Ο Τζέιμς Τζόζεφ Ρίτσαρντσον είχε την ατυχία να είναι ένας ανεκπαίδευτος νέος Αφροαμερικανός στη Φλόριντα του '60. Ενα πρωί που πήγε, όπως πάντα, με τη γυναίκα του στη συγκομιδή πορτοκαλιών, η γειτόνισσα ετοίμασε τα 7 παιδιά του για το σχολείο. Λίγη ώρα αργότερα και τα επτά ήταν νεκρά, δηλητηριασμένα από μικροβιοκτόνο. Ο σερίφης, οι δικηγόροι, στην καρδιά της έντονα ρατσιστικής, ακόμα, Αμερικής, θέλησαν γρήγορα να βάλουν ένα τέλος στην υπόθεση: χωρίς έρευνα, σχεδόν χωρίς στοιχεία, ο Ρίτσαρντσον καταδικάστηκε σε θάνατο. Η καταδίκη του μετατράπηκε σε ισόβια όταν η θανατική ποινή καταργήθηκε στη Φλόριντα, ωστόσο ο Ρίτσαρντσον έζησε 21 χρόνια στη φυλακή, ώσπου το 1989, με τη συμβολή νέων στοιχείων, η καταδίκη του αναιρέθηκε κι εκείνος αφέθηκε ελεύθερος. Happy end; Κάθε άλλο.
Διαβάστε ακόμη: 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «I Am Dublin», αυτά είναι τα φαντάσματα της Ευρώπης
Μέσα στα χρόνια, ο Τζέιμς Τζόζεφ Ρίτσαρντσον, ο άνθρωπος που καταδικάστηκε για τη δολοφονία των ίδιων του των παιδιών άδικα, έγινε το έμβλημα του Innocence Movement, του Κινήματος της Αθωότητας, που πρεσβεύει ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων πρέπει να επανεξετάζονται γιατί με την εξέλιξη της τεχνολογίας αποδεικνύεται ότι πολλοί άνθρωποι έχουν καταδικαστεί χωρίς να πρέπει. Ο Ρίτσαρντσον έγινε αγαπημένος των media, που βρήκαν στο πρόσωπό του την ιδανική φιγούρα διαμαρτυρίες ενάντια σ' ένα κράτος που δεν επαρκεί, των πολιτικών και των επικεφαλής οργανώσεων που, με την αθώωσή του ικανοποίησαν τα ένστικτα του ανθρωπισμού τους. Μόνο που ο Τζέιμς Τζόζεφ Ρίτσαρντσον, μεσήλικας πια, 26 χρόνια μετά την απελευθέρωσή του, παραμένει ένας άντρας χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, χωρίς καμιά βοήθεια, χωρίς υποστήριξη επανένταξης στην κοινωνία και, το πιο παράλογο, χωρίς ο πραγματικός δολοφόνος των παιδιών του να έχει ποτέ συλληφθεί. Ενας άνθρωπος που εκπροσώπησε τρανά το Κίνημα της Αθωότητας, αλλά μένει χωρίς πρόσωπο απέναντι στο κράτος.
Διαβάστε ακόμη: 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Δύο Λαμπεντούζα, ένας κόσμος στη θάλασσα
Ο Τάι Φλάουερς σκηνοθετεί το «Time Simply Passes» με τόλμη και δυναμισμό. Η κάμερά του στέκεται απέναντι σε όσους κατέστρεψαν τη ζωή του ήρωά του, σε όσους, λίγους, τον βοηθούν ακόμη από το υστέρημά τους, σε όσους τον εκμεταλλεύτηκαν για τη δική τους δημοσιότητα και, κυρίως, απέναντι σ' εκείνον. Μουδιασμένος, ευσυγκίνητος, σαστισμένος από την ίδια τη ζωή του, ο Τζέιμς Τζόζεφ Ρίτσαρντσον, με βαμμένα μαύρα μαλλιά τώρα, σε μια παράξενη απόπειρα ανάκτησης μιας χαμένης νεότητας, είναι γλυκομίλητος και ήπιος, γιατί έχει βρει τον Θεό, παρότι δε βρήκε ποτέ τη ζωή του. Και μέσα από τη δική του ιστορία, το αμερικανικό - και όχι μόνο, φυσικά - νομικό σύστημα αποκαλύπτεται σε όλη του την αδυναμία. Μια ιστορία συναρπαστική, που ακόμη δεν έχει φτάσει το φινάλε της, παρότι μάλλον γνωρίζουμε πώς θα τελειώσει. Πώς αποζημιώνει κανείς έναν άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε ως στυγνός εγκληματίας άδικα; Ο τρόπος δεν έχει βρεθεί θεσμικά, αλλά ούτε κι η προσπάθεια έχει ξεκινήσει.
Η ταινία «Time Simply Passes» προβάλλεται σε επανάληψη την Κυριακή, 13 Μαρτίου, στην αίθουσα Φρίντα Λιάππα, στις 15.30
Το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης διεξάγεται από τις 11 ως τις 20 Μαρτίου 2016. Το Flix βρίσκεται εδώ για να σας μεταφέρει καθημερινά όλα όσα συμβαίνουν μέσα κι έξω από τις αίθουσες.
Διαβάστε ακόμη:
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: «I Am Dublin», αυτά είναι τα φαντάσματα της Ευρώπης
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Δύο Λαμπεντούζα, ένας κόσμος στη θάλασσα
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Ολα για το προσφυγικό, όλα Δημήτρης Εϊπίδης
- 18 ταινίες που πρέπει να δεις οπωσδήποτε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονικής: 72 ελληνικές ταινίες - καθρέφτης μιας χώρας σε κρίση
- 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αφιερώματα
