Γκούσταβ φον Ασκενμπαχ: Ξέρεις, μερικές φορές νιώθω ότι οι καλλιτέχνες είναι σαν κυνηγοί μέσα στο σκοτάδι. Δεν ξέρουν ποιος είναι ο στόχος τους και δεν ξέρουν αν τον έχουν πετύχει. Αλλά δεν μπορείς να περιμένεις από τη ζωή να φωτίσει το στόχο και να σημαδέψει για σένα. Η δημιουργία της ομορφιάς και της αγνότητας είναι μια πνευματική πράξη.
Αλφρεντ: Οχι Γκούσταβ, όχι. Η ομορφιά ανήκει στις αισθήσεις. Μόνο στις αισθήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα πολλά ανυπέρβλητα αισθητικά μοτίβα της μεταφοράς του μυθιστορήματος του Τόμας Μαν στον κινηματογράφο από τον Λουκίνο Βισκόντι είναι το χρώμα και η υφή της άμμου στην παραλία του Λίντο της Βενετίας, εκεί όπου αντανακλάται κάθε μικρή ή μεγάλη στιγμή αυτής της ιστορίας, πένθιμης όσο λίγες στην ιστορία της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.
Κάποια στιγμή ο τρομαγμένος από το πέρασμα του χρόνου και την πρωτόγνωρη ερωτική επιθυμία που αισθάνεται για τον νεαρό Τάτζιο, συνθέτης Γκούσταβ φον Ασκενμπαχ θα μιλήσει για μια κλεψύδρα που θυμάται από τον πατέρα του και την άμμο που ορίζει την αντίστροφη μέτρηση μόλις την αναποδογυρίσεις. Και πριν προφτάσεις να σκεφτείς οτιδήποτε, ο χρόνος (σου) έχει τελειώσει.
Μια αναποδογυρισμένη ταινία που μετρά αντίστροφα προς το οριστικό τέλος είναι και ο «Θάνατος στη Βενετία», που περισσότερο από ένα δοκίμιο πάνω στην ερωτική επιθυμία ή στην αγριότητα της νεότητας ή ακόμη και στην ατέρμονη αναζήτηση της απόλυτης ομορφιάς, είναι μια εκκωφαντική συμφωνία (σαν αυτή την ομώνυμη του Γκούσταβ Μάλερ που στοιχειώνει κάθε εικόνα του φιλμ) ενορχηστρωμένη πάνω στο θάνατο και κυρίως πάνω στη ζωή που τον προσπερνά, αδιαφορώντας για την νομοτελειακή υπαρξή του.
Διασχίζοντας ένα καλοκαίρι βασανιστικής υγρασίας, παρακμής και θανατηφόρας επιδημίας, ο ήρωας του σπαρακτικού Ντερκ Μπόγκαρντ δεν είναι μόνο ένας άντρας που προσπαθεί μάταια να εξιδανικεύσει την τόσο φυσική έλξη του για ένα αγγελικό αγόρι, αλλά κυρίως ο τελευταίος κάτοικος μιας Ευρώπης που τελειώνει, πριν παραδώσει για πάντα το χρόνο της σε μια νέα εποχή.
Καθισμένος σε μια σεζ λονγκ στην επίπεδη παραλία απέναντι από το «Grand Hotel des Bains» - στο συγκλονιστικό φινάλε της ταινίας - θα προδωθεί από την αμείλικτη ζέστη, μα περισσότερο και από αυτήν από την εκ προοιμίου χαμένη μάχη απέναντι σε όλα όσα πεισματικά τρομάζεις να παραδεχτείς τη στιγμή που πρέπει.
Θάνατος στη Βενετία (Death in Venice) του Λουκίνο Βισκόντι (1971) / Πρωταγωνιστούν: Ντερκ Μπόγκαρντ, Σιλβάνα Μάγκανο, Ρομόλο Βάλι, Μαρκ Μπερνς, Μπιορν Αντρεσεν
Περισσότερες ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι:
Tags: SUMMER MOVIES
