Θα μπορούσε σ’ αυτή τη λίστα να μπει στο νούμερο ένα η Μέριλ Στριπ: με το «The Iron Lady» όλα δείχνουν ότι θα κάνει μία από εκείνες τις ερμηνείες της που χαρακτηρίζουν όχι μόνο τη χρονιά, αλλά το σινεμά γενικώς. Ή η Γκλεν Κλόουζ, που με το «Albert Nobbs» παίρνει την καριέρα της στα χέρια της και δεν αφήνει αμφιβολία ότι είναι ικανή για τα πάντα. Μόνο που αυτές οι δύο ταινίες θα έρθουν στην Ελλάδα του χρόνου. Ή η Τζένιφερ Λόρενς, που έκανε πέρσι την έκπληξη με το «Winter’s Bone», που προβλήθηκε φέτος εδώ, αλλά κάτι μας λέει ότι με τα «Hunger Games» του 2012 θ’ αφήσει πραγματικά τη σφραγίδα της. Ή η… οικονομική κρίση, που καθόρισε όσο τίποτε άλλο τη φετινή κινηματογραφική παραγωγή και τη συμπεριφορά των θεατών. Ωστόσο, φέτος, το 2011, καμιά λίστα με τις γυναίκες της χρονιάς δε θα ήταν έγκυρη, αν δε είχε στο νούμερο ένα – ενδεχομένως και σε όλα τα υπόλοιπα – την ηθοποιό που ήρθε από το πουθενά και κατάφερε τα πάντα: την Τζέσικα Τσαστέιν.
Αιθέρια μητέρα στο «Δέντρο της Ζωής», μοναχική σύζυγος στον «Κοριολανό», κατατρεγμένη στο «Take Shelter», alter ego της Ελεν Μίρεν στο «Χρέος», white trash bimbo στις «Υπηρέτριες», ντετέκτιβ στο «Texas Killing Fields» και Σαλώμη στη… «Σαλώμη» του Αλ Πατσίνο, η κοκκινομάλλα που μπορεί να μεταμορφωθεί από καλλονή σε πλάσμα από άλλον κόσμο είχε μέσα στη χρονιά μια πρωτοφανή πορεία, άξια όχι μόνο για Οσκαρ, αλλά για ρεκόρ Γκίνες. Και δε σταματά εδώ. Το 2012 είναι ήδη στρωμένο για άλλη μια «χρονιά της Τζέσικα Τσαστέιν».
Μισέλ Γουίλιαμς
Πέρασε τα τριάντα κι άρχισε ν’ αποδεικνύει ότι εκτός από τηλεοπτικό teen idol και γυναίκα του Χιθ Λέτζερ, είναι και καλή ηθοποιός. Ως Σίντι απέναντι στον Ντιν του Ράιαν Γκόσλινγκ στο σπαρακτικό «Blue Valentine» κι ως Μέριλιν Μονρόε στο «My Week with Marilyn», η Μισέλ Γουίλιαμς οριοθετεί το ταλέντο της.
Εμα Στόουν
Εκανε την έκπληξη πέρσι, με το «Easy A», αλλά φέτος έφερε ακόμα και τον Τζιμ Κάρεϊ στα γόνατα! Κοκκινομάλλα, αστεία, αγοροκόριτσο, γκαφατζού, φέρνει έναν αέρα χαριτωμένης αφέλειας στο σινεμά, είτε δίπλα στον Ράιαν Γκόσλινγκ στο «Crazy, Stupid, Love.», είτε ως παρορμητική ακτιβίστρια στις «Υπηρέτριες». Σύντομα και Γκουεν στο «The Amazing Spider-Man».
Κίρστεν Ντανστ
Ακόμα κι αν δεν το προκάλεσε εκείνη, σημάδεψε το 2011 με τη συμμετοχή της στο «Melancholia» του Λαρς φον Τρίερ. Η ερμηνεία της τιμήθηκε στις Κάννες, εν μέρει ως ισορροπιστική κίνηση για τον παροξυσμό του Φεστιβάλ εναντίον του σκηνοθέτη, αλλά εκθειάστηκε και από μέρος του κοινού και της κριτικής, που τη θέλει να προχωρά μέχρι τα Οσκαρ.
Μία Γουασικόφσκα
Κάθε χρονιά θα έπρεπε να είναι η χρονιά της Μία Γουασικόφσκα, μια και η 22χρονη ηθοποιός που μεγαλώνει μπροστά στα μάτια μας, συγκεντρώνει ό,τι πιο ενδιαφέρον υπάρχει στη νέα γενιά ηθοποιών. Ευμετάβλητη, δυναμική, γοητευτική, παιδική, σκληρή, η Γουασικόφσκα ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε στο «Restless» του Γκας Βαν Σαντ και στην «Τζέιν Εϊρ» του Κάρι Φουκουνάγκα και αναδεικνύεται ακόμα και δίπλα στην Γκλεν Κλόουζ στο «Αλμπερτ Νομπς». Το μέλλον ανήκει στη Μία, γι’ αυτό καλό είναι να μάθουμε να προφέρουμε το επώνυμό της!
