Μ' ένα πρόγραμμα 62 ταινιών, με σκηνοθέτες από πρωτοεμφανιζόμενους μέχρι «βετεράνους», οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες της χρονιάς παρουσιάζονται με την ορμή με την οποία γεννήθηκαν, έτοιμες ν’ αποκαλύψουν το ταλέντο των δημιουργών τους. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
- Δράμα 2016, Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Δράμα 2016, Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Δράμα 2016 - Τελετή Εναρξης: Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην εξουσία;
- Το Φεστιβάλ Δράμας 2016 ξεκινάει! Ολα όσα πρέπει να ξέρετε
Τι είδαμε την Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου
Οπου Γης και Πατρίς του Αλέξανδρου Θεμιστοκλή Κοσμάκη / Μια μικρού μήκους ταινία που θα στεκόταν επίσης κι ως οικογενειακή τηλεταινία για Κυριακή μεσημέρι. Το όρος Φουτζιγιάμα υψώνεται πάνω από τη βιομηχανοποιημένη περιοχή, ο ηλικιωμένος πατέρας αγαπά τη φύση, ο νέος γιος του όχι, αλλά κάτω από την αδιάκοπη μουσική, οι δυο τους θα μονιάσουν, κυρίως χάρη στην τρίτη γενιά, τον μικρό εγγονό. Με κοντινά στα πρόσωπα, ανοιχτά στο τοπίο, αινιγματικές κουβέντες και μια σύγκρουση που λύνεται, χωρίς να έχει προκύψει, σ' ένα τρυφερών προθέσεων, απλοϊκό μελόδραμα. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Οπου Γης και Πατρίς».
Στα Σκοτεινά στην Κρήτη της Βίκης Αρβελάκη / Μέσα από την κάμερα παρακολουθούμε μια δράση που έγινε το 2015 στο Ηράκλειο, όπου οι συμμετέχοντες, με δεμένα μάτια άκουσαν διαλέξεις και πήραν μέρος σε σωματικές ασκήσεις, παιχνίδια, χορό και δοκιμές επικοινωνίας. Σκοπός της δράσης - και του ντοκιμαντέρ - είναι να μας θυμίσει ότι βλέπουμε καθαρότερα όχι με τα μάτια, αλλά με την καρδιά κι ότι χωρίς όραση γινόμαστε πιο ανεκτικοί και φιλικοί. Αισιόδοξο κι ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, όχι κινηματογραφικά, αλλά για το θέμα και τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Στα Σκοτεινά στην Κρήτη»
Diversity του Δημήτρη Μανιώρου / Το πηγαίο χειροκρότημα και χαμόγελο της ημέρας. Ανάμεσα στις ολόλευκες κάλτσες, η ασπρόμαυρη ριγέ ξεχωρίζει. Για το λόγο αυτό υφίσταται από μοναξιά ως τραμπουκισμούς, αλλά η επανάσταση δε θ' αργήσει να έρθει και μαζί το μουσικοχορευτικό νούμερο στο δρόμο και ο πρώτος έρωτας - με την ασπρόμαυρη πουά! Αν ο Μαρσέλ Μαρσό πρωταγωνιστούσε στο «Footloose», το αποτέλεσμα θα έμοιαζε κάπως έτσι. Μια μικρή, έξυπνη ιδέα, με δημιουργικότητα και fun. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Diversity».
Dove του Κωνσταντίνου Χαλιάσα / Σε μια απομονωμένη έπαυλη, μια αυτοκαταστροφική γυναίκα θ' ανοίξει την πόρτα σ' ένα αθώο 16χρονο κορίτσι κι αυτή η παρουσία θ' αναχαιτίσει την πτώση της. Με αναφορές στο σινεμά του '70, με αγάπη και στον Φασμπίντερ και στον Πίτερ Στρίκλαντ, ο Χαλιάσας στήνει ένα γυναικείο ερωτικό δράμα με softcore ατμόσφαιρα και ιδιαίτερο στιλ, δίνοντας όμως μεγαλύτερη έμφαση στην αισθητική, τη μουσική, το φωτισμό, την επιτήδευση, τα δραματικά slow motion, παρά στις ερμηνείες των πρωταγωνιστριών του και την αυστηρότητα του σεναρίου του. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Dove».
Η Αλλη της Αναστασίας Ρίζου / Στην Αθήνα με το γνώριμο συνοικιακό τοπίο όμορφα αποτυπωμένο, η γκρινιάρα της γειτονιάς, που έχει για όλους έναν κακό λόγο, αποκαλύπτει ότι κρύβει και μια στοργική πλευρά που εκδηλώνει στους ξένους, αφού η οικογένειά της παραμένει απούσα. Μικρό, σφιχτό, επίκαιρο κοινωνικό σχόλιο, με μια ωραία Νένα Μεντή στον κεντρικό ρόλο. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την «Αλλη».
Γενέθλια του Δημήτρη Κατσιμίρη / Ο Μάριος, ένας νεαρός με εγκεφαλική παράλυση, έχει τα 22α γενέθλιά του. Η μαμά του έχει καλέσει σπίτι τον θείο, αλλά όταν εκείνος τους προσβάλει κατάμουτρα, ο Μάριος θα βρει την ευκαιρία να γίνει ο υπερήρωας που ονειρεύεται. Ταινία με ευαισθησία, κυλά στο μεταίχμιο του δράματος και της γκροτέσκ κωμωδίας - το αποτέλεσμα θα ήταν τόσο πιο δυνατό με μια πιο αληθοφανή ερμηνεία στο ρόλο του Μάριου. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για τα «Γενέθλια».
A Job Interview του Αντώνη Γλαρού / Πόσες θυσίες θα κάνεις για να κερδίσεις μια δουλειά; Και πόσες θυσίες θα κάνει η χώρα σου μπας και βγει από την κρίση; Ασπρόμαυρη σάτιρα, ένα ανέκδοτο ειπωμένο με δείγματα animation και ταραντινικές ατάκες. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «A Job Interview».
3000 του Αντώνη Τσώνη / Ο εικοσάρης Αρης πάσχει από καρκίνο, ο φίλος του, ο Λεωνίδας θέλει να τον βοηθήσει, προσπαθεί να βγάλει χρήματα στην παρανομία και να κρύψει από τον Αρη ότι βγαίνει με τη μαθήτρια αδελφή του, τη Δάφνη, ενώ οι γονείς του Αρη ετοιμάζονται να πουλήσουν το σπίτι τους για να καλύψουν τα ιατρικά έξοδα. Απίθανα φωτογενές καστ, ένα ασπρόμαυρο νουάρ μελόδραμα στην Αθήνα, με σωστές δόσεις στιλιζαρίσματος και σεναριακής υπερβολής. Γι' αυτό και ο συσχετισμός με τις 3000 αυτοκτονίες λόγω της οικονομικής κρίσης που έρχεται σε μεσότιτλο στο τέλος, μοιάζει ασύνδετη, καταχρηστική και διαλύει το οικοδόμημα. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «3000».
Κιναισθησία του Αλφρέντο Πετσουάν / Το σώμα έχει τη δική του μνήμη. Ενας άντρας περιγράφει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, προσπαθώντας να προσαρμοστεί σε μια καθημερινότητα που αλλάζει και φθίνει, σε μια Αθήνα χτυπημένη από την ανέχεια. Μοντάζ όμορφων ασπρόμαυρων φωτογραφιών, με voice over και συνεχόμενη ηχητική υπόκρουση, σε μια άσκηση αισθητικής που, όμως, δεν τσιγκουνεύεται το συναίσθημα. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την «Κιναισθησία».
Phantom Limb του Μιχάλη Φελάνη / Η Ηλέκτρα, πληγωμένη και θυμωμένη, αναζητά μάταια τον Πέτρο και αναπολεί τον μεγάλο έρωτά τους. Ομορφοι άνθρωποι, όμορφα ρούχα και σπίτια, προσεκτική σκηνοθεσία που το παρακάνει ελαφρώς με τα περιστρεφόμενα πλάνα, σ' ένα ρομαντικό δράμα που δεν είναι τίποτα λιγότερο από το ελληνικό «Ghost»! Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Phantom Limb».
