Ενημέρωση

Φεστιβάλ Δράμας 2012: «Στάχυα» του Σάιμον Φαρμακά

στα 10

Εν αναμονή του 35ου Φεστιβάλ Ελληνικών ταινιών μικρού μήκους Δράμας, γνωρίζουμε καλύτερα τις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος και τους δημιουργούς τους.

Φεστιβάλ Δράμας 2012: «Στάχυα» του Σάιμον Φαρμακά

Η ταινία

Ο επικείμενος θάνατος ενός ηλικιωμένου φέρνει στην επιφάνεια τις διαπλεκόμενες σχέσεις μιας αποξενωμένης οικογένειας. Αντιμέτωποι με την εφήμερη φύση της ύπαρξης τους, ο κάθε ένας από αυτούς αντιδρά.

Ο σκηνοθέτης

Ο Σάιμον Φαρμακάς γεννήθηκε στη Λευκωσία. Εργάστηκε ως Διευθυντής Παραγωγής και Α’ Βοηθός Σκηνοθέτης σε πολλές κυπριακές και ξένες παραγωγές. Εχει γράψει τα σενάρια τριών ταινιών μικρού μήκους και μιας ταινίας μεγάλου μήκους που βρίσκεται στο στάδιο προετοιμασίας.

Είναι συνεργάτης σκηνοθέτης /παραγωγός στο Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου.

Φιλμογραφία

  • Πωλείται Αεροδρόμιο (2007)

  • Absent (2009)

  • Στάχυα (2011)

Διακρίσεις για τα «Στάχυα»

  • Α’ Κρατικό Βραβείο Κύπρου (Καλύτερη ταινία μικρού μήκους)
  • Α’ Βραβείο KODAK Cinelabs
  • Καλύτερης Φωτογραφίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου (ISFFC 2011)
  • Βραβείο κριτικής επιτροπής Van Gogh στο Διεθνές Φεστιβάλ του Αμστερνταμ.

Τρεις ερωτήσεις για τα «Στάχυα»

Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;

Αφορμή κάθε ταινίας μικρού μήκους πρέπει να είναι η ανάγκη του δημιουργού να αντιληφθεί συγκεκριμένα συναισθήματα, ψηφίδες, που συντελούν στην ανάπτυξη του.

Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»

Τα «Στάχυα» είναι μια προσωπική ταινία, εξερεύνηση συναισθημάτων που με στιγματίζουν. Μια απλή ιστορία, για ένα ίσως μη γεγονός που γίνεται η αφορμή επιφανειακής παρουσίασης των σχέσεων που καθορίζουν μια συγκεκριμένη οικογένεια. Η ταινία γυρίστηκε με πρώτιστο μέλημα να κρατηθεί η απλότητα της δραματικής της εξέλιξης. Η αποφυγή συναισθηματικής κλιμάκωσης και η φαινομενικά επιφανειακή παρουσίαση των χαρακτήρων υπήρξε σκηνοθετική επιλογή.

Εκτός από την χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;

Οι ταινίες μικρού μήκους λανθασμένα αντιλαμβάνονται και ως μικρές ταινίες μεγάλου μήκους. Πιστεύω ότι η δραματική δομή, η δραματική εξέλιξη, το φορμάτ, η παρουσίαση των χαρακτήρων πρέπει να αναπτύσσεται στο πλαίσιο ενός ξεχωριστού μέσου, μοναδικού στον εικαστικό χώρο, με τις δικές του ανεξάρτητες ιδιαιτερότητες. Δεν εκτιμώ τις ταινίες μικρού μήκους που μικρογραφούν την δραματική αφήγηση ταινιών μεγάλου μήκους με τα γνωστά σημεία πλοκής και την τελική κατάληξη-έκπληξη της Γ’ Πράξης.

info

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Σάιμον Φαρμακάς / Παραγωγή: Παναγιώτης Καλάκος (Frame by Frame Images Ltd.) / Παίζουν: Σωτήρης Δανέζης, Μάριος Ιωάννου, Μόνικα Μελέκκη, Παντελής Αντωνάς, Αχιλλέας Γραμματικόπουλος / Διευθυντής Φωτογραφίας: Βλαδίμηρος Σούμποτιτς / Σχεδιασμός Ηχου: Μάρκο Λόπεζ / Μοντάζ: Κύρος Παπαβασιλείου / Μουσική: Ηλίας Αϊφαντής / Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Νατάσσα Χρυσαφίνη & Αλίκη Κιρμιτση / Ενδυματολόγος: Λίζα Τσουλουπα