Η ομάδα του Flix επιλέγει για εσάς ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να βρεθεί σε τηλεόραση, πλατφόρμες και φεστιβάλ.
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για το σπίτι στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς.
Σημείο Βρασμού (Boiling Point) του Φίλιπ Μπαραντίνι
Ο Αντι, σεφ ενός διακεκριμένου λονδρέζικου εστιατορίου, φτάνει αργοπορημένος στη δουλειά του για να διαπιστώσει ότι όλα έχουν πάει πίσω λόγω μιας ξαφνικής επιθεώρησης από την υγειονομική επιτροπή. Και τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί. Μέσα στη διάρκεια μίας και μόνο βάρδιας, ο Αντι και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του εστιατορίου καλούνται να αντιμετωπίσουν παράλογους πελάτες, τσακωμούς ανάμεσα στο προσωπικό, ατυχήματα, τραυματισμούς, ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν και όλα αυτά με τις παραγγελίες να τρέχουν και την κουζίνα να πρέπει να ανταπεξέλθει. Θα τα καταφέρει ο Αντι να ανταποκριθεί σε άλλη μια βραδιά εξοντωτικής πίεσης;
Ενα μονοπλάνο - πραγματικός (και σε στιγμές συναρπαστικός) «Εφιάλτης στην Κουζίνα» από τον Φίλιπ Μπαραντίνι, με την υποψήφια για βραβείο BAFTA ερμηνεία του Στίβεν Γκρέιαμ να δίνει όλη τη γεύση. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Cinobo
Ο Βασιλιάς Μου (Mon Roi) της Μαϊγουέν
Η Τόνι βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε ενώ έκανε σκι. Πλήρως εξαρτημένη από το νοσηλευτικό προσωπικό και τα παυσίπονα, έχει άπλετο χρόνο στα χέρια της για να θυμηθεί τη θυελλώδη σχέση της με το Τζόρτζιο. Γιατί αγαπήθηκαν; Ποιος ήταν αυτός ο άντρας; Πώς επέτρεψε στον εαυτό της να παρασυρθεί σ’ αυτό το καταστροφικό πάθος; Η Τόνι πρέπει να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδικασία της επούλωσης.
Τέσσερα χρόνια μετά το «Polisse», η Μαϊγουέν επιστρέφει με ένα φλύαρο δράμα για το πώς μπορεί να χάσει κανείς τον εαυτό του μέσα σε μια σχέση και να κάνει τον άλλον «Βασιλιά του». Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας, Φεστιβάλ Καννών 2015, Βραβείο Κοινού Fischer, στο πρόσφατο 17ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
H ταινία προβάλλεται στις 22.00 στην ΕΡΤ 2
Η Πιο Σκοτεινή Ωρα (Darkest Hour) του Τζο Ράιτ
Η ταινία αφηγείται τις πρώτες εβδομάδες της πρωθυπουργίας του Τσόρτσιλ, όταν οι Ναζί είχαν αρχίσει να καταλαμβάνουν την Ευρώπη και ο ίδιος έπρεπε, έχοντας όχι μόνο την απειλή της εισβολής των δυνάμεων του Χίτλερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και 300.000 στρατιώτες εγκλωβισμένους στη Δουνκέρκη, να αποφασίσει αν θα συνθηκολογήσει μαζί τους, στην πιο σκοτεινή στιγμή της δικής του αλλά και της ιστορίας της χώρας του ή αν θα τους αντιμετωπίσει στο πεδίο της μάχης. Παρά τον εσωτερικό πόλεμο που δέχεται από το κόμμα του και τον σκεπτικισμό του Βασιλιά, ο Τσόρτσιλ, με την αρωγή της επί 31 χρόνια συζύγου του, αποφασίζει να πολεμήσει για τα ιδανικά, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του και οι λόγοι που συνέταξε με σκοπό να ανυψώσει το ηθικό των Βρετανών, έξοχο δείγμα της ρητορικής του δεινότητας, έχουν μείνει στην Ιστορία.
Ενας εξαιρετικός Γκάρι Ολντμαν στο ρόλο του Γουίνστον Τσόρτσιλ, ο βασικός -αν όχι ο μόνος λόγος- για να δεις την καλοφτιαγμένη μα επιφανειακή ταινία του Τζο Ράιτ. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία προβάλλεται στις 00.45 στο Star
Κωδικός Κολιμπρί (The Hummingbird Project) του Κιμ Νγκούγιεν
Σε μια εποχή που οι συναλλαγές στις διεθνείς αγορές βασίζονται στην ιλιγγιώδη μετάδοση της πληροφορίας, ακόμα και ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου μπορεί να κάνει μια διαφορά που αξίζει εκατομμύρια. Σε αυτό ακριβώς επενδύουν ο Βίνσεντ και ο Αντον, δύο ξαδέλφια, χαρισματικοί techies εταιρείας που ειδικεύεται στις συναλλαγές υψηλής συχνότητας της Wall Street, οι οποίοι αποφασίζουν να πουλήσουν σε αντίπαλη εταιρεία την παράτολμη ιδέα τους να χτίσουν μία οπτική ίνα που θα διασχίζει σε ευθεία γραμμή την Αμερική από το Κάνσας μέχρι το Νιου Τζέρσι, χαρίζοντάς τους ένα απειροελάχιστο αλλά ανεκτίμητο χρονικό προβάδισμα. Μόνο που στην εξωφρενική και πολυέξοδη αυτή αποστολή δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μονάχα τα αναρίθμητα εμπόδια και την πρώην εργοδότριά τους, αλλά και τις προσωπικές τους αδυναμίες.
