Η τρίτη φορά του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου επιβεβαίωσε τις γνωστές αδυναμίες στον προγραμματισμό μέσα στη διοργάνωση, αλλά κυρίως την απέραντη μοναξιά του ελληνικού σινεμά, εντός και κυρίως εκτός Φεστιβάλ.
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποφασίζει να ακολουθήσει στα χνάρια καταξιωμένων διεθνών κινηματογραφικών φεστιβάλ και να θεσπίσει ένα ανεξάρτητο βραβείο για την καλύτερη ταινία LGBTQI θεματικής του επίσημου προγράμματος του.
Η ομάδα του Flix στη Θεσσαλονίκη επιλέγει όλα όσα ξεχώρισαν την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου, ένατη (και προ-προ-τελευταία) ημέρα του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Ενα σπουδαίο ντεμπούτο έρχεται από τη Βραζιλία για να αφηγηθεί μια μικρή ιστορία ενηλικίωσης με μεγάλο εκτόπισμα, που άθελά της, γίνεται η σημαντικότερη πράξη αντίστασης απέναντι στην τωρινή πολιτική κατάσταση της χώρας.
Επιδέξιο σινεμά παρατήρησης, στιλάτη αισθητική και μία πρωταγωνίστρια που βάζει φωτιά στην οθόνη. Η «Παύση» είναι ένα δυναμικό ντεμπούτο, παρόλο που κάποιες ισορροπίες ξεφεύγουν και υπερβολές αφαιρούν από τη δύναμη της ταινίας.
Ακολουθώντας με υπερβολική ευλάβεια όλους τους κανόνες του κοινωνικού σινεμά, ο πρωτοεμφανιζόμενος Ζου Ζου πιστεύει ειλικρινά στην ηρωίδα του, απογοητευτικά όμως την εγκαταλείπει ολοκληρωτικά στο φινάλε της ιστορίας.
O Νίκος Labôt έρχεται στο διαγωνιστικό τμήμα του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με ένα συγκινητικό δράμα κοινωνικού ρεαλισμού και μια μεγάλη πρωταγωνίστρια που αξίζει το βραβείο ερμηνείας.
Φιλόδοξο ντεμπούτο που χαρτογραφεί την πολυπολιτισμικότητα της Αθήνας, πιο αποτελεσματικό όταν αποκαλύπτει τον κρυμμένο κόσμο της διπλανής πόρτας, παρά όταν προσπαθεί να παραλληλίσει την Εβδομάδα των Παθών με τα πάθη των ηρώων του.
Οι Ναταλία Λαμπροπούλου και Ηλέκτρα Αγγελετοπούλου φτιάχνουν ένα «computer screen movie» για τον (κινηματογραφικό και κοινωνικό) ηδονοβλεπτισμό μας. Μία έξυπνη ιδέα, χωρίς την ατμόσφαιρα που θα τη βοηθούσε να απογειωθεί.