Μπορεί να μην μπορεί να περπατήσει στο κόκκινο χαλί, μπορεί να μην μπορεί να δώσει συνεντεύξεις Τύπου, μπορεί να μην μπορεί να αποτυπωθεί στον φακό των παπαράτσι.
Ο μεγάλος, όμως, πρωταγωνιστής του 65ου Φεστιβαλ Καννών είναι η οικονομική κρίση. Ετσι όπως αυτή αποτυπώνεται στις ταινίες του Διαγωνιστικού τμήματος αλλά και των παράλληλων προγράμμάτων και έτσι όπως κυριαρχεί στις συζητήσεις στα πηγαδάκια του Φεστιβάλ. Οχι μόνο ανάμεσα στους δημοσιογράφους, αλλά και ανάμεσα στους ίδιους τους δημιουργούς,
Δεν είναι μόνο ο Ζακ Οντιάρ που τη δεύτερη μόλις ημέρα του Φεστιβάλ, στη συνέντευξη Τύπου του «Σκουριά και Κόκαλο» μίλησε για τη σημερινή εποχή της βαρβαρότητας, έχοντας ωστόσο πριν παραδώσει με την καινούρια του ταινία ένα σύγχρονο δράμα πάνω σε ένα κόσμο που καταρρέει κάτω από το βάρος της πάλης των ανθρώπων να επιβιώσουν. Ούτε ο Τζον Χίλκοουτ που στη δική του συνέντευξη Τύπου για το «Lawless» παραλλήλισε την πολιτική κρίση με την οικονομική, τραβώντας τις σωστές αναλογίες ανάμεσα στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης με το σήμερα.
Είναι και η ταινία του Κριστιάν Μουντζίου «Beyond the Hills» που όταν βγαίνει από τον μικρόκοσμο του μοναστηριού στο οποίο εκτυλίσσεται η ιστορία της απεικονίζει μια Ρουμανία στα όρια της κατάρρευσης. H ταινία του Ματέο Γκαρόνε «Reality» που αντανακλά με (μαγικό) ρεαλισμό τη σημερινή Ιταλία της οικονομικής κρίσης και το κυνήγι του ήρωα του για εύκολο χρήμα και τηλεοπτική δόξα. Το «Μετά τη Μάχη» του Αιγύπτιου Γιουσρί Νασράλα που αφηγείται μια ιστορία επιβίωσης με φόντο το ξέσπασμα της «Αραβικής Ανοιξης». Το «Killing Them Softly» του Αντριου Ντόμινικ που εκτυλίσσεται το 2008, λίγο πριν ο Μπαράκ Ομπάμα εκλεγεί Πρόεδρος των Η,Π.Α, με το οικονομικό τραπεζικό σύστημα της Αμερικής σε ελεύθερη πτώση. Το «The Angel's Share» του Κεν Λόουτς που σε απόλυτη αρμονία με όλο του το έργο κάνει κωμωδία με τους αγώνες της εργατικής τάξης να «πιάσει την καλή» και ναι, τα καταφέρνει.
Και είναι σίγουρο πως μέχρι το τέλος του Φεστιβάλ η λίστα των ταινιών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με την κρίση στον πλανήτη θα μεγαλώσει. Οχι μόνο επειδή το «Cosmopolis» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντον ΝτεΛίλο αφηγείται μια ιστορία ανόδου και πτώσης με φόντο μια Νέα Υόρκη σε απόλυτη αναρχία (βλ. Occupy Wall Street). Και ούτε μόνο επειδή το όνομα και πράγμα «Taste of Money» του νοτιοκορεάτη Ιμ Σανγκ - σου συζητείται ήδη ως μια σάτιρα σαπουνοπερικής διάθεσης για μια οικογένεια που άγεται και φέρεται από το σεξ και το χρήμα.
Με τη συνάντηση των G8 να εναλάσσεται στα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων με τις φωτογραφίες από το κόκκινο χαλί των Καννών και την Ελλάδα να βρίσκεται στο στόμα όλων, περισσότερο και από το να την εκπροσωπούσε κάποια ταινία στο Φεστιβάλ, δεν μοιάζει αυθαίρετη η πρόωρη «γενίκευση» το γεγονός πως το 65ο Φεστιβάλ Καννών θα μείνει στη μνήμη ως «εκείνη η χρονιά της κρίσης».
Πράγμα που αναπόφευκτα θα αποτυπωθεί και στα μεγάλα βραβεία της Κυριακής, εκεί όπου ο Νάνι Μορέτι και η παρέα του στην κριτική επιτροπή θα προσπαθήσουν να δώσουν το Χρυσό Φοίνικα στην καλύτερη ταινία. Κάτι μας λέει πως - όλως τυχαίως - θα είναι μια από αυτές που μιλούν για τη κρίση, εκτός αν τελικά νικήσει για ακόμη μια φορά η «Αγάπη».
Διαβάστε περισσότερα για το 65ο Φεστιβάλ Καννών στο ειδικό τμήμα του Flix.gr που ανανεώνεται συνεχώς
Tags: Cannes 2012
