Δεκέμβριος: ο μήνας που παραδοσιακά το Flix κοιτάει πίσω και συνθέτει το μεγάλο παζλ της (κινηματογραφικής και όχι μόνο) χρονιάς. Πώς θα περιγράφαμε κινηματογραφικά το 2025 λοιπόν; «Η Ζωή Ηταν Ωραία», ή... «Εξολοθρευτής»; Τι μάς έμαθε, τι θα κρατήσουμε, τι θα πακετάρουμε στις αποσκευές μας προχωρώντας προς το άγνωστο 2026;
Αυτά ρωτήσαμε φίλους του Flix - ανθρώπους του σινεμά μπροστά και πίσω από τις κάμερες, αλλά και δημιουργούς από άλλους κόσμους – μουσικούς, εικαστικούς, ραδιοφωνικούς παραγωγούς, δημοσιογράφους, συγγραφείς και κάθε μέρα, για όλο τον Δεκέμβριο, μοιραζόμαστε όσα μας είπαν.
Best of 2025: Αναζητήστε στο ειδικό τμήμα του Flix τα αγαπημένα της χρονιάς από τους αγαπημένους της χρονιάς. Οι λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς από Ευρώπη και Αμερική και όλα όσα αφήνει πίσω της η κινηματογραφική χρονιά που φτάνει στο τέλος της
Ο Αρης Δημοκίδης μπορεί να ζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στη Χαλκιδική, αλλά μοιάζει σαν να βρίσκεται δίπλα μας, τουλάχιστον η φωνή του. Κάθε βδομάδα κάνει ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ στο podcast του, «Σκληρές Αλήθειες», ενώ διευθύνει το σάιτ Μικροπράγματα Lifo. Για το 2026 καταστρώνει σχέδια για το podcast, με σκοπό να αναπτυχθεί μια κοινότητα με τους «σκληροπυρηνικούς» ακροατές του. Στο ενδιάμεσο βλέπει ταινίες, πηγαίνει σε φεστιβάλ, χαϊδεύει όσο περισσότερες γάτες γίνεται και... μαθαίνει τι σημαίνει «λουφάρω».
φωτό: Ολγα Δέικου / Lifo
Το αγαπημένο μου (η αγαπημένη στιγμή) του 2025: Μετά από μια δεκαετία περίπου, πήγα στο Animasyros στην Ερμούπολη της Σύρου. Ηταν πολύ ωραία, έτσι κι αλλιώς: η παρέα, τα εντυπωσιακά VR φιλμ που μπορούσες να ελέγξεις, το φαγητό, η γνωριμία με τον animator Μπιλ Πλίμπτον, τα βραβεία που δώσαμε, τα φιλμ που είδαμε. Η αγαπημένη μου στιγμή όμως ήταν ένα βράδυ, όταν πρόλαβα να μοντάρω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου το επεισόδιο του podcast μου που έπρεπε να παραδώσω (ήταν για τον Αλέξη Κούγια), και πήγα σε μια βραδινή προβολή, χωρίς να ξέρω καλά-καλά ποιο φιλμ θα βλέπαμε. Και ήταν το «Flow» - το μεγάλου μήκους animation με τη γάτα.
Τώρα: είμαι ο Νο1 γατόφιλος έτσι κι αλλιώς και δεν αποκλείεται να χαιρόμουν με μία οποιαδήποτε ταινία με γάτες, όμως το «Flow» ήταν, για μένα, το κάτι άλλο. Hταν τόσο αληθοφανές - και τόσο αληθινό ταυτόχρονα. Η γάτα ήταν σαν μία απ' τις δικές μου, πρέπει να είχαν μελετήσει πάρα πολύ τις κινήσεις και τη συμπεριφορά, και σύντομα ξέχασα ότι έβλεπα ταινία. Τα ζωα του «Flow» δεν «ανθρωποποιήθηκαν» καθόλου, φέρονταν - με μικρές εξαιρέσεις πλοκής - όπως φέρονται τα ζώα στ' αλήθεια, χωρίς ωραιοποιήσεις ή ανθρώπινες πράξεις. Η έλλειψη ανθρώπινης ομιλίας έκανε τα πάντα πολύ πιο υποβλητικά.
Δεν το κατάλαβα κατά τη διάρκεια της προβολής, αλλά η παρέα μου κοιμήθηκε, ενοχλημένη απ' τις επαναλήψεις του φιλμ. Και αργότερα, φίλη συγγραφέας που ήταν εκεί και λατρεύει τις γάτες μου είπε ότι είχε ήδη δει το «Flow» και το είχε μισήσει. Απ' την άλλη το ίδιο βράδυ έμαθα ότι το φιλμ είχε κερδίσει πολλά και σημαντικά βραβεία. Ούτε τα μεν ούτε τα δε με επηρέασαν. Προτίμησα που δεν ήξερα τίποτα πριν πάω να δω το φιλμ, και βίωσα έτσι απερίσπαστος και «παρθένος» την έκπληξη της χρονιάς μου.
Τι μου έμαθε το 2025: Καθώς κάνω μια δουλειά την οποία θα χαρακτήριζα περισσότερο παιχνίδι ή/και χόμπι (λατρεύω να φτιάχνω podcasts: την έρευνα, τις συνεντεύξεις, τη σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ, την παρουσίαση - όλα), φτάνω μερικές φορές στο αμήν χωρίς να το καταλαβαίνω. Αν ήταν μια κανονική «δουλειά», θα με κούραζε πιο εμφανώς, και, καθώς θα τη βαριόμουν κιόλας από ένα σημείο και μετά, θα κυνηγούσα τα διαλείμματα και τη λούφα, αντί να τα αποφεύγω.
Το 2025 μου έμαθε να αναγνωρίζω καλύτερα τα σημάδια κούρασής μου, να παίρνω το χρόνο μου όταν χρειάζεται, και να λουφάρω μερικές φορές ακόμα κι αν στην πραγματικότητα θα ήθελα να συνεχίσω να μοντάρω.
Αν το 2025 ήταν ταινία, θα ήταν... Για μένα ήταν ωραία χρονιά, οπότε θα διάλεγα πχ. το «Zootopia» ή κάτι, όμως δεν θα πω για μένα, αλλά για τον πλανήτη μας γενικώς.
Η ταινία που θα ήθελα να ήταν το 2025, είναι οι «Αγριες Μέρες Μας», του Βασίλη Κεκάτου: Καλοκαίρι, ανεμελιά, παρέες, διασκέδαση. Φοβάμαι όμως ότι η ταινία που στην πραγματικότητα ήταν το 2025, είναι η «Σπασμένη Φλέβα» του Γιάννη Οικονομίδη: Αγχος, αναποδιές, τραγωδία.
Τουλάχιστον όμως είδαμε ωραίες ταινίες, όπως (και) αυτές οι δύο...
Τι ονειρεύομαι για το 2026: Για το 2026 ονειρεύομαι σωματική και ψυχική υγεία, ωραία άλμπουμ και φιλμ, να βρεθούμε στα φεστιβάλ και να περάσουμε τέλεια, και με κάποιο τρόπο να ηττηθεί ο Τραμπισμός και ο Πουτινισμός παγκοσμίως.
Best of 2025: Αναζητήστε στο ειδικό τμήμα του Flix τα αγαπημένα της χρονιάς από τους αγαπημένους της χρονιάς. Οι λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς από Ευρώπη και Αμερική και όλα όσα αφήνει πίσω της η κινηματογραφική χρονιά που φτάνει στο τέλος της