Κάθε μεσημέρι στο πατάρι του Ιανού της πλατείας Αριστοτέλους, οι καλεσμένοι του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ μιλούν με το κοινό για τις ταινίες του, λύνοντας απορίες για την κατασκευή τους αλλά και για την επιλογή του θέματος τους, τις δυσκολίες της παραγωγής και του γυρίσματος, την πραγματικότητα που μεταλλάσσεται γύρω μας καθώς αυτοί προσπαθούν να την αποτυπώσουν με την κάμερά τους.
Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από όσα είπαν σκηνοθέτες που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη για να συνοδεύσουν τις ταινίες τους, κομμάτια μιας ολόκληρης φιλοσοφίας ζωής πάνω στην τεκμηρίωση και την ίδια την καθημερινότητα.
Οπως κάθε χρόνο, οι θεατές του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ψηφίζουν τις ταινίες που διεκδικούν τα Βραβείο Κοινού Fischer, αναδεικνύοντας έτσι τις καλύτερες στιγμές της διοργάνωσης. Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη σελίδα της Fischer στο Facebook.
«Προσπάθησα να εστιάσω στο “εγώ’’, στο “εμείς’’, στη γενιά μας. Η ταινία δεν παρουσιάζει απλώς την ιστορία τεσσάρων ζευγαριών, αλλά την ιστορία της Ευρώπης στην παρούσα συγκυρία. Θέλαμε να κάνουμε ένα πορτρέτο της Ευρώπης μέσα από ανθρώπους της γενιάς μας. Δεν με ενδιέφεραν οι στατιστικές ή τα ρεπορτάζ, αλλά το να δω μέσα από το πρίσμα των σχέσεων μιας χαμένης γενιάς που δεν καταφέρνει να φτάσει εκεί που ήθελε.» / Ο Γιαν Γκάσμαν μιλάει για το «Ευρώπη Αγαπημένη» - την ιστορία τεσσάρων ζευγαριών σε ισάριθμες πόλεις της Ευρώπης (Σεβίλλη, Δουβλίνο, Ταλίν και Θεσσαλονίκη) τα οποία αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα μέσα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
«Σκέφτομαι ότι λίγα χιλιόμετρα από εδώ είναι η Ειδομένη, όπου βρίσκονται 14.000 πρόσφυγες, που μάλιστα πριν λίγες μέρες προσπάθησαν να διασχίσουν τα σύνορα. Υπάρχει μεγάλη αντιπαράθεση και διχασμός στην κοινωνία για το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι πολύ σημαντικό το εάν θα κλείσουν τα σύνορα και το βάρος θα επωμιστούν χώρες όπως Ελλάδα και η Ιταλία. Πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που δεν γίνονται με το σωστό τρόπο. Θα πρέπει να προσεγγίσουμε το ζήτημα ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε χώρας, το να απομονωνόμαστε δεν είναι η λύση.» / Ο Μίκαελ Γκράβερσεν μιλάει για το «Ονειρεύομαι τη Δανία», το ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί την οδύσσεια ενός νεαρού πρόσφυγα, του Γιασουλάχ, ο οποίος έφτασε ολομόναχος από το Αφγανιστάν στην Δανία.
«Εργάζομαι στο περιοδικό Charlie Hebdo και από την αρχή γνωρίζαμε ότι αν αυτοί οι άνθρωποι και οι ομοϊδεάτες τους καταλάβουν την εξουσία, θα κυβερνήσουν για τους δικούς τους και για τους άλλους θα ακολουθήσουν εξορίες και διώξεις, γι' αυτό και ξεκινήσαμε συλλογή υπογραφών για την απαγόρευση του γαλλικού εθνικιστικού κόμματος. Με ανησυχεί η άνοδος της ακροδεξιάς γιατί είναι μια απειλή στη δημοκρατία, που ίσως δεν είναι το καλύτερο σύστημα, αλλά είναι αυτό που έχουμε. Δεν υπάρχει αντίβαρο στην ακροδεξιά, αντιθέτως βλέπουμε οι ιδέες τους να υιοθετούνται και από την Ευρώπη, χωρίς κανένας να αντιδρά. Στο προσφυγικό ζήτημα, υιοθετούνται ακροδεξιές απόψεις και χάνεται η έννοια του ασύλου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας, που θα έπρεπε να είναι η βάση της Ευρώπης.» / Η Ανζελίκ Κουρούνη μιλάει για το «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» που καταγράφει την άνοδο της Χρυσής Αυγής την περίοδο από το 2010 μέχρι και σήμερα.
