«Mabul / Η Πλημμύρα», Γκι Νατίβ, Ισραήλ / Καναδάς / Γερμανία / Γαλλία, Διεθνές Διαγωνιστικό
Ο Γιόνι είναι 13 χρόνων, προετοιμάζεται για το μπαρ μίτσβα του. Είναι πανέξυπνος αλλά μικροκαμωμένος: βιάζεται να μεγαλώσει. Ο Τομέρ, ο αδελφός του, είναι 17 χρόνων, αλλά δε θα μεγαλώσει ποτέ: ο αυτισμός τον έχει εγκλωβίσει σε μια μόνιμη παιδικότητα. Οταν το ίδρυμα όπου ζει ο Τομέρ κλείσει και το αγόρι επιστρέψει στο σπίτι του, η απαιτητική του φύση και οι απροσδόκητες αντιδράσεις του θα καταρρίψουν την ήδη διαταραγμένη ισορροπία της οικογένειάς του. Ο Γιόνι, μόνος του, θα προσπαθήσει να σώσει την κατάσταση και, ταυτόχρονα, να ενηλικιωθεί. Ο Γκι Νατίβ παραλάσσει μια δική του, ομότιτλη μικρού μήκους ταινία που είχε βραβευτεί στο Βερολίνο και δημιουργεί ένα ευαίσθητο, τρυφερό, αλλά και με ανάσες χιούμορ φιλμ. Η ταινία έχει ορισμένες διορατικά σκηνοθετημένες σκηνές, αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του θεατή, αλλά δεν ξεπερνά μια μονοεπίπεδη συγκινητική ιστορία που θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν αμερικανική. Ο Γιόαβ Ρότμαν στο ρόλο του Γιόνι, εκτός του ότι είναι ένα πανέμορφο αγοράκι, καταφέρνει και μια ερμηνεία σπάνιας διαφάνειας και ψυχραιμίας και ανεβάζει τον αντίκτυπο του φιλμ. Δείτε το τρέιλερ. Λ.Γ.
«Superclasico», Ολε Κρίστιαν Μάντσεν, Δανία, Αφιέρωμα Ολε Κρίστιαν Μάντσεν
Η ζωή του Κρίστιαν τελευταία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Η γυναίκα του τον παράτησε για έναν νεότατο Αργεντίνο ποδοσφαιριστή. Ο έφηβος γιος του ντύνεται στα μαύρα, διαβάζει Κίρκεγκαρντ και αποφεύγει να του μιλά. Η κάβα του δε βγάζει τα έξοδά της. Και τα μπουκάλια που περισσεύουν καταλήγουν στο στόμα του Κρίστιαν που χαϊδεύει τον αλκοολισμό. Μια μέρα ο Κρίστιαν παίρνει τη μεγάλη απόφαση: μαζί με το γιο του, θα ταξιδέψει στο Μπουένος Αϊρες για να διεκδικήσει τη γυναίκα του και την προηγούμενή του ζωή! Ο Ολε Κρίστιαν Μάντσεν στήνει όλες τις παραμέτρους για ένα σκοτεινό και παρακμιακό δράμα: διαζύγιο, αποξένωση, αλκοολισμός, μοναξιά. Και, γυρίζοντάς τες τούμπα, δημιουργεί μια feel good κωμωδία! Με μια θαυμάσια ερμηνεία από τον Αντερς Μπέρτελσεν, η ταινία διακρίνεται για τις στιγμές που καταγράφει με κυνισμό και χάρη την ανθρώπινη αμηχανία, αλλά ξεφεύγει στις σκηνές όπου το χιούμορ μετατρέπεται σε φολκλόρ «τουριστική» υπερβολή. Το σύνολο είναι mainstream, καλοπροαίρετο και χαρούμενο, αν και όχι ιδιαίτερα φίνο ή διαπεραστικό. Είναι πιο συνθετο από μια αμερικανική αντίστοιχη ταινία, με πιο ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις, αλλά όχι αρκετά ιδιαίτερο, πρωτότυπο ή δυνατό για ένα από τα μεγάλα ταλέντα του Δανέζικου σινεμά. Δείτε το τρέιλερ. Λ.Γ.
