Βραβείων (με το άλλο 50% να συμπυκνώνεται στα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν ανάμεσα στην ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων και την αποκάλυψη του νικητήριου αποτελέσματος της εκάστοτε κατηγορίας).
Διαβάστε ακόμη: Oscars 2025: Το «Anora» του Σον Μπέικερ γνωρίζει τον απόλυτο θρίαμβο
Ανά τα χρόνια έχουμε δει κυριολεκτικά τα πάντα: από δακρύβρεχτες ευχαριστίες και συναισθηματικά (υπερ)φορτισμένους λόγους, μέχρι αιχμηρά πολιτικά σχόλια και χιουμοριστικά highlights. Με τον καιρό τα κλισέ μοιάζουν να αναπαράγονται όλο και πιο πολύ, καταδικάζοντας στη λήθη το μεγαλύτερο ποσοστό των όσων έχουν να μοιραστούν για τη νίκη τους οι διακριθέντες. Παρ' όλ' αυτά η κάθε διοργάνωση έχει τις στιγμές της.
Παρακάτω, το Flix συγκεντρώνει τα αποσπάσματα που ξεχώρισαν (για πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους λόγους) και συνοψίζει γιατί αξίζει να τους ρίξετε μία ματιά:
Η 97η Τελετή Απονομής των Οσκαρ ανήκει - δικαιωματικά - στον Σον Μπέικερ και το «Anora», ο οποίος μέσα από την τετραπλή νίκη του έδωσε στη βραδιά ιστορική υπόσταση, καθιστώντας μας μάρτυρες μίας από τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία του θεσμού. Μεταξύ των τεσσάρων (!) ευχαριστήριων λόγων του, ξεχωρίσαμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, εκείνον που εκφώνησε όταν έλαβε το Οσκαρ καλύτερης Σκηνοθεσίας. Οπως και στα Independent Spirit Awards, έτσι και στα Βραβεία της Ακαδημίας ο Μπέικερ αξιοποίησε το spotlight που το δόθηκε, προκειμένου να μιλήσει για ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα που αφορά στις ανάγκες της βιομηχανίας, επιβεβαιώνοντας - ξανά - τη γνήσια αγάπη του για το σινεμά: «Σε μια εποχή όπου ο κόσμος μπορεί να φαίνεται πολύ διχασμένος το να πηγαίνουμε στον κινηματογράφο είναι πιο σημαντικό από ποτέ. Είναι μια συλλογική εμπειρία που απλά δεν μπορείς να έχεις στο σπίτι. Και αυτή τη στιγμή, η κινηματογραφική εμπειρία απειλείται. Οι σκηνοθέτες συνεχίζουν να δημιουργούν ταινίες για τη μεγάλη οθόνη. Διανομείς, παρακαλώ επικεντρωθείτε πρώτα και κύρια στις κινηματογραφικές κυκλοφορίες των ταινιών σας», ανέφερε, μεταξύ άλλων. Ειδική μνεία και στον ευχαριστήριο λόγο του κατά την απονομή του Οσκαρ για το Μοντάζ, όπου αστειευόμενος είπε: «Ειλικρινά εκτιμώ την αναγνώριση γι’ αυτό, γιατί, Θεέ μου, αν βλέπατε αυτό το υλικό — έσωσα αυτή την ταινία στο μοντάζ, πιστέψτε με. Αυτός ο σκηνοθέτης δεν θα πρέπει να ξαναδουλέψει ποτέ».
Από τις στιγμές που έκλεψαν την παράσταση στη φετινή βραδιά ήταν αδιαμφισβήτητα και η βράβευση της Μάικι Μάντισον, η οποία στα 25 της χρόνια απέσπασε το Οσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την αριστουργηματική ερμηνεία της ως Ανι στο «Anora» του Μπέικερ. «Ουάου, αυτό που συμβαίνει είναι πολύ σουρεαλιστικό. Συγχωρέστε με, είμαι νευρική. Μεγάλωσα στο Λος Αντζελες, αλλά το Χόλιγουντ πάντα μου φαινόταν τόσο μακρινό. Οπότε, το να βρίσκομαι εδώ, σε αυτή την αίθουσα σήμερα, είναι πραγματικά απίστευτο», ανέφερε στον λόγο της με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
O Εϊντριεν Μπρόντι είναι κι εκείνος ένα από τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στη βραδιά, αποσπώντας το Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, για δεύτερη φορά στην καριέρα του, μπαίνοντας σε μια εκλεκτική ελίτ μεγάλων πρωταγωνιστών στα 51 του χρόνια. «Είμαι εδώ για να αντιπροσωπεύσω τα ανοιχτά τραύματα και τις συνέπειες του πολέμου και της συστηματικής καταπίεσης, του αντισημητισμού και του ρατσισμού. Προσεύχομαι για έναν πιο υγιή, ευτυχισμένο και πιο συμπεριληπτικό κόσμο και πιστεύω πως αν το παρελθόν μπορεί να μας διδάξει κάτι, είναι η υπενθύμιση να μην αφήσουμε το μίσος ανεξέλεγκτο», ανέφερε στο κλείσιμο του (κατά τ' άλλα σχεδόν αχρείαστα μακροσκελούς) λόγου του, εισπράττοντας ένα από τα θερμότερα χειροκροτήματα της φετινής τελετής.
