Η Τζέιμι είναι μια δυναμική νεοϋορκέζα ατζέντισα. Είναι γρήγορη, αθυρόστομη, κοινωνική, αλλά και ευάλωτη, φυσικά. Ο Ντίλαν είναι ένας ταλαντούχος γραφίστας, χαμηλών τόνων, συνεσταλμένος, αλλά με προβλήματα στη δέσμευση. Οι δυο τους θ’ αποφασίσουν ότι, αφού περνούν καλά μαζί ως φίλοι, αν προσθέσουν και το σεξ στο μείγμα θα έχουν την τέλεια μη-σχέση. Αλλά αν ο συνδυασμός αυτός λειτουργούσε, δε θα είχαμε μια νεοσυντηρητική αντιρομαντική κομεντί.

Η ταινία έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, που είναι το πρωταγωνιστικό ζευγάρι κι ένα σχετικό μειονέκτημα, το άτολμο σενάριό της. Ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ έχει τον ακαταμάχητο συνδυασμό goofy αγοριού και γνώστη άντρα που κρατά τον έλεγχο. Η Μίλα Κούνις είναι διαβολικά σέξι και διασκεδαστική μαζί. Οι δυο τους έχουν αναμφισβήτητη χημεία, πολλές ερωτικές σκηνές κι έναν κωμικό χρονισμό που συντηρεί από μόνος του το ρυθμό της ταινίας.

Η ιστορία, ωστόσο, που αυθόρμητα φέρνει στο μυαλό και το «No Strings Attached», επιμένει στην ιδέα του ότι δυο άνθρωποι έχουν απηυδήσει από τις ρομαντικές τους δυσκολίες, δοκιμάζουν να έχουν μια ελεύθερη σχέση και αποτυγχάνουν, επειδή ακριβώς μια σχέση δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στο σεξ, χρειάζεται και συναίσθημα. Πόσο τετριμένη θα γίνει αυτή η ιστορία και πόσο θ’ αντέξει χωρίς ενέσεις πρωτοτυπίας ή θάρρους από τους σεναριογράφους / σκηνοθέτες; Γιατί μπαίνουν στον κόπο, αφού αποφασίζουν να κάνουν ρομαντική κομεντί, οπότε κι η κατάληξη είναι γνωστή;

Οταν το ιδιαίτερο στοιχείο της ταινίας, ότι δηλαδή δυο άνθρωποι που συμπαθιούνται δεν τα φτιάχνουν αλλά μόνο συναντιούνται στο κρεβάτι, υπονομεύεται από την ίδια την ηθική, ή έστω την κοσμοθεωρία των συντελεστών και του είδους που υπηρετούν, δεν μπορεί παρά το αποτέλεσμα να είναι λιγότερο από εντυπωσιακό.

Το στοίχημα, λοιπόν, κερδίζουν – όσο το κερδίζουν – οι ηθοποιοί: στους δεύτερους ρόλους η θαυμάσια Πατρίσια Κλάρκσον και ο υπέροχος Ρίτσαρντ Τζένκινς, είναι εξαιρετικοί για άλλη μια φορά ως ασυνήθιστοι γονείς. Και οι σκηνές Τίμπερλεϊκ – Κούνις στο κρεβάτι (επίσης τον καναπέ, την κουζίνα, την ντουλάπα), αποζημιώνουν για μια ταινία χωρίς άλλη έμπνευση, παρά το καστινγκ της!