Η ομάδα του Flix στο 60ό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι οι Λήδα Γαλανού, Πόλυ Λυκούργου, Μανώλης Κρανάκης, Δημήτρης Δημητρακόπουλος, Τάσος Χατζηευφραιμίδης, Ρόμπυ Εκσιέλ, Θοδωρής Δημητρόπουλος.
Ο Τζον Γουότερς στη σκηνή του Ολύμπιον O Τζον Γουότερς ήρθε ως επίσημος καλεσμένος στη Θεσσαλονίκη, ανέβηκε στη σκηνή του Ολύμπιον και σε ένα ακόμη one-man show του «This Filthy World» ένωσε με μια ευθεία, σαρκαστική, να το πεις και αηδιαστικά απολαυστική γραμμή όσα συμβαίνουν μέσα στο μυαλό και το παντελόνι του Ντόναλντ Τραμπ με το «Ποτέ την Κυριακή». Το «This Filthy Show» ξεκίνησε ήδη από την εποχή του «Pink Flamingos», όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Τζον Γούοτερς από τη σκηνή του κατάμεστου Ολύμπιον, όταν μαζί με τη μούσα του και πρωταγωνίστρια των πιο διάσημων ταινιών του Divine έπρεπε με κάποιο τρόπο να εξηγούν στο κοινό ανά την Αμερική ποιοι ακριβώς είναι και τι ακριβώς είναι αυτό που ακόμη κι ο πιο προετοιμασμένος θεατής δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι θα αντικρίσει. Από ένα μονόλογο γνωριμίας, το «This Filthy World» έγινε μια διαδρομή γνώσης που διατρέχει όλη τη φιλμογραφία του Τζον Γουότερς, ένας οδηγός «βρωμιάς και αίσχους» σε κάθε διαφορετική εποχή (και κάθε διαφορετική χώρα) και μαζί μια από τις ωραιότερες στιγμές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ever. O κόσμος που ήταν μέσα στο Ολύμπιον ήθελε πραγματικά να δει τον Τζον Γουότερς, ο Τζον Γουότερς το ένιωσε πως το κοινό ήταν δικό του και δεν υπήρξε αστείο που να πέσει στο πάτωμα.
Η Μαρία Κίτσου μιλά στο Flix με το πιο μαγικό, «Cosmic Candy», ηλιοβασίλεμα για κάδρο «Αν κάτι πάρει ο θεατής φεύγοντας από την ταινία, θα ήθελα να ήταν ότι δε χρειάζεται μεγαλώνοντας να αλλάξουμε τη φύση μας. Η ενηλικίωση δεν απαιτεί να γίνεις κάτι άλλο. Μπορούμε αυτό το παιδί που έχουμε μέσα μας να το αγαπήσουμε, να το αποδεχθούμε, να το πάρουμε από το χέρι και να πορευτούμε μαζί του.» Μία ώρα πριν την επίσημη πρεμιέρα, η πρωταγωνίστρα του «Cosmic Candy» της Ρηνιώς Δραγασάκη μίλησε στο Flix για το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και μετά έκατσε να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα. Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξή της
Αυτόν τον Χρυσό Αλέξανδρο ποιος θα τον πάρει; Δεκατέσσερις ταινίες αποτελούν φέτος το Διαγωνιστικό Τμήμα του εορταστικού 60ού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η επιλογή τους έγινε με πυξίδα το φαινόμενο της «πανοραμικής εντύπωσης» (Overview Effect), το οποίο έκανε τους αστροναύτες να δουν τη Γη ως μια ολότητα χωρίς σύνορα, μια κοινή εστία χωρίς διαφορές, και βοήθησε την ανθρωπότητα να αντιληφθεί διαφορετικά τους φόβους, τις ελπίδες, την ουτοπία, την πραγματικότητα και την απογοήτευση που συνοδεύουν τα επίγεια. Το Flix βλέπει καθημερινά όλες τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Γίνεται της Αγοράς Οταν ξεκινάει η Agora του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αντιλαμβάνεσαι τη δυναμική του Φεστιβάλ στο κομμάτι της δημιουργίας που κοιτάζει προς το μέλλον. Δημιουργοί και παραγωγοί από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο κάνουν την Αποθήκη Γ' να μοιάζει με ένα μέρος που οι ιδέες και το ταλέντο περισσεύουν, ενώ συμφωνίες κλείνονται, υποσχέσεις συνεργασίας προκαλούν χαμόγελα, νέες ταινίες βρίσκουν τα πρώτα τους σημαντικά υλικά για να γίνουν πραγματικότητα.