Οι Τζέσι Αϊζενμπεργκ και Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ κρατούν το ενδιαφέρον ζωντανό σε μια συναρπαστική αρχική ιδέα που γρήγορα μετατρέπεται σε απλοϊκό σχόλιο για τον «κακό» καπιταλισμό και το αέναο κυνήγι της επιτυχίας. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
H ταινία προβάλλεται στις 21.00 στο Open
Γκαγκάριν (Gagarine) των Φανί Λιατάρ, Ζερεμί Τρουλ
Το «Cité Gagarine» χτίστηκε το 1961 στα «banlieue» φτωχικά προάστια του Παρισιού. Ενα οικοδόμημα 13 ορόφων και 370 διαμερισμάτων, σχεδιασμένο στα πρότυπα των εργατικών κατοικιών της κομμουνιστικής Ευρώπης: ναι μεν μαζική στέγαση στο πολυόροφο τσιμέντο, αλλά ταυτόχρονα ένας κυκλικός αρχιτεκτονικός συνδυασμός με μία κοινή εσωτερική αυλή που χαρίζει στους κατοίκους κάτι παραπάνω από άπλετο φως - έναν τόπο γειτονίας, συνεύρεσης. Ενα ξεκάθαρο στίγμα κοινότητας. Γιατί στο Gagarine, όπως και σε εκατοντάδες παρόμοια κτίσματα, κατέφυγαν άνθρωποι που, μέχρι εκείνη τη στιγμή της μετακόμισής τους δεν ανήκαν πουθενά: μετανάστες που ζήτησαν άσυλο, εργάτες κάτω από τα όρια της φτώχειας, μονογονικές οικογένειες που αδυνατούσαν να τα βγάλουν πέρα χωρίς τη συνδρομή της πρόνοιας. Το 1961 μπήκαν τα θεμέλια τέτοιων σπιτιών και μαζί επικράτησε ένα κύμα αισιοδοξίας. Ολα θα πάνε καλά. Οταν έχεις μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου, μπορείς να κοιτάς ψηλά τα αστέρια. Ισως για αυτό του έδωσαν και το όνομα του Γιουρι Γκαγκάριν, του πρώτου κοσμονάυτη που ταξίδεψε στο διάστημα. Ο ήρωας της Σοβιετικής Ενωσης πήγε μάλιστα στα εγκαίνια της εργατικής κατοικίας και έκοψε την κορδέλα. Ολα θα πήγαιναν καλά. Αν βρήκαμε τρόπο να στέλνουμε ανθρώπους στο φεγγάρι, το να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας τα βασικά στη γη, ήταν αυτονόητο. Εξήντα χρόνια μετά, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Το Gagarine είναι ένα ακόμα κτίριο του παριζιάνικου γκέτο. Ρωγμές διαβρώνουν τα θεμέλιά του, αμίαντο δηλητηριάζει τους τοίχους του, σάπιες αποχετεύσεις μουχλιάζουν τα πατώματά του. Ποντίκια τρέχουν στους διαδρόμους, βαποράκια διακινούν ναρκωτικά στις εσωτερικές αυλές του. Ταυτόχρονα όμως, παραμένει για εκατοντάδες ανθρώπους «το μόνο σπίτι που γνώρισαν». Ενας από αυτούς είναι κι ο 16χρονος Γιούρι. Πρώτης γενιάς αφρικανός μετανάστης, ορφανός από πατέρα κι εγκαταλελειμμένος από την ξαναπαντρεμένη μητέρα του, δεν γνώρισε ποτέ την πατρίδα του. Πατρίδα, σπίτι, οικογένεια είναι για αυτόν το Gagarine. Η γειτόνισσα της διπλανής πόρτας του δίνει ένα πιάτο φαΐ, ο γιος της είναι αδελφός που δεν έχει, η ταράτσα είναι ο κόσμος που ονειρεύεται. Εκεί, αυτό το ντροπαλό αγόρι που ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης έχει χτίσει το «πιλοτήριό» του. Εκεί διατηρεί την παράγκα με τα εργαλεία του. Το Gagarine τον κηδεμονεί, κι αυτός κηδεμονεί το Gagarine: μαζί με τον Χουσάμ, τον κολλητό του, και την Ντιάνα, το δυναμικό Ρομά κορίτσι που είναι κρυφά ερωτευμένος, βρίσκουν τα υλικά να επισκευάσουν σιγά σιγά τις πρώτες ανάγκες του κτιρίου. Γιατί αν το επισκευάσουν, δε θα έρθει το κράτος να το κρίνει ακατάλληλο, να το εκκενώσει, να το κατεδαφίσει.
Ενα εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο. Οι Λιατάρ και Τρουλ παραδίδουν μία ταινία, μαγικά υβριδική: από την μία ξεκάθαρα γειωμένη στην άδικη, ρεαλιστική πραγματικότητα των παριζιάνικων γκέτο, κι από την άλλη ρομαντικά απογειωμένη στα αστέρια. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
H ταινία προβάλλεται στις 16.30 στο Cosmote Cinema 1
Βλέπουμε στο Σπίτι: Αναζητήστε όλες τις προτάσεις του Flix για το σπίτι στην ειδική ενότητα «Βλέπουμε στο Σπίτι» που ανανεώνεται συνεχώς.
