«Θυμάμαι να βλέπω το "Bodysong" και να νιώθω σαν να βρίσκομαι σε τρανς... συγκινητικό, τρομακτικό και υπνωτικό».
Βλέποντας σήμερα το «Bodysong» του Βρετανού Σάιμον Πάμελ δεν μπορείς παρά να βρεις αναφορές στη σύγχρονη κουλτούρα των video mixtapes που κατακλύζουν το ίντερνετ, σημάδια μιας εποχής που μιξάρουν και ρεμιξάρουν εικόνες στο βωμό μιας κατανάλωσης πέρα και πάνω από τα όρια του συμβατικού σινεμά.
Κι, όμως, η παραπάνω περιγραφή του Πολ Τόμας Αντερσον, θαυμαστή της ταινίας του Πάμελ, μαρτυρά πως εδώ βρίσκομαστε αντιμέτωποι με κάτι πιο συναρπαστικό από μια απλή προφητεία για όσα έμελλε να συνεισφέρουν στον κόσμο της εικόνας το YouTube και η αμεσότητα των μέσων κινηματογράφησης στα τέλη του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα.
Διασχίζοντας τον κύκλο της ζωής μέσα από τη μείξη home movies του ίδιου του σκηνοθέτη, εικόνες από τηλεοπτικά ρεπορτάζ και υλικό από έναν πλανήτη σε έξαρση, το «Bodysong» ξεκινάει με μια γέννηση και τελειώνει με ένα θάνατο. Ενδιάμεσα, η περίτεχνη αφήγηση του Πάμελ ενώνει ασύνδετες μεταξύ τους εικόνες σε ένα σύνολο που μεταφέρει ιδανικά την έννοια «ανθρωπότητα» στο μέγεθος που της ταιριάζει. Σαν ένα παραισθησιογόνο τριπάκι που εισβάλλει στα μάτια και το μυαλό δημιουργώντας ολοζώντανη την αίσθηση της πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ζωής.
Χωρίς λόγια, αλλά με οδηγό το εξαιρετικό avant-garde soundtrack του Τζόνι Γκρίνγουντ των Radiohead (εδώ στην πρώτη του κινηματογραφική δουλειά), το «Bodysong» μοιάζει τελικά να αναφέρεται περισσότερο στο πειραματικό σινεμά του '60, στην παρακαταθήκη του Αντι Γουόρχολ και στην απίστευτη ομορφιά που μπορεί να βγει από την πιο αποτρόπαια ανθρώπινη φρίκη.
Σαν μια εμπειρία που αφορά τον κάθε θεατή ξεχωριστά και με έναν πολύ προσωπικό αλλά ταυτόχρονα κοσμικό τρόπο μια αναδρομή στο «νόημα της ζωής», το «Bodysong» είναι τελικά μια εμπειρία που καλύπτοντας έναν ολόκληρο αιώνα σινεμά, υπήρξε νομοτελειακά η αρχή μιας νέας εποχής όπου η εικόνα είναι πλέον ανεξέλεγκτη, αλλά ο χειρισμός της ορίζει τις νέες ηθικές του κινηματογράφου.
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ του «Βodysong», το οποίο προβάλλεται την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου στις 21.45 στο Γαλλικό Ινστιτούτο και διαβάστε περισσότερα για το 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ «Κινηματογράφος & Πραγματικότητα».
