Ενημέρωση

Ταινίες για ενα αξέχαστο καλοκαίρι #12: «Caro Diario» του Νάνι Μορέτι

στα 10

Επειδή μερικά από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου ξεκινούν και τελειώνουν με το καλοκαίρι, για κάθε μέρα του Ιουλίου θυμόμαστε τις ταινίες που δεν ξεχάστηκαν με τον ερχομό του φθινοπώρου.

Ταινίες για ενα αξέχαστο καλοκαίρι #12: «Caro Diario» του Νάνι Μορέτι

«Ξέρετε τι σκεφτόμουν; Σκεφτόμουν κάτι πολύ στενάχωρο. Πως ακόμη και σε μια πιο αξιοπρεπή κοινωνία από αυτή, βρίσκω τον εαυτό μου να ανήκει σε μια μειονότητα. Οχι όμως με την έννοια των ταινιών όπου βάζουν έναν άντρα και μια γυναίκα που μισούν ο ένας τον άλλον σε ένα έρημο νησί, επειδή ο σκηνοθέτης δεν πιστεύει στους ανθρώπους. Δεν πιστεύω στην πλειοψηφεία των ανθρώπων. Ξέρω ότι πάντα θα συμφωνώ και θα νιώθω άνετα με τη μειονότητα...»

2

To καλοκαίρι στη Ρώμη χρειάζεσαι μόνο μια βέσπα. Ολα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει μια πόλη που αφηγείται ιστορίες ακόμη και όταν δεν υπάρχει κανείς για να τις ακούσει. Μια πόλη φτιαγμένη από την βίαιη αντίθεση της ιστορίας της και του μοντερνισμού της. Μια πόλη που βλέπει σκληρό πορνό, ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο και φτηνές λαϊκές κομεντί στα άδεια σινεμά της. Μια πόλη στην οποία μπορεί να συναντήσεις το είδωλό σου και να χορέψετε μαζί σε ένα υπαίθριο πάρτι. Μια πόλη που μοιάζει πιο μόνη από ποτέ όταν στο soundtrack ακούγεται ο Λέοναρντ Κοέν. Μια πόλη που στα περίχωρά της, στο κέντρο της Οστια, θα θυμάται πάντα τη βίαιη δολοφονία του πιο αντισυμβατικού κατοίκου της στο όνομα και τη μνήμη του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

2

Το καλοκαίρι στα Νησιά του Αιόλου στη Σικελία χρειάζεσαι μόνο κάτι για να σκεπάσεις τα ανοιχτά παράθυρα που δεν έχουν παντζούρια. Εξω, ο εκτυφλωτικός ήλιος κάνει τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις να μοιάζει με μια καθημερινή εξωφρενική σαπουνόπερα, επιτρέπει σε ολόκληρες κοινωνίες να κυβερνούνται από τα παιδιά τους, μετατρέπει το ηφαίστειο στο Στρόμπολι σε μια ταυτόχρονα αποκαλυπτική και βασανιστική εμπειρία και η τηλεόραση, όταν δεν παίζει «Τόλμη και Γοητεία» σε ταξιδεύει με ένα ασπρόμαυρο μάμπο της Σιλβάνα Μάγκανο που παραμένει μια μνήμη της παιδικής σου ηλικίας που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

2

Τα καλοκαίρια χρεάζονται πάντα ένα ημερολόγιο. Από αυτά που κρατάς ασυναίσθητα, χωρίς ποτέ να συνειδητοποιείς το λόγο για τον οποίο οι πιο επώδυνες στιγμές της ζωής σου υπήρξαν αυτές που σε διασκεδάζουν περισσότερο (και το αντίστροφο), όταν πλέον ο χρόνος τις καταχωρεί σαν μια ακόμη κινηματογραφική ταινία που είδες σε κάποια άδεια αίθουσα με το air - condition στο τέρμα.

Αν είσαι τυχερός και μείνεις ζωντανός μπορείς απλά να τις διηγηθείς σαν ανέκδοτα που άκουσες από μια παρέα στο κατάστρωμα ενός καραβιού. Μια ισχυρή μειονότητα, ωστόσο, θα ξέρει πάντα πως κανένα ημερολόγιο δεν μπορεί να αφορά κανέναν άλλον εκτός από τον ιδιοκτήτη του, παρά μόνο αν είναι 100% αληθινό.

Σαν εκείνα τα καλοκαίρια που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

Oσο μόνος κι αν πέρασες ένα ζεστό πρωϊνό στην πόλη σου, όσο θλιμμένος και αν ένιωσες μπροστά στην αιώνια μάχη του ιστορικού παρελθόντος με το ευτραπελο παρόν, όσο κοντά κι αν βρέθηκες κάποια στιγμή στο θάνατο. Οσα χρόνια κι αν περάσουν...


Περισσότερες ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι: