Η ταινία
«Δεν είμαι γκέι. Έχω καρκίνο».
Σύνορα Μεξικού και Αμερικής. Η Τιχουάνα είναι η συνοριακή πόλη με τη μεγαλύτερη κίνηση στον κόσμο. Έχει περίπου 24 χιλιόμετρα κοινά σύνορα με το Σαν Ντιέγκο και υπολογίζεται ότι τη συνοριακή γραμμή διασχίζουν κάθε χρόνο 50 εκατομμύρια άνθρωποι με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Ο Μιγκέλ Αλβαρες, ένας 50χρονος τελωνειακός έχει καρκίνο κι έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο του να χρειαστεί να περάσει το μεγαλύτερο σύνορο από όλα, αυτό μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο συνάδερφος του, Κάρλος, έχει βρει έναν καλύτερο τρόπο να περνάει στην άλλη πλευρά. Ο Κάρλος προσκαλεί το Μιγκέλ στο Drag Show που δουλεύει τα βράδια.
H σκηνοθέτης
Η Αρασέλη Λαιμού γεννήθηκε στο Παρίσι και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Διεθνή Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου και έκανε τη πρώτη της ταινία μικρού μήκους, «Παρασκευή». Το 2008 μετακόμισε στο Λος Άντζελες για να σπουδάσει σκηνοθεσία στο California Institute of the Arts ως υπότροφος των ιδρυμάτων Fulbright και Ωνάση. Έκτοτε γράφει, σκηνοθετεί και μοντάρει ταινίες μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ. Η ταινία «Miguel Alvarez Lleva Peluca» είναι η πτυχιακή της ταινία για το CALARTS.
Φιλμογραφία
- Miguel Alvarez Lleva Peluca (2012, 16min, κωμωδία)
- Debbie and Janice as The Maids (2011, 19min, δράμα)
- Modernist Nostalgia (2010, 5min, ντοκιμαντέρ)
- X-Mas Shopping (2009, 10min, ντοκιμαντέρ)
- Παρασκευή (2007, 13min, ρομαντική κομεντί
Τρεις ερωτήσεις για την «Miguel Alvares Wears a Wig»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;
Η ταινία εμπνεύστηκε από ένα στίχο του ποιήματος Πέρασα της Κική Δημουλά, «Πήγα και στη θάλασσα. Μου οφειλόταν ένα πλάτος. Πες πως το πήρα». Αυτός ο στίχος περιέγραφε την αίσθηση ανοίγματος που ένιωσα όταν έφυγα από την Αθήνα για να σπουδάσω σινεμά στο Λος Αντζελες. Ήμουν ελεύθερη να ορίσω τον εαυτό μου σε μια διαφορετική κοινωνία. Η πτυχιακή μου ταινία «Miguel Alvarez Lleva Peluca» γράφτηκε ως μια προσπάθεια να αντιμετωπίσω το μεγάλο στρες και τη παράδοξη ώθηση που μου δημιουργεί η σκέψη του θανάτου.
Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Είναι μια τραγικο-κωμωδία για ένα φιλήσυχο τελωνειακό στα σύνορα Μεξικού και Αμερικής που υποχρεώνεται να δει τη ζωή του αλλιώς όταν έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο του θανάτου του. Βασική θεματική της ταινίας είναι αυτή των συνόρων. Ήθελα να δώσω στον ήρωα μου την περιέργεια και την ανάγκη να κοιτάξει απο την άλλη πλευρά.
Εκτός από τη χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Μικρή μόνο στο μάτι! Απαιτείται τόση αφοσίωση, πείσμα και αυτοθυσία για να κάνεις μια μικρού μήκους, που είναι δύσκολο να κρατηθείς και να μη τα δώσεις όλα, ανεξαρτήτου μήκους της ταινίας. Αντιθέτως, σου δίνεται η δυνατότητα να μη συμβιβαστείς ούτε για ένα καρέ, τέτοιο κέντημα μπορεί να γίνει από τους, εμμονικούς συνήθως, σκηνοθέτες. Μια μικρού μήκους δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από μία μεγάλου μήκους σε θέματα βάθους και πυκνότητας (αφού μιλάμε ποσοτικά), μάλλον το αντίθετο. Οι χρηματικές απαιτήσεις της μεγάλης ίσως σε αναγκάσουν να κάνεις τα στραβά μάτια, ελπίζοντας να μην είναι αυτό σε σημεία ουσίας.
infoΣενάριο, Σκηνοθεσία: Αρασέλη Λαιμού / Παραγωγή: Nonetheless Productions, CalARTS, Αρασέλη Λαιμού / Διεύθυνση Παραγωγής: Τζούλια Καρούζο / Φωτογραφία: Κι Τζιν Κιμ / Σκηνογραφία: Μάρκος Κέιτο / Μοντάζ: Γρηγόρης Ρέντης / Ηθοποιοί:Φελίπε Κόρτες, Χοζέ Α. Σολόριο, Μαρία Κάρλτον, Εβα Γουόκερ, Πασκάλ Τόρες
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
