Φεστιβάλ / Βραβεία

15o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Είδαμε το «Μουσικό Χωριό» του Αντρέα Σιαδήμα

στα 10

Ο Αντρέας Σιαδήμας μεταφέρει ολοζώντανη την εμπειρία του «Μουσικού Χωριού» στον Αγ. Λαυρέντιο του Πηλίου σε ένα ντοκιμαντέρ για τη δύναμη της ελευθερίας στην έκφραση.

15o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Είδαμε το «Μουσικό Χωριό» του Αντρέα Σιαδήμα

Για οσους δεν το γνωρίζουν, το «Μουσικό Χωριό» γίνεται κάθε χρόνο στον Αγ. Λαυρέντιο, ένα μικρό χωριό του Πηλίου, αποτελώντας κάτι ανάμεσα σε μια μουσική γιορτή, ένα χώρο εκπαίδευσης πάνω στη μουσική και την έκφραση και τελικά ένα τεράστιο αυτοσχέδιο πάρτι για όσους το επισκέπτονται και συμμετέχουν από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο.

Ο Αντρέας Σιαδήμας, με θητεία στη μικρού μήκους ταινία (διαβάστε περισσότερα εδώ) βρέθηκε στο «Μουσικό Χωριό» πρώτη φορά το 2009 και δεν σταμάτησε να το επισκέπτεται προσπαθώντας να αποτυπώσει λίγη από την ενέργειά του, την πολυποικιλότητα των δράσεων του και την πολυμορφία των ανθρώπων που αποτελούν τον πυρήνα του.

Και θα τα είχε καταφέρει μια χαρά, αφήνοντας απλά την κάμερα να περπατάει ανάμεσα στα δεκάδες εργαστήρια που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στον Αγ. Λαυρέντιο, να παρακολουθεί ως θεατής τις βραδινές παραστάσεις στην πλατεία του χωριού, να μιλάει με διοργανωτές και συμμετέχοντες για την εμπειρία και να ακούει τους ήχους της φύσης να μπλέκονται με αυτές των μουσικών οργάνων σε μια μοναδική, σχεδόν παγανιστική, σύνθεση.

Το «Μουσικό Χωριό», όμως, είναι κάτι παραπάνω από αυτό.

2

Δομημένο πάνω στην ίδια λογική του «ταξινομημένου χάους» που νιώθεις ότι επικρατεί κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων του «Μουσικού Χωριού», ο Σιαδήμας καταφέρνει όχι μόνο να μεταφέρει αυτούσια την εμπειρία (το νιώθεις, ακόμη κι αν δεν έχεις βρεθεί ποτέ εκεί) και την αγάπη των συμμετεχόντων σε αυτό για τη μουσική και τις Τέχνες, αλλά κυρίως ολοκληρώνει ένα σχόλιο πάνω σε μια εναλλακτική μορφή τουρισμού που βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην... ελευθερία.

Με όρους κινηματογραφικούς, υπέροχη διεύθυνση φωτογραφίας, συναρπαστική ηχοληψία και «έντεχνο» μοντάζ, ο Σιαδήμας ξεκινάει την τεκμηρίωσή του συστήνοντας ένα άγνωστο κομμάτι μιας «άλλης» Ελλάδας, ανιχνεύει τις προθέσεις και τους λόγους της επιτυχίας του «Μουσικού Χωριού», απομονώνει χαρακτήρες που με αφορμή τη διοργάνωση μιλούν για την ανάγκη της Τέχνης ως τη μοναδική σίγουρη οδό για την οικονομική αλλά και κοινωνική επιβίωση μιας ακριτικής Ελλάδας, πριν κορυφώσει το φιλμ του σε ένα φρενήρες πάρτι, παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο στον Αγ. Λαυρέντιο.

Λίγο μετά το τέλος του «Μουσικού Χωριού», αν το έχεις επισκεφθεί μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό το φιλμ ως κύρια αναφορά σε όσους θέλουν να το γνωρίσουν. Και αν δεν έχεις πάει ποτέ ή ακόμη κι αν δεν είσαι σίγουρος πως θα ήθελες να βρεθείς εκεί, είναι σίγουρο πως θα σε βάλει σε δεύτερες σκέψεις...

Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το «Μουσικό Χωριό» του Αντρέα Σιαδήμα στο επίσημο site της ταινίας.

Διαβάστε περισσότερα για το 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης