Φέτος, τη χρονιά που όλες οι διαγωνιζόμενες ταινίες ενοποιούνται σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα των 84 τίτλων, οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες δείχνουν το πρόσωπό τους και διεκδικούν, η καθεμιά, μια καλή εμφάνιση και μια διάκριση που θα την ξεχωρίσει από το σύνολο. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι είδαμε την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου
Οι δύο τελευταίες τρίωρες προβολές του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος, την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, δεν άλλαξαν τις εντυπώσεις που αποκόμισε όποιος κατάφερε (ουφ!) να παρακολουθήσει και τις 83 τελικά ταινίες που συμμετείχαν σε αυτό. Κακές συνθήκες προβολής, ήχου, τράνσφερ (με ευθύνη τόσο των δημιουργών και παραγωγών αλλά και του Φεστιβάλ) σε αρκετές ταινίες. Πληθώρα ταινιών, από τις οποίες ωστόσο ξεχωρίζουν εύκολα αυτές που άξιζαν να βρίσκονται σε ένα διαγωνιστικό τμήμα και για κλείσιμο μια συνέντευξη του Προέδρου της Κριτικής Επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού Τμήματος, Ανδρέα Πάντζη, στη Μαρίνα Αγγελάκη, στο «Υπότιτλοι», το Περιοδικό του Φεστιβάλ που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό: «Βλέπεις τι κάνουν οι νεαροί σήμερα και καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι εσύ… Εγώ είμαι πιο νέος απ’ αυτούς!» Δηλαδή; «Οταν βλέπω να’χει γαμήσει το παγκόσμιο σινεμά ο Λαρς Φον Τρίερ με την κάμερα στο χέρι και οι νεαροί δεν το καταλαβαίνουν, θυμώνω. Ολοι οι ήρωές του είναι τρελοί, γι’ αυτό και η κάμερα στο χέρι. Εγώ για να πιάσω την κάμερα στο χέρι, νηστεύω εφτά μέρες!»
Το Ρόδι του Χρήστου Καρτέρη / Παρότι η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι εντελώς φλατ, τα κάδρα έχουν ιστορία. Παρότι οι ηθοποιοί παίζουν σα να διαβάζουν, τα βλέμματα του πρωταγωνιστή μιλούν για ερμηνεία μεγάλου βάθους. Παρότι οι διάλογοι είναι πεζογραφικοί, η ιστορία έχει ψυχή κι επικαιρότητα. Παρότι τα τυπικά μειονεκτήματα αθροίζονται, ο Καρτέρης σκηνοθετεί μια ταινία που σε κρατάει κοντά και σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό μέχρι μετά το τέλος της. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ο Μιγκέλ Αλβαρες Φοράει Περούκα της Αρασέλης Λαιμού / Μια εμπνευσμένη ταινία που ξεφεύγει (ευπρόσδεκτα) από τη νόρμα προς το queer, με τρυφερότητα και μια φευγάτη τρέλα, μια δυνατή τραγικωμωδία που στα δύσκολα παίρνει τη ζωή ελαφριά. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Nobody’s Perfetc των Δέσποινας Καβύρη και Γιώργου Μαντζουρανίδη / Μα για δες! Μια παρωδία γυναικείου νουάρ, απίθανα στιλιζαρισμένη, γεμάτη fun ατάκες, με μια αίσθηση σινεφιλικού δέους και, ταυτόχρονα, μια σκανταλιάρικη νεανικότητα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
The Foreigner της Αλήθειας Αβράμη / Σκηνοθετημένη με ρυθμό, χάρη κι ανεβασμένη παραγωγή, μια, ωστόσο, σεναριακά παρωχημένη φολκλόρ φαρσοκωμωδία που για άλλη μια φορά παρουσιάζει τον Ελληνα ως πονηρό βλάχο. Κρίμα παρόλ' αυτά που ο μηχανικός προβολής έκοψε τη σεκάνς που ακολουθεί τους τίτλους τέλους! [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Αποστάσεις του Γρηγόρη Ρέντη / Μια απόλυτα ολοκληρωμένη ταινία, μια από τις καλύτερες ερμηνείες του Γιάννη Στάνκογλου, μια σκηνοθετική ματιά με ταυτότητα, σιγουριά και άποψη, μια λεπτά ισορροπημένη αποτύπωση των πιο σύνθετων, ευάλωτων και αυτόνομων δεσμών που ονομάζουμε οικογένεια. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Φθηνά Εισιτήρια του Κωνσταντίνου Ιορδάνου / Ολη η πραγματικότητα της Ελλάδας της κρίσης και της μετανάστευσης, σε μια άτεγκτη one way διαδρομή. Θα ήταν πιο δυνατή χωρίς τις σκηνές της άφιξης στην Αθήνα και, κυρίως, χωρίς την ελληνική σημαία στο φινάλε, που απλώς υπερτονίζει κάτι που ήδη έχουμε καταλάβει με το παραπάνω. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Our Lead Guitarist του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου / Η ταινία δεν προβλήθηκε, λόγω τεχνικής ακαταλληλότητας του ψηφιακού υλικού που υποβλήθηκε στο Φεστιβάλ. Ετσι το διαγωνιστικό τμήμα μειώνεται στις 83 ταινίες και η αυτονόητη ανάγκη τόσο η παραγωγή, όσο φυσικά και το Φεστιβάλ, να τσεκάρει τις κόπιες των ταινιών που θα προβάλλει, γίνεται ακόμα πιο προφανής. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Hidden Life των Δημήτρη Γκότση και Ρόλαντ Ράμουλ / Φωσκολικό θρίλερ cum υπαρξιακό δράμα, με Ελληνες ηθοποιούς που μιλούν αγγλικά χωρίς λόγο. Μια ταινία – drama queen, στην όμορφα φωτογραφημένη ελληνική φύση. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Η Φωνή του Νίκου Τσεμπερόπουλου / Διασκεδαστική ιστορία, σκηνοθεσία με ένταση και ρυθμό, σ’ ένα θρίλερ ανεκδοτολογικού χαρακτήρα με μια παραπάνω δόση trash. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ρουά Ματ της Κινηματογραφικής Ομάδας Δήμου Κηφισιάς 2011 / Ατεχνη, κακοσκηνοθετημένη και κακοπαιγμένη κλισέ ιστορία. Η οποία θα έπρεπε να μείνει στον Δήμο Κηφισιάς, όπου συγγενείς και φίλοι θα μπορούσαν να συγχαρούν τους συντελεστές κι όχι να συμμετέχει στο εθνικό διαγωνιστικό πρόγραμμα, υποτιμώντας τους υπόλοιπους συμμετέχοντες και υποτιμώμενη από την επιλογή της από το Φεστιβάλ.