Σεσίλ Ντε Φρανς
Είναι μια από τις ομορφότερες και δημοφιλέστερες σταρ στη Γαλλία, αλλά φέτος δυο σκηνοθέτες τη βοήθησαν να αποδείξει ότι έχει και μια συγκλονιστική ερμηνευτική γκάμα. Οχι ο Κλιντ Ιστγουντ στο «Η Ζωή Μετά», αλλά οι αδελφοί Νταρντέν που αποτύπωσαν στη Σαμάνθα του «Το Παιδί με το Ποδήλατο» μοναδική επιβλητικότητα κι ευαισθησία. Και το σεξ απίλ δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Μίλα Κούνις
Εκλεψε – και σεναριακά – την παράσταση από τη Νάταλι Πόρτμαν στον «Μαύρο Κύκνο» και την καρδιά του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ στο «Οχι Μόνο Φίλοι». Η Μίλα Κούνις, με το ταμπεραμέντο που της προσδίδει η ουκρανέζικη καταγωγή της, είναι μάλλον η πιο πικάντικη, ζουμερή, σέξι μελαχρινή της εποχής. Τόσο που, μη χορταίνοντας να την κοιτάζεις, μπορεί και να μην παρατηρήσεις ότι είναι και καλή ηθοποιός.
Νάταλι Πόρτμαν
Περσινά ξυνά σταφύλια; Οχι ακριβώς, γιατί ο «Μαύρος Κύκνος» προβλήθηκε το 2011 στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας την ξεχωριστή υπόσταση της μικροκαμωμένης Νάταλι Πόρτμαν που ίσως έχει την πιο ιδιοσυγκρασιακή καριέρα παιδιού-θαύματος στην ιστορία του σινεμά. Μετά το «Μόνο το Σεξ δε Φτάνει», δε χρειάζεται να ξαναδοκιμάσει τη ρομαντική κομεντί, αλλά διασκεδάσαμε μαζί της στο «Thor» και περιμένουμε το μέλλον με ανυπομονησία.
Η «εναλλακτική Μέριλ Στριπ», η ηθοποιός – χαμαιλέων, που έλκεται από το παράξενο όπως οι μύγες από το φως, η συγκλονιστική Τίλντα ήταν μάλλον η μοναδική ηθοποιός που θα μπορούσε να κάνει την Εύα, τη μητέρα του τέρατος που ονομαζόταν Κέβιν, μια ηρωίδα συγκινητική και προσβάσιμη, σχεδόν οικεία! Αρα και το 2011 ήταν η χρονιά της, όπως και κάθε χρονιά στην οποία έχει ταινία.
Εμα Γουάτσον
Για το κοριτσάκι που γνωρίσαμε ως Ερμιόνη, φίλη του Χάρι Πότερ, το 2011 ήταν η χρονιά του τέλους και μιας νέας αρχής. Η Εμα Γουάτσον μεγάλωσε, άλλαξε look, έβαλε τα βιβλία μαγείας στο πατάρι και ξεκινά την καριέρα της ευέλικτης ηθοποιού. Πρώτη στάση το «My Week With Marilyn» και στη συνέχεια… ο ουρανός είναι το όριο!
Ηταν μια γυναικεία ταινία φαινόμενο για το 2011: θριάμβευσε στην Αμερική, όπου το αντικείμενο προκαλεί πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Κινήθηκε μέτρια στον υπόλοιπο κόσμο, όπου αντιμετωπίστηκε ως μια ελαφριά ταινία με all-star cast. Βασισμένες στο best-seller μια πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως, σκηνοθετημένες από έναν πρωτοεμφανιζόμενο δημιουργό και παιδικό της φίλο, οι «Υπηρέτριες», σε μια πορεία από το μηδέν μέχρι τα Οσκαρ, έχουν ένα αδιαμφισβήτητο πλεονέκτημα: συγκεντρώνουν μια ομάδα γυναικών ερμηνευτριών που χτυπούν κόκκινο στα κινηματογραφικά οιστρογόνα: όχι μόνο η Βαϊόλα Ντέιβις που είναι και φαβορί για τα φετινά βραβεία, αλλά και Οκτάβια Σπένσερ, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ, Τζέσικα Τσαστέιν, Εμα Στόουν και η υπέροχη Σίσι Σπέισεκ.
Ποιος είπε ότι η καφρίλα είναι αντρικό προνόμιο; Το «Bridesmaids» ήρθε για ν’ αποδείξει ότι κι οι γυναίκες φέρνουν γέλιο όταν ξερνούν, κλάνουν ή κάνουν εμετό. Στον αντίποδα των «Ηangover», το σενάριο της Κρίστεν Γουίιγκ και η σφραγίδα του Saturday Night Live που φέρνουν η ίδια και η Μάγια Ρούντολγ έδωσε άλλη τροπή στην πορείς της «γυναικείας ταινίας». Και, συγκεκριμένα, προς την τουαλέτα.
Διαβάστε ακόμη:
