Η ταινία
Αναγκασμένος να περάσει μία ημέρα διασκέδασης με τον πατέρα του, ο δεκάχρονος Αλέξανδρος θα πρέπει να τον παραπλανήσει για να ανακαλύψει το δεσμό τους.
Ο σκηνοθέτης
Ο Γρηγόρης Ρέντης είναι απόφοιτος του τμήματος σκηνοθεσίας του California Institute of the Arts. Η πτυχιακή του με τίτλο, «Η Δύση», έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ροτερνταμ το 2010 και το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μου Ζήτησες να Περιμένω» απέσπασε Τιμητική Μνεία στο digi07 του φεστιβάλ της Δράμας. Το 2010 ανέβασε το θεατρικό του Ντέιβιντ Μάμετ «Reunion» στο θέατρο Τόπος Αλλού και έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ και viral videos. Τον ενδιαφέρει η τομή μεταξύ ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας και προσπαθεί συνεχώς να βρίσκει τρόπους να δοκιμάσει κάτι καινούργιο.
Φιλμογραφία
- «Αποστάσεις» (2012, 17 λεπτά, μυθοπλασία)
- «Η Δύση» (2010, 15 λεπτά, μυθοπλασία)
- «Μου Ζήτησες να Περιμένω» (2007, 10 λεπτά, ντοκιμαντέρ)
Τρεις ερωτήσεις για τις «Αποστάσεις»
Ποια ήταν η αφορμή ή η σκέψη που σας οδήγησε να κάνετε την ταινία;
Μου έκανε πάντα εντύπωση πώς χρησιμοποιούμε την εργασία μας σαν δικαιολογία για να αποφύγουμε μια πιο προσωπική επαφή με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Συνήθως αυτό γίνεται και σε μεγάλο βαθμό υποσυνείδητα. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να δείξεις τα πραγματικά σου συναισθήματα ακόμα και σε κάποιον τόσο κοντινό σου όπως ο γιος ή ο πατέρας σου. Αυτές οι σχέσεις συχνά κρύβουν ανείπωτες κουβέντες και ανά φάσεις γίνονται άβολες. Με ενδιέφερε πολύ αυτή η δυναμική, ειδικά σε συνδυασμό με τη συνειδητοποίηση πως μια σχέση πατέρα-γιου είναι μια σχέση αίματος, μία σχέση που συνεχίζεται από γενιά σε γενιά. Αυτή η συναισθηματική απόσταση είναι διαφορετική από άλλες γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα κοινά κουσούρια και χαρακτηριστικά που κουβαλάς. Είναι κάτι από το οποίο δεν μπορείς να ξεφύγεις.
Πώς θα περιγράφατε το φιλμ σε κάποιον που σας ρωτούσε «τι είναι η ταινία σου;»
Είναι μια ταινία για τις μικρές στιγμές στη ζωή που συνειδητοποιείς κάτι μεγάλο, κάτι που μπορεί να σε αλλάξει για πάντα. Ο Αλέξανδρος και ο Μάρκος καταφέρνουν να δείξουν το πώς νοιώθουν ο ένας για τον άλλο μόνο αφού αποδείξουν, στον εαυτό τους και στον άλλο, ότι νοιάζονται πραγματικά.
Εκτός από την χρονική διάρκεια ενός φιλμ, ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» ορίζει κάτι άλλο κατά τη γνώμη σας; Και γιατί ναι ή όχι;
Στην αφηγηματική μικρού μήκους μπορείς να εστιάσεις σε μία λεπτομέρεια. Μπορείς να κάνεις μία ταινία για κάτι φευγαλέο – ένα συναίσθημα που σε μία μεγάλου μήκους πιθανώς να χανόταν. Επίσης, η μικρού μήκους είναι πιο αγνό σινεμά από ό,τι η μεγάλου. Οι περισσότερες ταινίες που θα δεις, ειδικά σε ένα φεστιβάλ, δεν έχουν από πίσω τους ούτε τη διαφήμιση, ούτε τους γνωστούς συντελεστές ούτε το hype μιας μεγάλου μήκους. Το βασικό, αν όχι το μόνο, ρίσκο σε μία μικρού μήκους είναι το καλλιτεχνικό. Και για αυτό είναι ωραίο να ψάξεις να βρεις τις μικρού μήκους που σου ταιριάζουν. Πιθανώς να ανακαλύψεις ότι έχεις διαφορετικό γούστο στις μικρού μήκους από ό,τι στις μεγάλου.
info
Σκηνοθεσία, Παραγωγή: Γρηγόρης Ρεντης / Σε συμπαραγωγή με: ΕΡΤ / Executive Producer: Μαρία Τσίγκα / Πρωταγωνιστούν: Αλέξης Δανέζης, Γιάννης Στάνκογλου Ελευθερία Γεροφωκά, Κάτια Γκουλιώνη, Γιώργος Συμεωνίδης, Βίκτωρ Ρέντης, Ανδρέας Τσαντάκης / Δ. Φωτογραφίας: Κωστής Γκίκας / Ηχοληψία: Νίκος Παπαδημητρίου / Σκηνικά: Εφη Γαβρήλου / Κοστούμια: Ντεζιρέ Χαλκιά / Μακιγιάζ: Ελένη Καλογεροπούλου / Μιξάζ: Νίκος Κωνσταντίνου / Μοντάζ: Albert Chinaski / Διάρκεια: 17 minutes / Παραγωγός Χώρα: Ελλάδα / Φορμά γυρίσματος Kodak S16mm / Φορμά προεπισκόπισης: DVD (PAL, NTSC) / Φορμά Προβολής: DCP, HDCAM, digiBETA / Aspect Ratio: 1:85 / Ηχος: LtRt and 5.1 SRD (DCP only)/ Εγχρωμη / Copyright 2012
Δείτε την προηγούμενη ταινία μικρού μήκους του Γρηγόρη Ρέντη «Η Δύση»
Μάθετε πληροφορίες και δείτε υλικό των ταινιών όλων των φετινών υποψηφίων του Φεστιβάλ Δράμας εδώ.
Tags: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ 2012