Ταξίδι του Αλέξανδρου Ράπτη / Ενα έξυπνο εύρημα και μια δημιουργική σκηνοθεσία περιορισμένη στο βαγόνι ενός τρένου, προδίδεται από το αταίριαστο και αδύναμο φινάλε της που κόβει απότομα τη δυαδικότητα και την κλιμάκωση που έχει χτίσει. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Evergreen της Ιφιγένειας Κοτσώνη / Επιστημονική φαντασία για την Αθήνα της κρίσης, με υψηλό επίπεδο παραγωγής, ειδικά εφέ επιπέδου Χόλιγουντ και ένα αλά Game of Thrones εικαστικό περιτύλιγμα που ξαφνιάζει ευχάριστα. Κυρίως για την τόλμη της δημιουργού του να το υλοποιήσει χωρίς εκπτώσεις.
Largo του Στέργιου Πάσχου / Ενα αγόρι και ένα κορίτσι φλερτάρουν μέσα σε ένα τρένο υπό το άγρυπνο βλέμμα μιας γυναίκας και τη διεισδυτική ματιά ενός νεαρού σκηνοθέτη που μεταμορφώνει μια απλή στιγμή μέσα στο χρόνο σε ένα συναρπαστικό και άρτιο κινηματογραφικό παιχνίδι βλεμμάτων, κινήσεων και καύλας! [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Το Διπλανό Τραπέζι των Βασίλη Γουδέλη και Τάσου Γουδέλη / Δύο ανώφελες εκδοχές πάνω στην ίδια σκηνή, μια μόνο πρώτου επιπέδου κριτική πάνω στις σύγχρονες «αγοραπωλησίες» μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών, ένα παρωχημένο σινεμά. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ο Ανθρωπος που Τάιζε τον Ισκιο του του Μάριου Γαρέφου / Ενας μάγος ταΐζει την αυτόνομη γυναικεία σκιά του σε μια ταινία που δυσκολεύεται να κινηθεί από το βάρος της υπέρμετρης αυτοπεποίθησης της παραγωγής και του δημιουργού της, βγάζοντας από το καπέλο της πολύ λιγότερη (κινηματογραφική) μαγεία απ' όση φανερά φιλοδοξεί. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Η Γυναίκα με το Πλαστικό Λουλούδι του Χρήστου Μασσαλά / Ενας μελαγχολικός, εσωτερικός μονόλογος που τρυπώνει στο μυαλό και τις σκέψεις της ηρωίδας του προκειμένου να αναδείξει τη μοναξιά που κρύβει η γυναικεία ψυχοσύνθεση. Αν ήταν και λιγότερο φορτωμένο από λόγο και διαρκώς επαναλαμβανόμενα μοτίβα, θα λειτουργούσε καλύτερα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Η Επέτειος της Θεοφανίας Παπαθωμά / Ή η Θεοφανία Παπαθωμά κοροϊδεύει (όχι αυτοσαρκάζεται, κοροϊδεύει!) τον εαυτό της ή το Φεστιβάλ Δράμας κοροϊδεύει το διαγωνιστικό του πρόγραμμα και τους θεατές του. Ή (δυστυχώς) συμβαίνουν και τα δύο, χωρίς κανένας από τους εμπλεκόμενους να το έχει πάρει χαμπάρι. Μείναμε άφωνοι... [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Μακαρισμοί του Αριστοτέλη Μαραγκού / Ενας άντρας βγαίνει στη... σύνταξη. Μαζί του και τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Σε ένα ευφάνταστο, μελαγχολικό και με αναφορές στο σινεμά του Ρόι Αντερσον φιλμ που καθρεφτίζει τη σημερινή κρίση μέσα από τα μάτια της γενιάς που φέρει κατεξοχήν την ευθύνη. Συν ένας ρόλος κουτί για το κωμικοτραγικό εκτόπισμα του Χρήστου Βαλαβανίδη. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Τελεφερίκ της Ολίβια Τβαρντόβσκα / Σουρεαλισμός και καφκική κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σε μια ταινία - εφιάλτη που ξεχωρίζει περισσότερο για την εικαστική της τρέλα παρά για την αφηγηματική της δεινότητα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
- Δράμα 2012, Οι Ταινίες: Ημέρα 4η
- Δράμα 2012, Οι Ταινίες: Ημέρα 3η
- Δράμα 2012, Οι Ταινίες: Ημέρα 2η
- Δράμα 2012, Οι Ταινίες: Ημέρα 1η
Γνωρίστε όλους τους υποψήφιους του 35ου Φεστιβάλ Δράμας και την κάθε ταινία ξεχωριστά, εδώ
