Ο Τατσούγια Νακαντάι ένας από τους πιο διάσημους ηθοποιούς θεάτρου και κινηματογράφου της Ιαπωνίας, ο οποίος ήταν σταθερός συνεργάτης του βραβευμένου σκηνοθέτη Μασάκι Κομπαγιάσι και πρωταγωνιστής του σημαντικότερου Ιάπωνα σκηνοθέτη και σεναριογράφου Ακίρα κουροσάβα πέθανε σε ηλικία 92 ετών.
Γεννημένος με το όνομα Μοτοχίσα Νακαντάι στις 13 Δεκεμβρίου 1932 στο Τόκιο και ήταν ο δεύτερος από τέσσερα αδέρφια. Ο Νακαντάι μεγάλωσε στην Τσίμπα, όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως οδηγός λεωφορείου μέχρι τον θάνατό του το 1941. Η μητέρα του στη συνέχεια τους μετέφερε στην Αογιάμα. Σε νεαρή ηλικία, άρχισε να ασχολείται με την υποκριτική ως μαθητής στη Σχολή Εκπαίδευσης Χαϊγιούζα.
Με περισσότερες από 100 εμφανίσεις στον κινηματογράφο κατά τη διάρκεια της καριέρας του, που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, το έργο του Νακαντάι κάλυψε μια πραγματική ιστορία του ιαπωνικού κινηματογράφου για το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Θεωρούσε τον εαυτό του πρωτίστως θεατρικό ηθοποιό και ποτέ δεν υπέγραψε συνολικό συμβόλαιο με κανένα ιαπωνικό στούντιο, αφήνοντάς τον ελεύθερο να συνεργαστεί με πολλούς διαφορετικούς σκηνοθέτες.
Μία από τις πρώτες του σημαντικές δουλειές στην οθόνη ήταν ένας ρόλος ως κρατούμενος στο δράμα του Κομπαγιάσι του 1953, «The Thick-Walled Room», ξεκινώντας μια συνεργασία που θα συνεχιζόταν τις επόμενες τρεις δεκαετίες και θα περιλάμβανε τίτλους όπως «Επαναστάτης Σαμουράι» και «Kwaidan». Η δεύτερη εμφάνισή του στην μεγάλη οθόνη ήταν στους «Επτά Σαμουράι» του Κουροσάβα το 1954.Ο Νακαντάι είχε δηλώσει πως χρωστάει στον Κουροσάβα την ανάδειξή του στο σινεμά.
Στο δυτικό κοινό, ο Nακαντάι είναι ίσως περισσότερο γνωστός για την ερμηνεία του στο αριστουργηματικό δράμα του Ακίρα Κουροσάβα του 1985 «Ραν», ένα πολεμικό έπος της εποχής Sengoku εμπνευσμένο από τον «Βασιλιά Ληρ" του Σαίξπηρ, που χάρισε στον Κουροσάβα τη μοναδική του υποψηφιότητα για Οσκαρ σκηνοθεσίας. Στη συνέχεια, μόλις στις αρχές της δεκαετίας των 50 του, ο Nακαντάι έπαιξε πολύ μεγαλύτερος, φορώντας έντονο, φαντασματικό μακιγιάζ για να υποδυθεί έναν έρημο, κουρασμένο από τον κόσμο πολέμαρχο.
Ακίρα Κουροσάβα και Τατσούγια Νακαντάι στο Φεστιβάλ Καννών 1980
Δείτε την κριτική του Flix για το: Ραν
Ηταν αναπόσπαστο κομμάτι του είδους chanbara, πρωταγωνιστώντας σε μερικές από τις πιο διαχρονικές ταινίες σαμουράι, συμπεριλαμβανομένων των εξαιρετικά υπαρξιακών «Χαρακίρι» του Κομπαγιάσι και του πιο κωμικού «Kill! » του Kihachi Okamoto. Επαιξε τον χαμογελαστό κακό δίπλα στον κατσουφιασμένο ήρωα του Toshiro Mfune δύο φορές - ως έναν χαμογελαστό, οπλισμένο γκάνγκστερ στο Yojimboω του 1961 και ως έναν πιο φαλακρό και πιο περήφανο σαμουράι στο "Sanjuro» του 1962, η τελευταία από τις οποίες τελείωσε με μια από τις πιο αξιομνημόνευτες αιματηρές σκηνές θανάτου της εποχής. Ο Νακαντάι ερχόταν μετά από μια πρωτοποριακή πρωταγωνιστική εμφάνιση στην τριλογία του Κομπαγιάσι «The Human Condition», στην οποία ο ηθοποιός υποδύθηκε έναν ειρηνιστή που υπέμεινε τη στροφή της Ιαπωνίας προς την ολοκληρωτική διακυβέρνηση εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, ο Κουροσάβα επέλεξε ξανά τον Νακαντάι, αυτή τη φορά για να ηγηθεί του έπους τζινταϊγκέκι «Kagemusha».
Δείτε ακόμα: Το χρώμα στο σινεμά του Ακίρα Κουροσάβα
Ο Νακαντάι συνέχισε να ασχολείται με την ηθοποιία στο δεύτερο μισό της ζωής του. Αλλά ο Νακαντάι θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα θεατρικό ηθοποιός και το πιο αναγνωρισμένο έργο των τελευταίων χρόνων του υπήρξε στη σκηνή, πρωταγωνιστώντας στις παραγωγές «Ο Θάνατος του Εμποράκου» και «Δον Κιχώτης». Έπαιξε Άμλετ, Μάκβεθ, Οθέλλο και Ριχάρδο Γ΄ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Ο Νακαντάι κέρδισε δύο από τα Βραβεία Μπλε Κορδέλα της Ιαπωνίας, το πρώτο για το «Harakiri» το 1962 και το δεύτερο για το «Kagemusha» και τη «Μάχη του Πορτ Άρθουρ» το 1980. Το 2015, έλαβε το Τάγμα του Πολιτισμού, την ύψιστη τιμή της Ιαπωνίας για συνεισφορές στις τέχνες και τις επιστήμες.