«Οποιος κι αν είσαι, πάντα βασιζόμουν στην καλοσύνη των ξένων.»
Η Μπλανς Ντιμπουά αντέχει τη ζέστη. Δεν τη νοιάζει να μένει κλεισμένη στο δωμάτιο της. Αλλωστε στο ημίφως φαίνεται λιγότερο γερασμένη, περισσότερο όμορφη. Και στο σημείο της ζωής της που τη συναντάμε οι εποχές, οι αλλαγές του καιρού, τα φυσικά πράγματα που ορίζουν τον κύκλο μιας ανθρώπινης ζωής δεν έχουν πια καμία σημασία. Αυτό που δεν αντέχει είναι ο κανονικός κόσμος. Αυτός που δεν ζει μέσα στο δικό της όνειρο και λίγα εκατοστά έξω από τα υπάρχοντα που περιέχει το μπαούλο της, είναι βίαιος, απειλητικός, γεμάτος ένταση, αγένεια, ορμητικά πάθη και ωμή σεξουαλικότητα, έτοιμος να σπάσει ένα ένα τα εύθραυστα κομμάτια τα οποία αποτελούν την ψευδαίσθηση που η ίδια ονομάζει ζωή.
Ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι δεν αντέχει τη ζέστη. Δεν αντέχει το φανελάκι του ποτισμένο στον ιδρώτα. Δεν αντέχει τον τρόπο με τον οποίο ερωτεύεται. Δεν αντέχει τον τρόπο με τον οποίο ζηλεύει .Δεν αντέχει το μπερδεμένο συναίσθημα της έλξης/αποστροφής που νιώθει για την Μπλανς. Δεν αντέχει έναν κόσμο που παρεκκλίνει από τα βασικά, αγορίστικα ένστικτά του. Αυτό που αντέχει είναι μόνο η αγκαλιά της Στέλλα και η κραυγή του κάθε φορά που την φωνάζει και εκείνη έρχεται κοντά του.
Το καλοκαίρι του Τένεσι Ουίλιαμς είναι κλειστοφοβικό, ποτισμένο από τον ιδρώτα της ανθρώπινης αδυναμίας, μυρίζει αλκοόλ και κλεισούρα, αποπνέει την αχαλίνωτη παρακμή όλων των αισθήσεων, ακούει μια πειραγμένη τζαζ σαν από τα ανοιχτά παράθυρα της γαλλικής συνοικίας στη Νέα Ορλεάνη, μια αντανάκλαση της ισοπεδωμένης από την εξάρτηση ανθρώπινης φύσης, ένα κομμάτι αντεστραμμένου αμερικανικού ονείρου που καίγεται από τις υψηλές θερμοκρασίες που παράγει η επιθυμία ή - αν θέλετε - ο ακατέργαστος, ακατανόητος, σωματικός και διανοητικά διαταραγμένος πόθος.
Και η ζέστη είναι, όπως συνήθως, μόνο η αφορμή. Οχι η αιτία.
Λεωφορείο ο Πόθος (A Streetcar Named Desire) του Ελία Καζάν (1951) / Πρωταγωνιστούν: Βίβιαν Λι, Μάρλον Μπράντο, Κιμ Χάντερ, Καρλ Μάλντεν
Περισσότερες ταινίες για ένα αξέχαστο καλοκαίρι:
Tags: SUMMER MOVIES