«Οι ομοφυλόφιλοι στην Κίνα δέχονται μεγάλη πίεση και η κρατική πολιτική που δημιούργησε μια ολόκληρη γενιά από μοναχοπαίδια επιδεινώνει την κατάσταση. Θέλησα να προσεγγίσω το θέμα από μια ανθρώπινη κι όχι από μια πολιτική οπτική γωνία. Η ταινία δεν πρόκειται να προβληθεί ποτέ στην Κίνα, καθώς η νομοθεσία προβλέπει ότι δεν πρέπει προβάλλονται οποιεσδήποτε εικόνες που περιέχουν στοιχεία για την ομοφυλοφιλία στη χώρα.» / Η Σοφία Λουβαρά μιλάει για το «Μέσα στην Κινέζικη Ντουλάπα» που αφηγείται την ιστορία ενός γκέι και μιας λεσβίας Κινέζων, οι οποίοι αναγκάζονται να συνάψουν λευκό γάμο προκειμένου να κάνουν ένα παιδί και να ικανοποιήσουν την επιθυμία των οικογενειών τους.
«Τέτοιες πρωτοβουλίες προστασίας του περιβάλλοντος που γεννιούνται από τους άμεσα εμπλεκόμενους είναι ελάχιστες παγκοσμίως. Παρότι όμως υπάρχει συμφωνία και με το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών, δεν υπάρχει υπουργική απόφαση που να κατοχυρώνει τα όρια της προστατευόμενης περιοχής, ώστε εκεί να απαγορεύεται το ψάρεμα. Ολοι πρέπει να πιέσουμε για το θέμα της υπεραλίευσης.» / Ο Ομηρος Ευαγγελινός μιλάει για τους «Φύλακες του Αιγαίου» ένα ντοκιμαντέρ που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την υπεραλίευση.
«Δεν ξέρω αν έκανα ντοκιμαντέρ ή ρεπορτάζ μεγάλου μήκους, για μένα είναι μια πράξη τεκμηρίωσης και ηθικής εξέγερσης, που ένιωσα ότι όφειλα να κάνω ως άνθρωπος και ως πατέρας. Τα δυτικά ΜΜΕ ασχολούνταν αποκλειστικά με τις 16 περιπτώσεις ανθρώπων που επιβίωσαν από τον έμπολα σε δυτικά νοσοκομεία. Δεν μας απασχόλησαν τα εκατομμύρια που συμβίωναν με έναν αόρατο εχθρό. Σκοπίμως επιλέξαμε να αγνοήσουμε 12.000 νεκρούς.» / Ο Νίκο Πίρο μιλάει για το «Killa-Dizez: Ζωή και Θάνατος στην Εποχή του Εμπολα» με το μοναδικό γύρισμα που έχει γίνει ποτέ στη Σιέρα Λεόνε, μέσα στη λεγόμενη «κόκκινη ζώνη», δηλαδή τις πτέρυγες απομόνωσης και εντατικής νοσηλείας όπου νοσηλεύονται οι ασθενείς που βρίσκονται στο πλέον επικίνδυνο στάδιο.
«Μας ακολουθούσε η μυστική αστυνομία αλλά και ένστολοι αστυνομικοί, στην περιπλάνησή μας σε έξι επαρχίες. Η κάμερά μας δεν ήταν μεγάλη σε μέγεθος, αλλά παρόλ' αυτά όποτε την έβλεπαν οι αστυνομικοί μας απειλούσαν, γι’ αυτό και χρησιμοποιούσαμε κρυφή κάμερα και κασετόφωνο. Κάθε μέρα έπρεπε να περάσω κρυφά το υλικό γιατί θα μπορούσαν να μπουν στο σπίτι και να το πάρουν.» / Η Νάνφου Ουάγνκ μιλάει για το «Σπουργίτι - Χούλιγκαν» που ακολουθεί τη γενναία Κινέζα ακτιβίστρια Γε Χαϊγιάν, με το παρατσούκλι «σπουργίτι», η οποία χρησιμοποιεί το σώμα της ως εργαλείο ακτιβισμού.