Η Ζόι Σαλντάνια από την άλλη, κατέκτησε με διαφορά το ρεκόρ της αναπαραγωγής κλισέ στον ευχαριστήριο λόγο της για το Οσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, ο οποίος ξεκίνησε χαριτωμένα και κατέληξε... μάλλον άβολα. Τα δάκρυα, οι εκτενείς αναφορές στον σύζυγο, την οικογένεια και την αμιγώς ισπανόφωνη γιαγιά της, λειτούργησαν περισσότερο αμήχανα από οτιδήποτε άλλο.
O Κίραν Κάλκιν μας χάρισε έναν από τους πιο απολαυστικούς ευχαριστήριους λόγους της βραδιάς. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι η γυναίκα του θα συμφωνούσε να κάνουν κι άλλα παιδιά μόνο αν κάποια στιγμή κέρδιζε το Οσκαρ και πως ο στόχος του είναι να αποκτήσουν ακόμη δύο, όπως πάντα ονειρευόταν. Win-win λοιπόν για τον Κάλκιν. Και αγαλματίδιο και ένα βήμα πιο κοντά στην οικογένεια των ονείρων του.
Από τις ομορφότερες βραβεύσεις (και ευχαριστήριους λόγους) της βραδιάς, ήταν και αυτή του Γκιντς Ζιλμπαλόντις για το «Flow: Η Γάτα που δεν Φοβόταν το Νερό», ο οποίος κατά την απονομή του Οσκαρ καλύτερης animated ταινίας, ανέφερε: «Είμαι πραγματικά συγκινημένος από τη θερμή υποδοχή που είχε η ταινία μας και ελπίζω να ανοίξουν μελλοντικά οι πόρτες για τους ανεξάρτητους δημιουργούς κινουμένων σχεδίων σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μια ταινία από τη Λετονία προτείνεται για βραβείο. Οπότε, αυτό σημαίνει πολλά για εμάς και ελπίζουμε να επιστρέψουμε σύντομα [...] Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι και πρέπει να βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε».
Για το τέλος, κρατήσαμε τη σπουδαιότερη ίσως πολιτική δήλωση της βραδιάς, η οποία αποτελεί ένα ηχηρό statement για την εν εξελίξει γενοκτονία που μαίνεται στην Παλαιστίνη και φυσικά προέρχεται από τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ «Καμία Αλλη Γη», Μπάζελ Αντρα και Γιουβάλ Αμπραχαμ. «Πριν από δύο μήνες έγινα πατέρας. Η ευχή μου είναι η κόρη μου να μη ζήσει όσα έζησα εγώ – να μη μεγαλώσει με τον διαρκή φόβο της κατεδάφισης του σπιτιού της, του βίαιου εκτοπισμού. Η κοινότητά μου, η Masafer Yatta, βιώνει αυτή τη σκληρή πραγματικότητα κάθε μέρα. Αλλά δεν σιωπά. Συνεχίζουμε ν' αντιστεκόμαστε. Καλούμε τον κόσμο να σταματήσει την αδικία. Να βάλει τέλος στην εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού», δήλωσε ο Αντρα, με τον Αμπραχαμ να συμπληρώνει «Δημιουργήσαμε αυτή την ταινία – Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί μαζί – γιατί ξέρουμε πως όταν οι φωνές μας ενώνονται, ακούγονται πιο δυνατά. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Βλέπουμε την καταστροφή της Γάζας, που πρέπει να σταματήσει. Βλέπουμε τους Ισραηλινούς ομήρους που πρέπει να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Κι όμως, ζούμε σε δύο παράλληλους κόσμους: εγώ απολαμβάνω την ελευθερία, ενώ ο Μπάζελ ζει υπό στρατιωτικό νόμο, ανήμπορος να ορίσει τη μοίρα του. Υπάρχει άλλος δρόμος, μια πολιτική λύση που αναγνωρίζει τα εθνικά δικαιώματα και των δύο λαών μας. Αλλά η εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων τον εμποδίζει. Γιατί; Δεν βλέπετε ότι οι ζωές μας είναι αλληλένδετες; Ο λαός μου θα είναι πραγματικά ασφαλής μόνο όταν ο λαός του Basel θα είναι πραγματικά ελεύθερος. Δεν είναι αργά για τη ζωή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος».
Αναζητήστε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την 97η Απονομή των Βραβείων Οσκαρ στο ειδικό τμήμα του Flix που ανανεώνεται συνεχώς.