Εμπρός της Ευρώπης παιδιά Πώς μπορεί ένας επαγγελματίας του κινηματογράφου να εκμεταλλευτεί τα εργαλεία που του δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να κάνει το όνειρό του και το έργο του πραγματικότητα; Τι μπορούν να προσφέρουν το ευρωπαϊκό πρόγραμμα χρηματοδότησης Creative Europe και το επιμέρους πρόγραμμα MEDIA σε ένα νέο καλλιτέχνη; Απαντήθηκαν όλα από τους ειδικούς, δηλαδή από την Tίνα Ζουρνατζή (Υπεύθυνη Τμήματος, Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή), Ελέν Σκίκος (Διαχειρίστρια Προγράμματος, Creative Europe), Αννα Κασιμάτη (Αρμόδια στην Ελλάδα για το πρόγραμμα Creative Europe MEDIA), Βασιλική Διαγουμά (Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Διεθνών Σχέσεων, ΕΚΟΜΕ) και τον Βασίλη Κεκάτο που μίλησε για τη σημασία του να ανήκεις στην οικογένεια της Ευρώπης - όπως συμβαίνει και με τις κανονικές οικογένειες έχει πάρα πολλά καλά, έχει και τα κακά της, αλλά χωρίς αυτήν θα ήταν όλα χειρότερα!
Ο γυναικείος σατανάς Μπορείς πάντα να βασιστείς στον Τζον Γουότερς για να μάθεις κάτι που δεν ξέρεις. Στη διάρκεια του stand up του, «This Filthy World», ο πολυμορφικός σκηνοθέτης μίλησε για πράγματα και πρόσωπα που του έκαναν εντύπωση στην Ελλάδα. Οχι, όχι ο ήλιος και η θάλασσα, ούτε ο Μεγαλέξανδρος. Περισσότερο η Ηγουμένη Μαριάμ. Η Μαριάμ Σουλακιώτου, καλόγρια, συνελήφθη το 1950, με επέμβαση 80 αστυνομικών στη Μονή Κερατέας, όπου βρήκαν δεκάδες ηλικιωμένες γυναίκες και 36 παιδιά σε κατάσταση εξαθλίωσης. Η Ηγουμένη Μαριάμ, ο «γυναικείος σατανάς» όπως την αποκάλεσε ο Τύπος της εποχής, καταδικάστηκε για το φρικτό θάνατο 150 γυναικών που προσηλύτιζε στο μοναστήρι, τους έπαιρνε την περιουσία και βασάνιζε με φρικτούς, ευφάνταστους, μεσαιωνικού επιπέδου τρόπους. Η ίδια η ιστορία και το γεγονός ότι ο κόσμος συνέχισε να πιστεύει στην αθωότητα και την ιεροσύνη της Μαριάμ και μετά την καταδίκη της, εντυπωσίασε (κι εμάς που δεν το ξέραμε και) τον Τζον Γουότερς. Ακόμα περισσότερο από το περιστατικό της «εισβολής» της αστυνομίας στις προβολές του «Τζόκερ» προς άγρα ανήλικων θεατών, που τον έκανε να γελάσει με την καρδιά του. Λ.Γ.