«Δεν μπορείς να πείσεις αυτούς τους ανθρώπους ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια και γιατί να τον πείσεις; Oλα είναι πιθανά. Η ταινία είναι τόσο πνευματική, που δεν μπορούσε να γίνει παρά μόνο με ανθρώπους πρόθυμους να ανοιχτούν για τη ζωή τους.» / Η Αλι Αλβαρες μιλάει για το «Ο Θάνατος είναι Ζωή» που διερευνά τη σχέση που αποδίδουν οι Μεξικάνοι στο ταξίδι της πεταλούδας «μονάρχη» από τον Καναδά στο Μεξικό, με το ταξίδι των ψυχών μετά τον θάνατο.
«Κάνω ντοκιμαντέρ εδώ και 20 χρόνια. Κάθε ταινία έχει ηθικά ναρκοπέδια, ακόμα και στις πιο εύκολες καταστάσεις. Σε αυτή την περίπτωση όμως, το σοκ που ένιωσα ως δημιουργός και ως φίλος ήταν μεγάλο. Του είπα ότι ήθελα να ζήσει και η ταινία να μην είναι για το θάνατό του. Τελικά αυτό ήθελε και έπρεπε να το σεβαστώ. Με έφερε σε δύσκολη θέση, αλλά δεν είναι κακό που με χρησιμοποίησε για να κάνει μια δήλωση. Εκανα την ταινία για να εστιάσω σε παρόμοια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι άνθρωποι. Η αυτοκτονία είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα στις ΗΠΑ για ανθρώπους της ηλικίας του Βίσνερ. Ηθελα να ξεκινήσω μια συζήτηση για το πώς γερνά κανείς, πώς αντιμετωπίζει την κατάθλιψη και την απομόνωση». / Ο Τζάστιν Σάιν μιλάει για το «Εφυγε Σκόπιμα» που αφηγείται το σκόπιμο τέλος του ακτιβιστή Μάγιερ Βίσνερ.
Το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης διεξάγεται από τις 11 ως τις 20 Μαρτίου 2016. Το Flix βρίσκεται εδώ για να σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τις αίθουσες.
Και οι εννιά παραπάνω ταινίες είναι ανάμεσα σε αυτές που είναι υποψήφιες για το βραβείο κοινού Fischer που δίνεται κάθε χρόνο σε μια ελληνική και μία ξένη ταινία άνω των 45’ και μια ελληνική και μία ξένη κάτω των 45'. Για ακόμη μια χρονιά, αναζητήστε τα 25 επιλεγεμένα σημεία στη Θεσσαλονίκη όπου με το εισιτήριο σας απο το Φεστιβάλ μπορείτε να πιείτε μια δεύτερη Fischer δωρεάν. Και μην ξεχνάτε να ψηφίζετε για τα βραβεία κοινού Fischer σε κάθε προβολή με τη συγκεκριμένη ένδειξη.
Διαβάστε ακόμη:
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» ΟΛΩΝ
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Larry Gus, θέλω να γίνεις φίλος μου!
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Μια «Δεύτερη Ευκαιρία» στις φυλακές Αυλώνα
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «The Book of Conrad», ένα queer Ευαγγέλιο
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Τρου Μπλου», κύριε Σταμάτη αϊ λαβ γιου
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «A Family Affair», για όλα τα καταστροφικά οικογενειακά μυστικά
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ενας «Τερματισμός» ικανός να σε κάνει να ξεκινήσεις από την αρχή
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «Time Simply Passes», ή πώς καταδικάστηκε για 7 φόνους ένας αθώος άνθρωπος
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «I Am Dublin», αυτά είναι τα φαντάσματα της Ευρώπης
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Δύο Λαμπεντούζα, ένας κόσμος στη θάλασσα
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ολα για το προσφυγικό, όλα Δημήτρης Εϊπίδης
- 18 ταινίες που πρέπει να δεις οπωσδήποτε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής: 72 ελληνικές ταινίες - καθρέφτης μιας χώρας σε κρίση
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αφιερώματα
