Buzz

O Τιμ Μπάρτον ανοίγει το οικογενειακό του άλμπουμ

στα 10

Με αφορμή το «Frankenweenie», o σκηνοθέτης επιστρέφει στην παιδική του ηλικία και μοιράζεται μερικές από τις φωτογραφίες του. Ανάμεσά τους, φυσικά, και μία με τον σκύλο της οικογένειας.

O Τιμ Μπάρτον ανοίγει το οικογενειακό του άλμπουμ
Ο μικρός Τιμ με την μητέρα και τον αδελφό του

Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως ο Τιμ Μπάρτον ήταν πάντα ένα παράξενο παιδί, με πεταχτά μαλλιά και μαύρα ρούχα, μια λιλιπούτεια εκδοχή του ιδιόμορφου look του που όλοι γνωρίζουμε. Ομως μεγαλώνοντας στην Καλιφόρνια των '60s και των αρχών των '70s, ο μικρός Τιμ, έμοιαζε με ένα τυπικό πιτσιρίκι όπως όλα τα άλλα. Και ναι, ίσως μοιάζει δύσκολο να το φανταστείτε, αλλά είχε ξανθά μαλλιά. «Ο ήλιος της Καλιφόρνια, φίλε», λέει ο ίδιος μιλώντας στο Entertainment Weekly που δημοσιεύει μαζί με το άρθρο μερικές από τις φωτογραφίες των παιδικών του χρόνων. «Ο ήλιος δεν σου άφηνε πολλές επιλογές στο χρώμα των μαλλιών, ειδικά αν κολυμπούσες. Κι εγώ κολυμπούσα από πολύ μικρός. Το χλώριο, ο ήλιος και το χημικό νέφος...»

Το σπίτι της οικογένειάς του στο Μπέρμπανκ, ήταν ήταν ένα από πολλά σε μια σειρά πανομοιότυπα σπίτια, σε ένα τυπικό προάστιο (φανταστείτε κάτι σαν την γειτονιά του «Ψαλιδοχέρη», ίσως λιγότερο παστέλ), αλλά σίγουρα δεν υπήρχε στην άκρη του ένα στοιχειωμένο κάστρο, ούτε στους δρόμους κυκλοφορούσαν αλλόκοτα πλάσματα. Αν και για να είμαστε ειλικρινείς, το νεκροταφείο που βρισκόταν στο τέλος του δρόμου του, ίσως να έπαιξε κάποιο ρόλο στις μετέπειτα αναφορές του. Οσο ήταν έφηβος, ο ίδιος λέει πως το νεκροταφείο εκείνο, υπήρξε το καταφύγιό του. «Δεν ήταν καθόλου μακάβριο, ακόμη κι αν ακούγεται έτσι σε κάποιους. Ηταν απλά γοητευτικό και μοναχικό», ένα καλό μέρος για να απομονωθείς, όπως λέει. «Υποθέτω πως ήταν ένα καλό μέρος για να σκεφτείς μόνος με τον εαυτό σου».

1Ενα παιδί σαν όλα τα άλλα. Μικρός κάουμποϊ στην Καλιφόρνια των παιδικών του χρόνων

Η Ντόρις Ανταμς, δασκάλα των καλλιτεχνικών στο γυμνάσιο του Μπέρμπανκ, ήταν η πρώτη που ενθάρρυνε τις δημιουργικές του τάσεις, και συνταξιούχος 91 ετών σήμερα, τον θυμάται ακόμη: «Δεν είχε μακριά θαμνώδη μαλλιά, έμοιαζε όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του», αλλά δεν ήταν ένα παιδί που ξεχνούσε εύκολα. «Εχω ακόμη ολοζώντανες αναμνήσεις από τον Τιμ. Μπορεί να ήταν ήσυχος αλλά ζωγράφιζε τις πιο υπέροχες, απίθανες εικόνες που μπορούσες να φανταστείς».

Εν τούτοις κάτω από την εμφάνιση ενός παιδιού όπως όλα τα άλλα, ο μικρός Τιμ ήταν πάντα λίγο διαφορετικός. Ο ίδιος έχει μιλήσει πολλές φορές για το πως δεν ένιωθε να ανήκει στο φωτεινό περιβάλλον της Καλιφόρνια, για την δυσκολία να βρει τη θέση του στο σχολείο, τα προβλήματα των γονιών του να τον καταλάβουν. «Ηταν οι μέρες που οι μπαμπάδες δούλευαν και οι μητέρες όχι και πιθανότατα ένοιωθαν παγιδευμένες» λέει. Ο πατέρας του Μπιλ, ήταν επαγγελματίας παίκτης του μπέιζμπολ «που όμως σταμάτησε την καριέρα του εξ΄ αιτίας ενός τραυματισμού κάτι που υπήρξε καταλυτικό για τον ίδιο», ενώ η μητέρα του ήταν όπως λέει «μια απογοητευμένη καλλιτέχνης που ζούσε στα προάστια κι έφτιαχνε κουκουβάγιες κι άγιους Βασίληδες από κουκουνάρια κι αλουμινόχαρτο».

1 Φορώντας ένα αποκριάτικο κοστούμι που του έφτιαξε η μητέρα του και που θυμίζει τον Τζακ Σκέλινγκτον από τον «Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη»

Ακόμη κι έτσι κοιτάζοντας πίσω ο Μπάρτον λέει πως ακόμη κι αν μπορούσε, δεν θα άλλαζε τίποτα από εκείνα τα χρόνια. «Ναι ένιωθα συχνά δυστυχισμένος και ήμουν θλιμμένος, αλλά δεν είναι κάτι που θα άλλαζα, γιατί αυτές οι εμπειρίες είναι που σε κάνουν αυτό που είσαι. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα οτιδήποτε τελικά, ακόμη κι αν, αν μου έκανες την ίδια ερώτηση τότε, θα ήθελα να αλλάξω τα πάντα».

Σήμερα, και με τους δυο γονείς του να έχουν πεθάνει και τον ίδιο να ζει πλέον στο λιγότερο ηλιόλουστο και μάλλον πιο ταιριαστό στην ιδιοσυγκρασία του Λονδίνο, ο Μπάρτον παραδέχεται πως καμιά φορά, όταν είναι στο Λος Αντζελες για meetings, κάνει μια μικρή παράκαμψη για να επισκεφτεί την οδό Εβεργκριν στο Μπέρμπανκ και, μια στάση έξω από την πόρτα του πατρικού του. «Οταν φτάνω εκεί, νοιώθω σαν κάτι να με στοιχειώνει» λέει, «είναι στιγμές ιδιαίτερα συναισθηματικές»...

1Με την μητέρα του Τζιν, τον αδελφό του Ντάνιελ (δεξιά) και δυο κανίς. Το γκρι ήταν ο Φρόστι και το λευκό, ο αγαπημένος του Πέπε, που αποτέλεσε σύμφωνα με τον ίδιο την έμπνευση για το «Frankenweenie»

Διαβάστε πολλά περισσότερα για το καινούριο «Frankenweenie», δείτε εδώ τις 10 αγαπημένες μας σκηνές από τη φιλμογραφία του Τιμ Μπάρτον και δείτε στο video την πρωτότυπη μικρού μήκους που ο Τιμ Μπάρτον γύρισε το 1984.