Φέτος, τη χρονιά που όλες οι διαγωνιζόμενες ταινίες ενοποιούνται σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα των 84 τίτλων, οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες δείχνουν το πρόσωπό τους και διεκδικούν, η καθεμιά, μια καλή εμφάνιση και μια διάκριση που θα την ξεχωρίσει από το σύνολο. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι είδαμε την Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου
Αυτή, η πρώτη ημέρα στον κινηματογράφο του Φεστιβάλ, το «Ολύμπια», ήταν γεμάτη προβλήματα στον ήχο και στην εικόνα των ταινιών, χωρίς να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι οφειλόταν στην κακή προβολή και τι στην κάθε ταινία. Ελπίζουμε ο μηχανικός να δώσει μεγαλύτερη προσοχή για το καλό των ταινιών που κάνουν (συχνά) την πρεμιέρα τους.
Avalon του Δημήτρη Παπαναστασίου / Η πρωταγωνίστρια Ηλιάνα Μαυρομάτη μένει έντονα στη μνήμη, το μοντάζ δημιουργεί την ένταση και φέρνει τη λύτρωση, αν μόνο και το σενάριο ήταν τόσο γεμάτο και τόσο σίγουρο όσο η εικόνα της ταινίας… [διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Το Σφυρί της Κατερίνας Δασκαλάκη / Το καλύτερο στοιχείο της ταινίας ήταν το σενάριό της, ένα κλειστοφοβικό, λιντσεϊκό θρίλερ. Στην πράξη η ερμηνεία του πρωταγωνιστή και η τηλεοπτική της εικόνα δε δικαίωσαν την ιδέα της. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Σσσσς του Δημήτρη Γεράρδη / Μια ταινία – showcase για το ταλέντο του Ηλία Αδάμη, του διευθυντή φωτογραφίας της. Η πρωταγωνίστρια Πηνελόπη Τσιλικα έχει μια δωρική ομορφιά που γράφει θαυμάσια, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι πιο συμβολικό και σοβαροφανές απ’ ό,τι αντέχει το σενάριο. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Eight-Minute Deadline των Ζίνα Παπαδοπούλου και Πέτρου Παπαδόπουλου / Η ιδέα είναι χαριτωμένη κι επίκαιρη, τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών εκφραστικά, το ξεχωριστό της ταινίας όμως είναι το animation της που ευχαρίστως θα βλέπαμε σε μεγάλου μήκους. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Pray της Θέλγιας Πετράκη / Σουρεαλιστική κωμωδία για τη «μετά θάνατον ζωή», ή τη ζωή μας που αναλώνεται καταχρηστικά, που ενώ ξεκινά με μια πρωτότυπη και… ολοζώντανη ιδέα, καταλήγει πιο συμβατικά απ’ ό,τι μάλλον θα ήθελε, χωρίς να δίνει στην αρχική της φιλοδοξία ένα αντίστοιχο φινάλε. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Διασταύρωση του Ηλία Μαλασίδη / Ο ρυθμός και η φωτογραφία προετοιμάζουν για ένα υπαρξιακό, αλληγορικό φιλμ. Η ιδέα όμως είναι τόσο μονοσήμαντη και απλοϊκά συμβολική που δε γεμίζει το περιτύλιγμα της ταινίας. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Mute: Μια Ιστορία Μέσα στις Αλλες των Γιάννη Αδρίμη και Κώστα Αποστολόπουλου / Μ’ ένα σενάριο τόσο απλό και περιορισμένο, ακόμα κι η ενδιαφέρουσα, με στιγμές έξυπνης, στοχευμένης έντασης, σκηνοθεσία, η διάχυτη τρυφερότητα και οι φυσικές ερμηνείες δεν δίνουν ιδιαίτερη ταυτότητα στην ταινία. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Για Πάντα Νύχτα του Θέμη Κατσιμίχα / Ολο το fun μιας… θερμόαιμης βαμπίρας κι όλη η πολυτέλεια της φωτογραφίας του «γνώστη» Πέτρου Νούσια. Σινεμά είδους, χωρίς κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο ή ανατρεπτικό, αλλά με συνέπεια στις αναφορές του. Πάντα ευπρόσδεκτα λίγα ουρλιαχτά σ’ ένα πυκνό πρόγραμμα.
