«Δεν είναι όλα όσα κάνουμε σε αυτή τη ζωή ένας τρόπος για να αγαπηθούμε λίγο περισσότερο.» - Σελίν (Πριν το Ξημέρωμα, 1995)
Οταν είσαι είκοσι και βρίσκεσαι ένα βράδυ του Ιουλίου στη Βιέννη δεν έχεις χρήματα για να μείνεις κάπου το βράδυ και ο πρώτος άνθρωπος που θα γνωρίσεις μέσα σε ένα τρένο και θα σε γοητεύσει είναι διατεθειμένος να περάσει τη νύχτα μαζί σου. Μαζί θα περιηγηθείτε σε μια άγνωστη πόλη, θα μάθετε ο ένας τον άλλον καλύτερα και θα μιλήσετε για τα πάντα: από την αρχιτεκτονική μέχρι το σεξ και από την μετενσάρκωση μέχρι τη μαγεία του να μοιράζεσαι τη ζωή σου με κάποιον άλλον. Και μετά θα χωρίσετε. Ο καθένας θα ακολουθήσει τη διαδρομή του, χωρίς να ξέρει αν θα επιστρέψει στο ραντεβού που δώσατε για να συναντηθείτε στο ίδιο μέρος έξι μήνες αργότερα αργότερα, παίζοντας με την πιθανότητα να έχετε μόλις αποχαιρετήσει τον έρωτα της ζωής σας. Οταν είσαι είκοσι, το καλοκαίρι είναι πάντα μια απέραντη πιθανότητα...
«Υποθέτω πως όταν είσαι νέος, πιστεύεις ότι θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι με τους οποίους θα νιώσεις ότι επικοινωνείς. Αργότερα στη ζωή, συνειδητοποιείς ότι αυτό συμβαίνει μόνο λίγες φορές.» - Σελίν (Πριν το Ηλιοβασίλεμα, 2004)
Οταν είσαι 30, κοιτάς πίσω στη ζωή σου για πρώτη φορά. Και ανακαλύπτεις πως όλα όσα θεωρούσες δεδομένα, είναι απλά στιγμές μέσα στο χρόνο. Δεν έχει σημασία αν πήγες ή όχι στο ραντεβού εκείνο τον Δεκέμβρη. Βρίσκεσαι στο Παρίσι και είστε πάλι μαζί. Για λιγότερη ώρα, ο καθένας σε διαφορετικό σημείο της ζωής του, αλλά και οι δύο πιο σίγουροι για όλα όσα δεν πρέπει να ξαναχαθούν. Μέσα σε τέσσερις ώρες, με ένα αεροπλάνο να περιμένει ξανά για να σας χωρίσει, πρέπει να βρεις όλους τους σωστούς τρόπους για να πειστείς πως ίσως αυτή τη φορά πρέπει να μείνεις. Ενα αυτοσχέδιο τραγούδι στην κιθάρα, οι όχθες του Σηκουάνα, η μοναξιά που είναι μεγαλύτερη όταν είσαι με κάποιον που δεν αγαπάς παρά όταν είσαι μόνη σου, ένα βιβλίο που γράφτηκε για να την κάνεις να σε θυμηθεί και να σε ερωτευτεί από την αρχή. Οταν είσαι 30 το καλοκαίρι είναι πάντα ταυτόχρονα το τέλος και η αρχή μιας καινούριας ζωής...
«Πες μου στα αλήθεια, αν με συναντούσες, όπως είμαι τώρα, σε εκείνο το τρένο, θα με ερωτευόσουν ξανά; Είμαι σίγουρη, ότι ούτε καν θα με παρατηρούσες...» - Σελίν (Πριν τα Μεσάνυχτα, 2013)
Οταν είσαι 40, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ο χρόνος. Δεν μπορείς να διορθώσεις πολλά πράγματα από το παρελθόν. Και ενώ το μόνο που χρειάστηκε να κάνεις ήταν να χάσεις εκείνο το αεροπλάνο εννιά χρόνια πριν στο Παρίσι, σήμερα ένα άλλο σου θυμίζει πως πριν φτιάξεις τη ζωή σου μαζί της, είχες προσπαθήσει να φτιάξεις μια άλλη κοινή ζωή που δεν πέτυχε. Είσαι πλέον πατέρας. Και εκείνη είναι μητέρα. Και ενώ η ιστορία σας παραμένει ό,τι πιο ρομαντικό μπορεί να διηγηθεί κανείς σε ένα τραπέζι με φίλους, βρίσκεστε στην Ελλάδα και η τραγωδια ελλοχεύει ως άλλος από μηχανής Θεός. Μόνοι για λίγες ώρες θα ξεκινήσετε την ιστορία από την αρχή, θα θυμηθείτε εκείνο το βράδυ στη Βιέννη και θα ζητήσετε εκατέρωθεν όρκους αγάπης. Και μετά θα αφήσετε την καθημερινότητα των ζευγαριών που πάντοτε πιστεύατε ότι ζουν μόνο στα όνειρα να γίνει ο τρίτος άνθρωπος σε μια σχέση που δεν χρειάζεται κανέναν άλλον για να κρατήσει για πάντα. Οταν είσαι 40, το καλοκαίρι είναι πάντα μια κάθαρση...
Περισσότερες ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι:
Tags: SUMMER MOVIES
