Φέτος, τη χρονιά που όλες οι διαγωνιζόμενες ταινίες ενοποιούνται σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα των 84 τίτλων, οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες δείχνουν το πρόσωπό τους και διεκδικούν, η καθεμιά, μια καλή εμφάνιση και μια διάκριση που θα την ξεχωρίσει από το σύνολο. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι είδαμε την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου
Τα προβλήματα στις συνθήκες των προβολών συνεχίζονται στον κινηματογράφο «Ολύμπια» όσο το εθνικό διαγωνιστικό πρόγραμμα φτάνει προς το μισό του και ο κόσμος που συρρέει στη Δράμα αυξάνεται με... δραματικούς ρυθμούς.
Τα Ησυχα Βράδια του Κωνσταντίνου Σαμαρά / Σκηνοθετική γραφή ξεκάθαρα επηρεασμένη από το γαλλικό σινεμά και πνεύμα, σκοτεινός υπαρξισμός και παιχνίδι ρομαντισμού μαζί. Μια πανέμορφη μελέτη στο πώς θεωρητικοποιούμε τη ζωή μας γιατί φοβόμαστε να τη ζήσουμε ή να την τελειώσουμε. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Εξοδος Κ1 της Τζάνις Ραφαηλίδου / Εκπληκτική ατμόσφαιρα, ήσυχη σκηνοθεσία, γεμάτη ιστορία. Οσο μπερδευτικό είναι το σενάριο στην εξέλιξή του, τόσο αποζημιώνει το εντυπωσιακό, συμβολικό φινάλε. Μια ιδιαίτερη απόδοση της πολιτιστικής μοναξιάς του μετανάστη. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Regression της Μαρίζας Παπαδημητρίου / Υπαρξιακό θρίλερ σε τρία μέρη. Στο πρώτο μας ιντρίγκαρε. Στο δεύτερο μας εξέπληξε. Στο τρίτο μας έχασε. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Δεσμός της Σάσας Αγγελίδη / Ολόκληρη η ταινία, ένας, υπερβολικά προφανής, συμβολισμός. Απλή, άμεση, καλοφτιαγμένη, αν και μονοσήμαντη. Πρωταγωνιστής ο ομφάλιος λώρος των αδελφών Αλαχούζου. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Οι Παλιάτσοι του Δημήτρη Νάκου / Βωβή σλάπστικ κωμωδία, στο κλασικό ύφος του παλιού λαϊκού σινεμά, από τη μια παρωχημένη, μια και δεν προσθέτει κάτι νέο στο είδος, από την άλλη τρυφερή και γενναιόδωρη, ειδικά στο αξιολάτρευτο πρόσωπο του μικρού της πρωταγωνιστή. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Οι Πεινασμένοι του Γιώργου Μπακάλη / Πολιτική μαύρη κωμωδία με έμφαση στο γκροτέσκο. Στρατευμένο πολιτικό «μπεκετικό» κείμενο, θ’ αναδεικνυόταν δυναμικά αν η ταινία αντιμετώπιζε τη σκηνοθεσία της με την ίδια σοβαρότητα που αναπτύσσει την ιδεολογία της. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Der Spiegel des Lord Patschog της Ελίνας Πάνικ / Είναι προφανές ότι η σκηνοθέτης λατρεύει τον Κοκτό, τους συμβολιστές και τη θεωρία της ψυχανάλυσης και με αισθητική τελειότητα μπαίνει άνετα στην παρέα των αντίστοιχων καλλιτεχνών του παρελθόντος. Ισως, μόνο, μια αφηγηματική οικονομία να έδινε στις εικόνες της μεγαλύτερη ουσία. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ιαση των Χρύσανθου Μαργώνη και Βούλας Γερμανάκου-Κοψίνη / Καλογραμμένη, οξυδερκής και συγκινητική ταινία σύγχρονου κοινωνικού σινεμά, με μια ρομαντική ιδέα της πραγματικότητας, καλές ερμηνείες κι ένα λεπτό σχόλιο στο αδιέξοδο των ημερών μας. Γιατί, όμως, τόσο κακή εικόνα βίντεο; [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Το Ραντεβού της Γιώτας Ζήση / Μια ενδιαφέρουσα ιδέα πάνω στο παιχνίδι με τον χρόνο, την πραγματικότητα και τη μνήμη, που τα βρήκε σκούρα στην εκτέλεση. Η καμένη εικόνα δεν ήταν το μόνο μειονέκτημα μιας ταινίας με αφελές σενάριο και μετριότατες ερμηνείες που θα ταίριαζε περισσότερο σ’ ένα σπουδαστικό πρόγραμμα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Stone Story του Σπύρου Παπαναστασίου / Μια ιδιαίτερα φιλόδοξη, νοηματικά και κινηματογραφικά ταινία, που καταλήγει να σε κερδίζει περισσότερο με τα ειδικά εφέ της παρά, όπως μάλλον ήταν η πρόθεση, με την υπαρξιακή, κωμικοτραγική ιστορία της. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Κάτι θα Γίνει του Θάνου Ψυχογιού / Μια μικρού μήκους ταινία που μ’ ενδιαφέρον θα βλέπαμε στην ανάπτυξή της, μια από τις λίγες ταινίες που μιλούν άμεσα για την οικονομική κρίση στο ζευγάρι, μια ακόμα ευκαιρία για τη Μαρία Ζορμπά, μ’ ένα μόνο βλέμμα προς τον ορίζοντα, να επιβεβαιώσει ότι είναι μια εξαιρετική, αφαιρετική ηθοποιός. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ημερομηνία Λήξεως της Ειρήνης Κούτουλα / Φουτουριστικό «επαναστατικό» ρομάντζο, μεταξύ «Gattaca» και Νόρα Εφρον, που δεν καταφέρνει την υπέρβαση, ούτε σεναριακά, ούτε αισθητικά, παρότι το είδος προσφέρεται. [δείτε το τρέιλερ]