Odette του Ευθύμη Kosemund Σανίδη / Η έγκυος Εστερ μοιάζει να ασφυκτιά προσπαθώντας να διαχειριστεί την ιδέα του μωρού της. Σε τετράγωνο academy, με ακίνητα πλάνα που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα τη δράση ή τα πρόσωπα των ηρώων, με όμορφα κοντινά, ο Kosemund Σανίδης κάνει μια, όπως πάντα, εστέτ ταινία που, όμως, αυτή τη φορά έχει ανθρώπινο περιεχόμενο, έναν ενδιαφέροντα συλλογισμό και μια πρωταγωνίστρια που, παρότι σχεδόν βωβή, μιλά κατευθείαν στα μάτια και στο μυαλό. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την «Odette».
Felicita του Γιάννη Ζαφείρη / Ενα ζευγάρι χωρίζει, ενώ το παιδί τους παρακολουθεί στο background. Τα δέκα λεπτά μοιάζουν να τραβούν πολύ στις μεγάλες σκηνές όπου οι ήρωες δεν κοιτάζονται και δε μιλούν, αλλά το απρόσμενο φινάλε συμπληρώνει τα κενά και τη δραματική ένταση. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «Felicita».
Λούση του Σταμάτη Γιαννούλη / Ενα ώριμης ηλικίας ζευγάρι χωρίς παιδιά, αναγκάζεται να αναθεωρήσει τη σχέση του όταν πεθαίνει η πολυαγαπημένη τους σκυλίτσα, η Λούση. Τρυφερή ιδέα, μια ταινία για τις ρομαντικές σχέσεις ενός ηλικιακού γκρουπ με το οποίο δεν ασχολείται συχνά το σινεμά, μια έξυπνη και απλή ιδέα που θα λειτουργούσε καλύτερα σε σφιχτότερη δομή και μικρότερη διάρκεια. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για τη «Λούση».
Lily του Πάρη Γρηγοράκη / Μια ώριμη αριστοκράτισσα μιας άλλης εποχής, βάζει σε πράξη τους σεξουαλικούς πόθους της, όταν ένας (σημερινός) νεαρός τής χτυπά την πόρτα. Ερωτικό θρίλερ slow motion αισθησιασμού, που εύχεσαι κι ο σκηνοθέτης να αντιμετωπίζει ως camp κωμωδία, όπως κι εσύ. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για τη «Lily».
Aurora της Δέσποινας Οικονομοπούλου / Ενα πανέμορφο γυμνό γυναικείο κορμί χορεύει μέσα σε μια μεγάλη διαφανή φωτισμένη φούσκα. Οτι αυτό έχει σχέση με το κατηγορώ εναντίον της χρήσης του πλαστικού, το καταλάβαμε από τους τίτλους του τέλους. Ωστόσο η χορογραφία είναι θαυμάσια και αποτυπωμένη περισσότερο στη λογική ενός σύντομου video art. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την «Aurora».
The Story of Edward Healing του Μάνου Γερογιάννη / Ο ζωγράφος Εντουαρντ πάσχει από αρχή άνοιας - θυμάται ανθρώπους μόνο αν ο ίδιος τους έχει σκιτσάρει στο μπλοκ του. Γι' αυτό και η επίσκεψη, μετά από καιρό, της κόρης του, τον γεμίζει τρόμο. Ενδιαφέρουσα ιδέα της σύνδεσης της μνήμης με την τέχνη, όμορφη ενσωμάτωση των ονειρικών ταμπλό στη δράση, δυο δυνατότερες ερμηνείες θα έκαναν την ιστορία του Εντουαρντ να μείνει περισσότερο στη μνήμη. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για το «The Story of Edward Healing».
Διαβάστε ακόμη:
- Δράμα 2016, Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Δράμα 2016, Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Δράμα 2016 - Τελετή Εναρξης: Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην εξουσία;
- Το Φεστιβάλ Δράμας 2016 ξεκινάει! Ολα όσα πρέπει να ξέρετε
- Γνωρίστε, μία-μία, τις ελληνικές μικρού μήκους που θα διαγωνιστούν στο 39ο Φεστιβάλ Δράμας και τους δημιουργούς τους
