Στο πλαίσιο της συζήτησης του εάν οι ταινίες χρειάζονται ή όχι συνοδευτική επεξήγηση για τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνουν την πραγματικότητα, ξεπηδά το «Bigger Than Life», ένα φιλμ που όποιος δει αποκλείεται να ξεχάσει, για πολλούς λόγους.
Διαβάστε ακόμη: Η βίλα της περιφρόνησης... Αυτό είναι το σπίτι του Μαλαπάρτε στο Κάπρι, που ο Γκοντάρ έκανε διάσημο
Η ιστορία παρακολουθεί τον Εντ Εϊβερι (Τζέιμς Μέισον), δάσκαλο, οικογενειάρχη, πατέρα ενός μικρού αγοριού. Σύζυγός του είναι η Μπάρμπαρα Ρας, ο στενότερό του φίλος, ο Γουόλτερ Ματάου. Ο Εντ αρχίζει να υποφέρει από αβάσταχτους, μέχρι λιποθυμίας, πόνους, διαγνώσκεται με οζώδη πολυαρτηρίτιδα και μαθαίνει ότι έχει μπροστά του μόνο λίγους μήνες ζωής. Εκτός αν δοκιμάσει μια νέα, πειραματική θεραπεία, με μια ορμόνη που λέγεται κορτιζόνη.
Το φάρμακο λειτουργεί θεσπέσια στον Εντ, επιστρέφει στην οικογένειά του, είναι γεμάτος ενέργεια, κέφι και δυναμισμό. Συνεχίζει την αγωγή της κορτιζόνης, εθίζεται όμως στα χάπια και η αυξανόμενη κατάχρηση τον οδηγεί σε ψυχολογικές μεταπτώσεις, βίαια ξεσπάσματα, ακόμα και ψυχωτικά επεισόδια που απειλούν τη ζωή της οικογένειάς του.
Η χρονιά ήταν το 1956. Η κορτιζόνη περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1949 και, μόλις το 1950, ο χημικός Εντουαρντ Κάλβιν Κένταλ που την εντόπισε, είχε τιμηθεί με Νόμπελ. Η κορτιζόνη ήταν ένα φαντασμαγορικό και, ακόμα, εξαιρετικά τρομακτικό φάρμακο, ικανό να... εμπνεύσει ένα θρίλερ! Ο Τζέιμς Μέισον ήταν, εκτός από πρωταγωνιστής και παραγωγός του «Bigger Than Life» κι όταν η ταινία απέτυχε στο box office, έριξε την ευθύνη σε... μια άλλη καινοτομία, το CinemaScope.
Το σινεμασκόπ, βέβαια, ήταν επιλογή του σκηνοθέτη Νίκολας Ρέι, που μόλις δυο χρόνια νωρίτερα είχε υπογράψει πρώτα το «Johnny Guitar» και μετά το «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» και που όχι μόνο δεν έφταιγε για την εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, αλλά κι επαινέθηκε από τους κριτικούς για τη χρήση του σινεμασκόπ σε εσωτερικούς χώρους, αντί για ταεξωτερικά τοπία, επιλογή που ενέτεινε το δράμα, την ένταση και την παράνοια του ήρωα. Φυσικά, ως Αγιοι Βασίληδες του αμερικανικού σινεμά, τα Cahiers du Cinéma ήταν εκείνα που έδωσαν στο «Bigger Than Life» μια δεύτερη ευκαιρία στην Ευρώπη. Ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ το ανακήρυξε σε μία από τις δέκα καλύτερες αμερικανικές ταινίες μετά τον βωβό, ο Φρανσουά Τριφό έγραψε για το «οξυδερκές, διακριτικό» σενάριο και την «εκπληκτική ακρίβεια» στην ερμηνεία του Τζέιμς Μέισον.
Η αλήθεια είναι ότι το φιλμ, παρότι επιστημονικά ξεπερασμένο, είναι ένα απολαυστικό μελόδραμα, με πετυχημένες στιγμές θρίλερ και το σενάριο, αν δεν είναι «διακριτικό», είναι σίγουρα έξυπνο, μια και, πέρα από το θέμα της κορτιζόνης, αναφέρεται στα ιατρικά λάθη, στην πυρηνική οικογένεια, στον υπερκαταναλωτισμό, στην ανδροκρατεία, στην αποστειρωμένη ζωή στα προάστια. Αποτυπώνει, δηλαδή, στο περιβάλλον του ό,τι τρωτό στην αμερικανική κοινωνία του '50. Για το ρετρό του θέματος, δείτε παρακάτω το τρέιλερ με προσωπική εισαγωγή από τον Τζέιμς Μέισον και την πρωτότυπη αφίσα, ελαφρώς... τρομολαγνική.