Παγόβουνο του Κωνσταντίνου Γεραμπίνη / Στιβαρή σκηνοθεσία, ερμηνείες αξιώσεων και γνώση του κινηματογραφικού χώρου και χρόνου. Μια ταινία για μια δύσκολη ενηλικίωση που ακόμη κι όταν δεν μπορεί να αποφασίσει τη θέση που παίρνει απέναντι στις βίαιες εκρήξεις του ήρωά της, παραμένει στο νου σου ως μια δυναμική απόπειρα νέου, επίκαιρου, ολοκληρωμένου σινεμά. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Με την Πρώτη της Χρύσας Ψωμαδέλλη / Τα παιχνίδια της μοίρας σε ένα μάλλον εύκολο και φαρσικών διαστάσεων φιλμ που ποντάρει στη σεναριακή του ανατροπή, αλλά αξίζει της προσοχής μόνο για την πραγματικά απολαυστική ερμηνεία της Ναταλίας Καλημερατζή. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Αρουντέλ της Κωνσταντίντας Κοτζαμάνη / Η βία της ενηλικίωσης σαν ένας προαιώνιος μύθος, φτιαγμένος από μια εμπνευσμένη κινηματογραφίστρια που ξέρει να χτίζει ατμόσφαιρα, εικόνες και συναισθήματα ολοκληρώνοντας ένα υπερβολικά ανοιχτό μεν σε πολλαπλούς συμβολισμούς, αλλά αυθεντικό δε και τελείως ιδιοσυγκρασιακό κινηματογραφικό σύμπαν. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Στην Αλλη Οχθη του Θοδωρή Βουρνά / Ενα ταξίδι στον άλλο κόσμο δοσμένο χιουμοριστικά, αλλά όχι και αποτελεσματικά, μένει μάλλον στις διαστάσεις ενός επιφανειακού ανεκδότου φτιαγμένου για να σκορπίσει χαμόγελα, αλλά όχι και πραγματικό κινηματογραφικό στοχασμό πάνω στο φόβο του θανάτου. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Sphinx του Κωνσταντίνου Καραμαγκιώλη / Δεν μπορείς παρά να συγχαρείς κάποιον που στις μέρες μας τολμά να κάνει μια ταινία για μια οργάνωση - καθρέφτη της Χρυσής Αυγής και μάλιστα με σθένος, ευθύτητα και ξεκάθαρη κοινωνική κριτική. Ακόμη κι αν τελικά μένεις αμήχανος ανάμεσα στο πώς ακριβώς εντάσσονται μέσα σε αυτήν οι ενοχές μιας ολόκληρης κοινωνίας και ένα προσωπικό δράμα αμφίβολης μελοδραματικής αξίας. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ο Δρόμος της Στύγας του Δημήτρη Τσιλιφώνη / Προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στο ρεαλισμό και τη φαντασία, αυτό το μελαγχολικό οδοιπορικό θα χρειαζόταν περισσότερη οικονομία στους συμβολισμούς και τα μεγαλόσχημα νοήματά του για να συμπαρασύρει μαζί με τον ήρωά του και τους θεατές. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
km του Χρήστου Νίκου / Μια διαδρομή χωρίς ταχύτητα, μια σχέση σε κρίση, μια ταινία για την ανατροπή των κλισέ (θεματικών και κινηματογραφικών) που ακόμη και όταν παραδίδεται υπερβολικά στη φόρμα, επανέρχεται στην τάξη λόγω της κλειστοφοβικής ατμόσφαιρα της φωτογραφίας του Θύμιου Μπακατάκη και των ερμηνειών του Αρη Σερβετάλη και της Εύης Σαουλίδου. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Interview του Γιάννη Μπουγιούκα / Θεατρικό στην υφή του αλλά κινηματογραφικό στην αφήγησή του το παιχνίδι ρόλων και εξουσίας ανάμεσα σε δύο γυναίκες που αλλάζουν στιγμιαία ρόλους, μπορεί να μην ξεπερνά ποτέ τη λογική ενός «στιγμιότυπου», αλλά διαθέτει και αυτοσχεδιαστικές ερμηνείες και μια ισχυρή δόση διαστροφής. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Ενας Χορός Ακόμη του Σίμου Κορεξενίδη / Τρυφερό, νοσταλγικό, συγκινητικό, το λες και ελαφρώς old school. Να τέσσερις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν μια ταινία πάνω στον «μετά θάνατον» έρωτα ή απλά στη δύναμη της συγχώρεσης, με δύο αφοπλιστικές ερμηνείες από τον Γιώργο Κοτανίδη και την Υβόννη Μαλτέζου. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Γνωρίστε όλους τους υποψήφιους του 35ου Φεστιβάλ Δράμας και την κάθε ταινία ξεχωριστά, εδώ