«Der Brand / Η Φωτιά», Μπριγκίτε Μαρία Μπέρτελε, Γερμανία, Διεθνές Διαγωνιστικό
Bραβευμένο για τη βραδυφλεγή και καλά υπολογισμένη σκηνοθεσία της Μπριγκίτε Μαρία Μπέρτελε στο φετινο World Film Festival του Μόντρεαλ, η «Φωτιά» είναι κάτι σαν τους «Κατηγορούμενους» σε ευρωπαϊκή εκδοχή, χωρίς τη Τζόντι Φόστερ αλλά με μια εξίσου δυναμική πρωταγωνίστρια που παίρνει στα χέρια της το νόμο. Το μετά ενός βιασμού που αργά, αλλά με κλιμακούμενη κορύφωση θα μετατραπεί σε μια ιστορία εκδίκησης γίνεται ωστόσο πολύ γρήγορα επαναλαμβανόμενο και προβλέψιμο. Και μέσα στην πλήρη αποστασιοποίηση του που το κάνει συχνά να μοιάζει με το μελό που αποφεύγει σαν το διάολο, ολοκληρώνεται τελικά σε ένα αδύναμο δράμα που το παρακολουθείς με αμείωτη αγωνία για το «τι θα γίνει στο τέλος», αλλά όχι επειδή νοιάζεσαι στ' αλήθεια για το πως θα σβήσει η «φωτιά» που πυρακτώνει την πρωταγωνίστρια του. Μ.Κ.
«Michael / Μίχαελ», Μάρκους Σλάινζερ, Αυστρία, Ανοιχτοί Ορίζοντες
Εμπνευσμένος από την πραγματική ιστορία ενός 10χρονου κοριτσιού που κρατήθηκε με τη βία φυλακισμένο για οκτώ χρόνια από έναν άντρα που τον αποκαλούσε «αφέντη», ο Σλάινζερ αφηγείται την ιστορία των τελευταίων μηνών ανάμεσα στην ανορθόδοξη συγκατοίκηση του Μάικλ, ενός 35χρονου άντρα και του Βόλφγκανγκ, ενός 10χρονου αγοριού. Το ανορθόδοξη, είναι, φυσικά μια πολύ ευγενική λέξη για να περιγράψει κανείς αυτό που είναι στην πραγματικότητα το «Michael»: η ιστορία ενός στυγνού παιδεραστή που καταφέρνει να κρύψει από όλο τον περίγυρο του το αποτρόπαιο έγκλημα που εκτυλίσσεται καθημερινά στο κλειδωμένο υπόγειο του σπιτιού του. Η βαρετή σαν ντοκιμαντέρ ζωή του ήρωα του σοκάρει, όχι επειδή τρέφεται από ένα απεχθές μυστικό, αλλά γιατί μέσα από την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα του, όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες του πεντακαθάρου και τακτοποιημένου του σπιτιού αποκτούν τις διαστάσεις ενός συλλογικού εγκλήματος. Ο Σλάινζερ γνωρίζει πως αυτό που δεν δείχνει είναι απείρως χειρότερο από αυτό που δείχνει και πως χωρίς η ταινία του να είναι μια ταινία καταγγελίας, αυτό που τελικά ολοκληρώνει είναι ένα κοσμικό κατηγορώ. Συνεργάτης του στη «Δασκάλα του Πιάνου», των «Ωρα του Λύκου» και τη «Λευκή Κορδέλα», ο Σλάιζνερ, αν και υπογράφει ένα από τα πιο δυνατά ντεμπούτα της χρονιάς, δεν είναι Χάνεκε. Οχι μόνο γιατί αρνείται να «ζεστάνει» το παγωμένο του σύμπαν με το υποδόρροιο χιούμορ που ανέκαθεν υπήρξε χαρακτηριστικό του δασκάλου του. Αλλά κυρίως γιατί μεταθέτει συνεχώς την ευθύνη στον θεατή, ξεχνώντας πως το πρωταρχικό ζητούμενο μιας ταινίας που καταπιάνεται με ένα τόσο δύσκολο θέμα είναι να αφήσει την πόρτα ανοιχτή και να αντιμετωπίσει την αλήθεια μαζί με τον θεατή. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία και δείτε το τρέιλερ. Μ.Κ.