Love Potion της Κατερίνας Πιπεργιά / Οταν η «Αμελί» δοκίμασε το LSD. Υπέροχη καλλιτεχνική διεύθυνση, πετυχημένη κωμική ενορχήστρωση, στιλιζαρισμένη ατμόσφαιρα κόμικ κι ένα μήνυμα «make love not war» για τη νέα εποχή. Σε όσους αρέσει, θ’ αρέσει πολύ. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Buyout της Κάρμεν Ζωγράφου / Υπεραπλουστευμένη αναφορά στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, με μια πρώτου επιπέδου παρελθοντολαγνεία, μια ιστορία για το πώς το «τότε» είναι πάντα καλύτερο από το «τώρα», πολιτικά αφελής σε σημείο που δε σου επιτρέπει να εξετάσεις σκηνοθετικές αρετές. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
The Summer After του Βασίλη Τζιώκα / Σε μια διασταύρωση του Ρόλαντ Εμεριχ με τον Κρίστοφερ Νόλαν και με έναν υπόγειο φόρο τιμής στον Aphex Twin, τα τρία λεπτά του «The Summer After» μένουν στη μνήμη για το weirdness των εικόνων τους και μια Αθήνα καλυμμένη από νερό στην ίσως πιο καίρια απεικόνιση των science fiction ημερών της κρίσης.
Ghost in the Machine του Ολιβερ Κρίμπας / Ιδιαίτερη ιδέα, σωστό σενάριο, υπέροχη πρωταγωνίστρια, ανεβασμένη παραγωγή, σκηνοθεσία με αυτοπεποίθηση, μια θαυμάσια ταινία, ωστόσο σαφώς περισσότερο αγγλική παρά ελληνική. [διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ]
Στάχυα του Σάιμον Φαρμακά / Φορτισμένη ιδέα, φορτισμένο σινεμά, φορτισμένο (συναισθηματικά) σενάριο σε μια ταινία για την πτώσης μιας οικογένειας που ωστόσο φλυαρεί περισσότερο απ' ότι νοιάζεται δραματουργικά για το φορτίο των ηρώων της. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Only Inn Within 2 Days Walk του Μιχάλη Μονεμβασιώτη / Απόπειρα σινεμά είδους, με παιχνιδιάρική αφήγηση, γνήσια αίσθηση τρόμου και κοφτή αφήγηση που δεν προφασίζεται ότι κρύβει τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που είναι. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Μικρός Βασιλιάς του Σωκράτη Αλαφούζου / Η προσπάθεια του ηθοποιού Σωκράτη Αλαφούζου να αγγίξει το δύσκολο θέμα των συνεπειών της παιδικής κακοποίησης δεν είναι μόνο άτεχνη, στομφώδης και αθέλητα ή ηθελημένα κιτς. Είναι και άδικη απέναντι στο επιτελείο των ηθοποιών του, αλλά και αδικαιολόγητα αναντίστοιχη στις όποιες καλές προθέσεις του δημιουργού του. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Die Young του Στρατή Χατζηελενούδα / Ωραία ασπρόμαυρη φωτογραφία, σκηνοθετική συνέπεια και ερμηνείες που ξεχωρίζουν. Ολα αυτά σε ένα σενάριο που θα ήθελε να διαθέτει κάτι από το «Live Fast, Die Young» του τίτλου του, αλλά τελικά χάνει σχεδόν όλη τη δύναμη του οδεύοντας προς το προβληματικό φινάλε του. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
216ο Χιλιόμετρο της Αρτεμις Παττακού / Με μια απλή ιστορία, χαμηλούς τόνους και καλές ερμηνείες, η ενηλικίωση ενός αγοριού ξετυλίγεται με τρυφερότητα μέσα από τη σχέση του με δύο γυναίκες (τη γιαγιά του και την κοπέλα που αγαπάει) και φόντο την ελληνική επαρχία.
Cavo D' Oro του Σιαμάκ Ετεμάντη / Υψηλά στάνταρτς παραγωγής και σκηνοθετικός οίστρος σε ένα υπαρξιακό θρίλερ - εμπειρία, τόσο υποβλητικό όσο το τοπιό στο οποίο διαδραματίζεται και τόσο δυνατό όσο η βία των γυμνών σωμάτων ενός άνδρα και μιας γυναίκας σε μια αποκαλυπτική σύγκρουση. Από έναν δημιουργό που θα ακούσουμε σίγουρα περισσότερα στο μέλλον. Επίσημη συμμετοχή στο Διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Τσέλσι - Μπαρτσελόνα του Αλέξανδρου Χαντζή / Η οικονομική κρίση βρίσκει πρόσωπο στην σχεδόν συγκλονιστική ερμηνεία του Μάκη Παπαδημητρίου και πραγματικό νόημα σε μια ταινία που ξέρει για τι ακριβώς θέλει να μιλήσει και πώς να το πει, χωρίς περιστροφές, με μαύρο χιούμορ και ένα εξαιρετικά λυτρωτικό φινάλε! Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Δράμα 2012, Οι Ταινίες: Ημέρα 1η
Γνωρίστε όλους τους υποψήφιους του 35ου Φεστιβάλ Δράμας και την κάθε ταινία ξεχωριστά, εδώ
