Φέτος, τη χρονιά που όλες οι διαγωνιζόμενες ταινίες ενοποιούνται σε ένα γιγάντιο πρόγραμμα των 84 τίτλων, οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες δείχνουν το πρόσωπό τους και διεκδικούν, η καθεμιά, μια καλή εμφάνιση και μια διάκριση που θα την ξεχωρίσει από το σύνολο. Το Flix είναι στη Δράμα (αποστολή: Μανώλης Κρανάκης, Λήδα Γαλανού), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη. Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση, ελπίζοντας ότι και οι θεατές θα μπορέσουν να δουν τις ταινίες, τουλάχιστον στα «ταξίδια» του Φεστιβάλ Δράμας στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Τι είδαμε την Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου
Τέταρτη ημέρα προβολών για το 35ο Φεστιβάλ Δράμας, με το εθνικό διαγωνιστικό τμήμα να συνεχίζεται σε καθημερινές εξάωρες συνολικά προβολές προκειμένου να παρουσιαστούν μέχρι και σήμερα το βράδυ Παρασκευής και οι 84 ταινίες του προγράμματος. Οσο, ωστόσο, οι ταινίες οδεύουν προς το τέλος τους, τόσο περισσότερο αναδεικνύεται το εμφανές πρόβλημα του σε ποια κριτήρια τελικά στηρίχθηκε η λίστα του διαγωνιστικού τμήματος. Ταυτόχρονα τα προβλήματα στην εικόνα αρκετών ταινιών συνεχίζονται, ενώ μοιάζει απορίας άξιο αν τα τραγούδια και οι μουσικές που ακούγονται σε πολλές από αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί με τη νόμιμη οδό της αγοράς των δικαιωμάτων τους.
Αμπελόκηποι της Ομάδας Ντοκιμαντέρ Δήμου Αθηναίων 2011 / Η ιστορία, το παρελθόν και το παρόν της αθηναϊκής συνοικίας, σ’ ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ που θ’ αποτελούσε ιδανική εκπομπή στην ΕΡΤ και που ξαναείδαμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – κατεξοχήν μια ταινία που θα έπρεπε να προβληθεί εκτός συναγωνισμού. Ή στην τηλεόραση.
Family Tree του Φωκίωνα Μπόγρη / Αλλο να τ’ ακούς… κι άλλο να το βλέπεις! Με εστέτ, πανέμορφη εικόνα και διαλόγους οχετό, σε σενάριο του Γιάννη Ξυκομηνού και στη σχολή του Γιάννη Οικονομίδη, ο Μπόγρης κάνει ποπ την ανθρώπινη αηδία. Αν ήταν χειρότερος σκηνοθέτης, θα βλεπόταν με δυσκολία. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Καθαρό Ραδιόφωνο του Γιώργου Τελτζίδη / Περιγραφική ματιά στις δραστηριότητες του ΚΕΘΕΑ ΣΤΡΟΦΗ, μ’ ένα αληθινά μαγνητικό κεντρικό πρόσωπο, τη Χριστίνα, σ’ ένα ντοκιμαντέρ που ωστόσο δεν παύει να μοιάζει με διαφημιστικό βίντεο για τη Στροφή και δείχνει αταίριαστο στο περιβάλλον του διαγωνιστικού τμήματος. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Πιγκουίνοι του Δημήτρη Ζάχου / Αλλη μια ταινία βασισμένη στα διηγήματα του Χρήστου Οικονόμου, «Κάτι θα γίνει, θα δεις», που σχολιάζει την ελληνική οικονομική εξαθλίωση, πρώτη που βλέπουμε με crowd funding από το indiegogo, με άνετη σκηνοθεσία, μια… εμπνευσμένη μέθοδο αυτοκτονίας, αλλά και τη διαρκή, μίζερη αίσθηση ότι η μοίρα μας χρωστάει, αίσθηση που περνά και στο ύφος της ταινίας. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Τα Τρία Καλοκαίρια του Χριστόφορου Χατζέλη / Εκτός από την αδέξια σκηνοθεσία, τις μαθητικές ερμηνείες και τη λάθος σκοτεινή φωτογραφία (ή και προβολή;) η ταινία προσεγγίζει το ζήτημα του οροθετικού με άγνοια και με την ίδια προκατάληψη που διατείνεται ότι εκθέτει. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Η Πηγή της Νιότης του Παναγιώτη Ράππα / Μοναδική ταινία παραγωγής του Ε.Κ.Κ. (το λογότυπο έπεσε με τυμπανοκρουσίες στους τίτλους αρχής), που παρόλ’ αυτά είχε αγγλικούς μεσότιτλους χωρίς ελληνική μετάφραση για το κοινό! Τρυφερός μύθος του Λευκάδιου Χερν σ’ ένα animation ιδιαίτερα πρωτόλειο για έναν τόσο καταξιωμένο animator όσο ο Ράππας – περισσότερη οικονομία στη μουσική ίσως θ’ αναδείκνυε καλύτερα το σχέδιο και την ιστορία. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Half-Board Heaven του Γιώργου Κτιστάκη / Ο Γιώργος Κιμούλης κι ο Αλέξανδρος Λογοθέτης σ’ ένα μοναδικό bras-de-fer επιβλητικών ερμηνειών. Το σενάριο ξεκλειδώνεται υπερβολικά εύκολα, η σκηνοθεσία ακινητοποιείται μέσα σε τέσσερις τοίχους, αλλά η σκηνή-μπόνους με τον Κιμούλη σε σπλάτερ μένει αξιομνημόνευτη! [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Θόλος των Νίκου Αποστολόπουλου και Κατερίνας Γεροθανάση / Ατμοσφαιρική αναπαράσταση ενός άχρονου παρελθόντος, γοητευτική σκηνοθεσία ανοιχτών πεδίων, ένα καλοφτιαγμένο bromance σε περιβάλλον δεύτερου παγκόσμιου, που θα χρειαζόταν μερικές επιπλέον δόσεις πάθους και τόλμης, τόσο στο σενάριο, όσο και στις ερμηνείες. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
His Brother’s Keeper του Βασίλη Δογάνη / Δυνατή, καλοσκηνοθετημένη ιστορία ενηλικίωσης στα γκέτο των παρισινών προαστίων. Τι κι αν τέτοιου ύφους ταινίες κυκλοφορούν ανά δεκάδες στη Γαλλία την τελευταία δεκαετία, είναι πάντα ευχάριστο να γνωρίζεις έναν νεαρό σκηνοθέτη απόλυτα έτοιμο για μεγάλου μήκους. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Χαμομήλι του Νεριτάν Ζιντζιρία / Υποβλητικό σινεμά στο ύφος του Μπέλα Ταρ, με εικόνες που μένουν στη μνήμη, παραγωγή υψηλών απαιτήσεων, ένας αγώνας ζωής και θανάτου του ανθρώπου με τη φύση, μια ταινία μικρού μήκους που καταφέρνει το ακατόρθωτο: να κλείσει μέσα στη μικρή διάρκειά της τον απέραντο χρόνο της ανθρώπινης μοναξιάς. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
807 του Αλέξανδρου Σκούρα / Να μια πραγματικά απλή ιδέα που όμως, μέσα από ένα ακριβές σκηνοθετικό βλέμμα, διασχίζει - όπως ακριβώς οι ήρωές της - μια συγκινητική, τρυφερή και αποκαλυπτική διαδρομή πάνω στο πεπρωμένο και τα παιχνίδια του. Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.
Θανάσης του Δημήτρη Σοφιανόπουλου / Η Αθήνα της κρίσης μέσα από τα μάτια και την οπτική ενός σκύλου (και αρχειακό υλικό) σε μια ταινία περισσότερο απλοϊκή από το εύρημά της και λιγότερο καίρια από τη φιλοδοξία της. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Revolving του Τζώρτζη Γρηγοράκη / Σινεμά με νεύρο, άποψη, ερμηνείες (από τον Βαγγέλη Μουρίκη και την Αναμαρία Μαρίνκα του «4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Μέρες» του Κριστιάν Μουντζίου), μελαγχολική ατμόσφαιρα νεο-νουάρ αλλά και λίγο μεγαλύτερες φιλοδοξίες από την αντοχή του. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ιδιότητες του 2 του Αχιλλέα Κυριακίδη / Ενας άντρας αντιμέτωπος με μια «ευτυχισμένη» εκδοχή της ζωής του, σε ένα στιλάτο, αν και παλιομοδίτικο, κινηματογραφικό παιχνίδι αντικατοπτρισμών και αντανακλάσεων, μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό όσο και η φιγούρα του Ιερώνυμου Καλετσάνου. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Σήμερα Γάμος Γίνεται του Νικόλα Κολοβού / Μια γυναίκα μπροστά στον τρόμο του γάμου σε μια ταινία που μπαίνει στο μυαλό της με χιούμορ και ρυθμό αν και όχι συνολικά με την τρέλα που θα απογείωνε την εμπειρία σε κάτι πραγματικά συναρπαστικό. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Ουκ αν Λάβοις της Νάνσυς Σπετσιώτη / Ταινία ιδέας που όσο και αν θέλει να αποτυπώσει με προφανή συναισθηματισμό τα «what if» της οικονομικής κρίσης, παραμένει στην ανεκδοτολογική πλευρά μιας εκβιαστικής σύγχρονης κοινωνικής κριτικής. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Kiss me Lower της Ελένης Κατσώνη / Ο έρωτας στα χρόνια των social media σε ένα νεανικό rom-com που, παρά το γρήγορο νεανικό ρυθμό του και τα ευφάνταστα γραφικά του, παραμένει απλά χαριτωμένο από την αρχή μέχρι το τέλος του. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
11.50 του Στυλιανού Κωνσταντίνου / Υποβλητική ατμόσφαιρα και μαύρο χιούμορ σε μια άρτια εκτελεσμένη παραβολή πάνω στην προσδοκία ή τον τρόμο (ανάλογα από ποια οπτική το βλέπει κανείς) του θανάτου, ίσως περισσότερο «υπαρξιακή» απ' όσο αντέχει η σεναριακή της ιδέα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Α Doll's Life της Ναταλίας Ανδρεάδη / Μια παραβολή για την παιδική κακοποίηση σε ένα ενήλικο παραμύθι που με κινηματογραφική γνώση αποφεύγει την προφανή κοινωνική κατακραυγή, επιλέγοντας να μεταφέρει τη βία της παιδικής ηλικίας μέσα από την ατμόσφαιρα και ένα αναπάντεχο σεναριακό εύρημα. [Διαβάστε και δείτε περισσότερα για την ταινία εδώ.]
Γνωρίστε όλους τους υποψήφιους του 35ου Φεστιβάλ Δράμας και την κάθε ταινία ξεχωριστά, εδώ