«Tyrannosaur / Τυραννόσαυρος», Πάντι Κόνσιντάιν, Μεγάλη Βρετανία, Ανοιχτοί Ορίζοντες
Πρώτη ταινία πίσω από την κάμερα για τον Πάντι Κόνσιντάιν, σταθερό (εξαιρετικό) ηθοποιό του Σέιν Μέντοους αλλά και αναγνωρίσημη φάτσα του βρετανικού σινεμά, το «Tyrannosaur» μπορεί να περιγράφει μόνο σαν ένα γεμάτο δύναμη κι οργή ντεμπούτο. Βασισμένο στη μικρού του μήκους «Dog Altogether» στην οποία πρωταγωνιστούσαν επίσης η Ολίβια Κόλμαν και ο Πίτερ Μούλαν αφηγείται τη συνάντηση δυο ανθρώπων που η ζωή τους δεν βρίσκεται απλά σε αδιέξοδο, αλλά κυριολεκτικά κολλημένη στον τοίχο. Βία, απογοήτευση, σκληρότητα, αλκοόλ, φτώχεια, ένα πορτρέτο μιας Βρετανίας κάθε άλλο παρά ελκυστικό, ή ευκολοχώνευτο. Ομως το φιλμ δεν είναι απλά μια επίδειξη μιζέριας και απογοήτευσης ως όχημα για εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά μια αδυσώπητη ματιά , όχι στα φαινόμενα που περιγράφει αλλά στις αιτίες τους, από έναν σκηνοθέτη που έχει και άποψη και ταλέντο. Δείτε το τρέιλερ. Μ.Κ.
«Snowtown / Η Πόλη του Χιονιού»,Τζάστιν Κέρζελ, Αυστραλία, Ανοιχτοί Ορίζοντες
Ο 16χρονος Τζέιμι ζει σε μια φτωχική white trash περιοχή της Αυστραλίας. Γιος μιας απόλυτα κατεστραμμένης οικογένειας, βρίσκει το πατρικό πρότυπο στο πρόσωπο του Τζον Μπάντινγκ. Σταδιακά γίνεται λάτρης και υποτελής του διασημότερου κατ’ εξακολούθηση δολοφόνου της Αυστραλίας των τελευταίων χρόνων. Βασισμένη σε πραγματικά προσωπα (το επώνυμο του Τζέιμι είναι Βλασσάκης, να σημειώσουμε), η ταινία, που τιμήθηκε με το βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών, ασκεί μια σχεδόν σαδιστική έλξη προς τον θεατή. Ανθρώπινη εξαθλίωση, εκκωφαντικές σκηνές βίας, τρόμος που ελοχεύει και καταδυναστεύει και, ταυτόχρονα, ανθρώπινοι χαρακτήρες, προσωπικότητες με αληθινές διαστάσεις και ψυχοσύνθεση με βάθος. Βίαιο θρίλερ αλλά με κοινωνική ματιά, λοιπόν, το «Snowtown» που απευθύνεται, μεν, σε αποφασισμένους θεατές με γερό στομάχι, αλλά που οπωσδήποτε αποζημιώνει όσους καταφέρουν να το δουν. Δείτε το τρέιλερ. Λ.Γ.
«Apflickorna / Μαϊμούδες», Λίσα Ασάν, Σουηδία, Ανοιχτοί Ορίζοντες
Δυο αδελφές μεγαλώνουν μόνες με τον πατέρα τους και τον τρόπο που πλησιάζουν ή συγκρούονται με πράγματα που ξεπερνούν την ηλικία και τις εμπειρίες τους: τις εμμονές, τον πόθο, τα ψυχολογικά παιχνίδια δύναμης, την σεξουαλικότητα. Η μια γίνεται δεκτή σε μια ομάδα γυμναστικής που εκτελεί ακροβατικά πάνω σε άλογα (ένα άθλημα που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχει κι έξω από τις τέντες του τσίρκου) και δημιουργεί μια λανθάνουσα ερωτική σχέση με μια μεγαλύτερη συν-αθλητριά της. Η μικρότερη αδελφή της, μόλις εφτά χρονών ανακαλύπτει (με περιέργεια) το φύλο της, (με ενθουσιασμό) την γοητεία των μικροσκοπικών μπικίνι και (με πόνο) πως ο έρωτας της για τον έφηβο εξάδελφό της δεν πρόκειται ποτέ να ανταποδοθεί. Γεμάτη από εικόνες που συνθέτονται με την επιμέλεια ενός καμβά ζωγραφικής και με ένα σενάριο που μοιάζει να πατά πάνω σε τσόφλια αυγών που εκκολάπτουν μικρά ή μεγαλύτερα ταμπού, φέρνει στο μυαλό το πρώιμο σινεμά της Κάμπιον, την αποστασιοποιήση των ταινιών της Τζέσικα Χάουσνερ αλλά και το «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη. Διαβάστε περισσότερα για την ταινία και δείτε το τρέιλερ. Διαβάστε τη σύνεντευξη της Λίσα Ασάν Γ.Κ.
«Magic Hour», Κώστας Καπάκας, Ελλάδα, Ελληνικές Ταινίες
Ο Αριστείδης είναι ένας κακομοίρης που μέσα σε μια μέρα χάνει δουλειά, γυναίκα και σκοπό στη ζωή του. Θα συναντήσει τον Διομήδη που είναι ρεσεψιονίστ σε ΧΧΧ ξενοδοχείο αλλά παράλληλα μεγάλος σκηνοθέτης που δεν έχει γυρίσει ούτε μια ταινία, πάντα με φταίξιμο άλλων. Οι δυο άντρες θα ξεκινήσουν μια διαδρομή με αυτοκίνητο προς αναζήτηση διαφυγής και νοήματος. Ο Κώστας Καπάκας, με τις δύο προηγούμενες ταινίες του, το «Peppermint» και το «Uranya», μας είχε συνηθίσει σε συμβατικές, αξιοπρεπείς ταινίες με υψηλό επίπεδο παραγωγής. Τώρα που σκηνοθετεί ένα ανεξάρτητο φιλμ, που έγινε με φτωχικά μέσα, χάνει ταυτόχρονα και την έμπνευση και το γούστο του. Η κωμωδία που παρουσιάζει είναι ελαφρώς χωρίς άξονα, ελαφρώς χωρίς χιούμορ, ελαφρώς πεπερασμένη, ελαφρώς σεξιστική, γενικώς ελαφριά. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης χρησιμοποιεί τη μανιέρα του, το σενάριο τείνει περισσότερο προς βιντεοταινία περασμένων δεκαετιών, η αισθητική άποψη είναι ανύπαρκτη και, το χειρότερο, ούτε ταυτίζεσαι, ούτε γελάς, ούτε σκέφτεσαι. Ισως λίγο εκνευρίζεσαι. Δείτε το τρέιλερ και τη συνέντευξη με τον Κώστα Καπάκα. Λ.Γ.
«Σούπερ Δημήτριος», Γιώργος Παπαϊωάννου, Ελλάδα, Ελληνικές Ταινίες
Μπορείς να προσάψεις πολλά στο «do it yourself» ντεμπούτο του Γιώργου Παπαϊωάννου, όχι όμως ότι δεν διαθέτει κέφι, τρέλα, καλώς και κακώς εννοούμενο χαβαλέ και πως δεν προσπαθεί με (σχολική) αφέλεια να ψελλίσει δυο τρια «σοβαρά» πράγματα για την ελληνική κοινωνία του φραπέ και του πιττόγυρου! Το ότι παρασύρεται από τον ενθουσιασμό της νεανικότητας του, παραείναι μεγάλο σε διάρκεια και σε πολλά σημεία ανεπίτρεπτα κακοσκηνοθετημένο, κακοπαιγμένο, κακοφωτισμένο και κακογραμμένο θα μπορούσε βέβαια να ιδωθεί ως αναπόσπαστο κομμάτι των b-movie καταβολών του. Αλλά ακόμη και ο ίδιος ο Σούπερ Δημήτριος δεν θα έδινε τόσο εύκολα άφεση αμαρτιών σε ένα χαβαλέ για τον χαβαλέ που αν απέφευγε τις «γνωστές» παγίδες ενός είδους (αυτού του, πέστο παρωδία, πέστο «ό,τι να ναι» - σε απόλυτη σύμπνοια με την ομώνυμη εταιρεία παραγωγής του) θα μπορούσε να είναι ένας άξιος απόγονος της «Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά» του Πάνου Χ. Κούτρα. Ακόμη κι έτσι η θέα του Λευκού Πύργου ως ενός γιγαντιαίου φραπέ, ναι, είναι εν δυνάμει κινηματογραφική ανθολογία. Δείτε το τρείλερ του «Σούπερ Δημήτριου» και διαβάστε περισσότερα για την ταινία. Μ.Κ.
«Weekend / Σαββατοκύριακο», Αντριου Χέιγκ, Μεγάλη Βρετανία, Ανοιχτοί Ορίζοντες
Ενα σαββατοκύριακο. Σεξ, αμηχανία, μικρές αναγνωριστικές κουβέντες, γέλια, ντραγκς, σεξ, συζητήσεις, καβγάδες, συμφιλιώσεις, σεξ, συναισθήματα. Ο ντροπαλός Ράσελ γνωρίζει τον προκλητικό Γκέιλ και περνούν μαζί 48 ώρες, καθώς ο τελευταίος τη Δευτέρα φεύγει στην Αμερική για μεταπτυχιακό. Ο Χέιγκ, στη δεύτερη σκηνοθετική του προσπάθεια μετά το «Greek Pete», μοιάζει ερωτευμένος με την αμερικανική εικονογραφία - κινηματογραφεί το Μάντσεστερ με μία γλυκιά μελαγχολία που θυμίζει πίνακες του Εντουαρτ Χόπερ, όπου το μοναχικό τοπίο, δημιουργεί μοναχικούς ανθρώπους. Το βλέμμα του στο ζευγάρι όμως πέφτει τρυφερά, πιάνοντας στιγμές, κλέβοντας κινήσεις και βλέμματα, ή απλώς κρατώντας την κάμερα σταθερή στα κοντινά τους και αφήνοντας στους εξαιρετικούς ηθοποιούς του να κάνουν το δυσκολότερο πράγμα στο σινεμά: να πείσουν για πραγματικοί άνθρωποι σε στιγμές οικειότητας - έτσι όπως αποκαλύπτονται ο ένας στον άλλον, διστακτικά, σταδιακά, ολόκληρα. Στο σινεμά έχουμε δει κυνικές one night stand ιστορίες που τελειώνουν. Εχουμε χορτάσει ερωτικές ιστορίες όπου η αγάπη ζει για πάντα. Το Weekend κρύβεται κάπου ανάμεσα, γιατί, όπως και στην πραγματική ζωή, η Κυριακή βράδυ κρύβει μια βαθιά μελαγχολία. Δείτε το τρέιλερ. Π. Λ.
«The Forgiveness of Blood / H Συγχώρεση του Αίματος», Τζόσουα Μάρστον, Η.Π.Α. / Αλβανία / Δανία / Ιταλία, Ειδικες Προβολές
Πιο γνωστό πλέον ως η ταινία που υποβλήθηκε ως η συμμετοχή της Αλβανίας για το ξενόγλωσσο Οσκαρ και ακυρώθηκε από την Ακαδημία επειδή δεν πληρούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις, το φιλμ του Τζόσουα Μάρστον (θυμηθείτε το «Maria Full of Grace» του 2004) αφηγείται μια ιστορία βεντέτας στην γειτονική Αλβανία. Και το κάνει με ένα τόσο πομπώδη και στρογγυλεμένο τρόπο που προδίδει πρώτον το γεγονός πως ο Μάρστον δεν είναι Αλβανός ώστε να αποφύγει την τουριστικό (πεστο και αμερικάνικο) βλέμμα στις «ιδιαιτερότητες» μιας ξένης χώρας και δεύτερον την εξυπνάδα να μην πλασάρει ένα κοινότοπο σενάριο ως μια πρωτότυπη ιστορία! Με νευρική - και ομολογουμένως σε στιγμές λειτουργική - κάμερα, ο Μάρστον αποδεικνύει κάτι που το γνωρίζαμε: πως είναι ένας καλός σκηνοθέτης, αλλά πως η μονομανία του να κάνει «παγκόσμιες» ταινίες είναι κάτι που απο μόνο του λέει πολλά... Δείτε μια σκηνή από το «The Fogiveness of Blood» και διαβάστε όλη την ιστορία πίσω από την ακύρωση της ταινίας ως επίσημης υποβολής της Αλβανίας για το ξενόγλωσσο Οσκαρ. Μ.Κ.
Βρείτε εδώ το αναλυτικό πρόγραμμα προβολών του 52ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