Μέσα στην ενδοσκοπική σιωπή πολλών ταινιών, μια μουσική ανάσα είναι συχνά απαραίτητη. Το «Μια Νύχτα Μαγική» του Κριστόφ Ονορέ μπορεί να είναι μια απλή, pop τσιχλόφουσκα, αυτό ακριβώς όμως είναι και που το κάνει τόσο ανάλαφρο και τελικά απολαυστικό. Ειδικά μάλιστα όταν το φιλμ επενδύει επιτυχημένα στις μουσικές επιλογές του για να ξεκουράσει το φεστιβαλικό κοινό από τους κινηματογραφικούς προβληματισμούς και την βαθιά ανάλυση. Είτε αυτό γίνεται με την (κάπως κιτς) μελαγχολία του «Could It Be Magic» του Μπάρι Μάνιλοου, είτε με την χορευτική έξαρση του «How Deep is Your Love?» των Rapture που κλείνει και την ταινία. Ωρα για πάρτι. Δ.Δ.
Χωρίς φωτογραφικές μηχανές, χωρίς κινητά, χωρίς ανάσα. Πέρα από τις προσωπικές εξομολογήσεις του, πέρα από την κωμική, σκωπτική ιδιοφυΐα του και πέρα από τον μοναδικό τρόπο να χαρακτηρίζει τον κόσμο (και τον Ντόναλντ Τραμπ), και μόνο η φιγούρα του Τζον Γουότερς στην σκηνή του Ολύμπιον μπροστά από την αφίσα του Τζον Μαυρουδή αρκούσε για να προκαλέσει συγκίνηση. Το «avant-guarde», το «currents» και το «mermaid award», οι κινηματογραφικές αναφορές του «Rosebud», του «Klaatu» και το «Zed’s Dead, Baby», όλα όσα σημαίνουν Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και όλα όσα γέννησαν και ενίσχυσαν το ελληνικό σινεμά (στοιχεία που συνθέτουν τελικά την αφίσα του φεστιβάλ), ήταν ο καλύτερος τρόπος τόσο για να τιμηθεί η παρουσία ενός μεγάλου δημιουργού αλλά και να τονισθεί με τον καλύτερο τρόπο η μαγική υπερβατικότητα του κινηματογράφου που γίνεται, κάποιες φορές μπροστά στα μάτια μας, πραγματικότητα. Δ.Δ.
The Decline of Mall Civilization Ο Μάικλ Γκαλίνσκι παρουσίασε το λεύκωμα φωτογραφιών του για τα mall της Αμερικής και την αναλογική τους σχέση με το δυτικό πολιτισμό. Διαβάστε εδώ περισσότερα για τον ίδιο, τις φωτογραφίες και τις ταινίες του.
Εγώ πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μίλαγε με τη Γιαδικιάρογλου. Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, o φετινός ambassador της Αγοράς, έκανε ένα έξυπνο παιχνίδι trivia με εκπροσώπους του Τύπου. Κινηματογραφικές ερωτήσεις εξέταζαν όχι μόνο τη γνώση μας πάνω στο σινεμά, αλλά και την 15χρονη Ιστορία του τμήματος της Αγοράς του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Δεν υπήρξε όμως καμία σοβαροφάνεια. Γελάσαμε, παίξαμε, ήπιαμε μπύρες σ' ένα από τα πιο διασκεδαστικά διαλείμματα του φετινού τρεξίματος. Πάντως, να το σκεφτείς Γιώργο το ρόλο του αυστηρού (not) καθηγητή. Σου πάει πολύ. Π.Λ.
Πιάσαμε την κουράδα του Τζον Γουότερς Αν ακούγεται filthy, είναι γιατί... ήταν. Προς την κορύφωση του μονολόγου του, ο δαιμόνιος Γουότερς πρότεινε τρόπους να συνεχίζουμε την divine παράδοση της κοπροφαγίας (να τρώμε κάτι που τουλάχιστον μοιάζει με κουράδα - ως πολιτικό σχόλιο και διαμαρτυρία ). Στη σκηνή έφερε μαζί του κάτι από το περίπτερο της Αριστοτέλους. «Αυτό θα λειτουργούσε» είπε, πετώντας μια Σερενάτα προς το μέρος μας. Π.Λ.
Made in Greece Οι προβολές των ελληνικών ταινιών που αποτελούν το φετινό Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου συνεχίζονται. Εδώ, σε όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ, μπορείτε να διαβαζετε τη γνώμη του Flix για όλες τις φετινές ελληνικές ταινίες αμέσως μετά την πρεμιέρα τους.
