Ενημέρωση

Η ελληνική τηλεόραση αγκάλιασε επιτέλους το «I» στο ΛΟΑΤΚΙ+

στα 10

Η στιγμή που η ελληνική τηλεόραση άνοιξε έναν νέο δρόμο με τη θεία Σταματίνα των «Σερρών» να είναι η πρώτη intersex εκπροσώπηση στη μικρή οθόνη.

Η ελληνική τηλεόραση αγκάλιασε επιτέλους το «I» στο ΛΟΑΤΚΙ+

Υπάρχουν φορές που μια σειρά, μέσα από τη δύναμη της αφήγησης, καταφέρνει να ξεπεράσει τον ρόλο της ψυχαγωγίας και να αγγίξει βαθιά την κοινωνία. Μια τέτοια στιγμή ζήσαμε στις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη, την Τρίτη που μας πέρασε, όταν αποκαλύφθηκε πως η θεία Σταματίνα, ένας από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες της σειράς, είναι intersex. Με αυτή την αποκάλυψη, η ελληνική τηλεόραση έκανε ένα θαρραλέο βήμα προς την ορατότητα και την αποδοχή, γράφοντας ιστορία σε ένα πεδίο που μέχρι σήμερα έμενε στη σιωπή.

Στο επεισόδιο που προβλήθηκε πρόσφατα, η Σταματίνα βρίσκεται μπροστά σε μια αλήθεια που δεν γνώριζε ούτε η ίδια. Μια επίσκεψη σε γιατρό φέρνει στην επιφάνεια το γεγονός ότι η βιολογική της ανατομία δεν αντιστοιχεί πλήρως στα χαρακτηριστικά ενός «τυπικού» γυναικείου σώματος. Η σκηνή αυτή δεν είναι απλώς μια τηλεοπτική αποκάλυψη, είναι ένα βαθιά ανθρώπινο πορτρέτο μιας γυναίκας που συνειδητοποιεί ότι όσα πίστευε για τον εαυτό της δεν ήταν ποτέ ολόκληρη η αλήθεια. Δεν υπάρχει ίχνος δραματοποίησης ή φτηνής συγκίνησης. Αντίθετα, η σκηνοθεσία και οι διάλογοι υπηρετούν τη στιγμή με σεβασμό και γνησιότητα, δίνοντας χώρο στο συναίσθημα και όχι στο σοκ.

Διαβάστε ακόμα: Η οδύσσεια του γκέι φιλιού στην ελληνική τηλεόραση

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο όρος intersex περιγράφει ανθρώπους που γεννιούνται με σωματικά χαρακτηριστικά φύλου – γεννητικά όργανα, χρωμοσώματα ή ορμόνες – που δεν ταιριάζουν στις παραδοσιακές κατηγορίες «άντρας» ή «γυναίκα». Δεν πρόκειται για ζήτημα ταυτότητας φύλου, αλλά για τη φυσική ποικιλία του ανθρώπινου σώματος. Ωστόσο, επί δεκαετίες, οι κοινωνίες και η ιατρική κοινότητα συχνά επιχειρούσαν να «διορθώσουν» αυτή τη διαφορετικότητα, καταφεύγοντας σε χειρουργικές επεμβάσεις χωρίς τη συναίνεση των ίδιων των ατόμων. Η σειρά δεν φοβάται να θίξει ακριβώς αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, τις σιωπές, τις αποφάσεις τρίτων, τις πληγές που μένουν για χρόνια.

Η θεία Σταματίνα, όπως την ερμηνεύει με συγκλονιστική τρυφερότητα η Γιούλη Τσαγκαράκη, δεν παρουσιάζεται ως «ιδιαιτερότητα», αλλά ως άνθρωπος με αξιοπρέπεια, χιούμορ και βάθος. Η αποκάλυψη της αλήθειας της δεν την κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά την κάνει πιο ολόκληρη στα μάτια των γύρων της και, κατ' επέκταση, του ίδιου του κοινού. Και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που προσφέρει το επεισόδιο: πως η αποδοχή δεν είναι υπόθεση των άλλων, αλλά ένα ταξίδι αυτογνωσίας που απαιτεί θάρρος.

Ο Γιώργος Καπουτζίδης, πιστός στην ευαισθησία που χαρακτηρίζει το έργο του, επιλέγει να αγγίξει το θέμα με ωριμότητα και ενσυναίσθηση. Δεν χρησιμοποιεί την ιστορία για εντυπωσιασμό ή δραματική κορύφωση, αλλά για να δώσει φωνή σε μια ομάδα ανθρώπων που μέχρι τώρα δεν είχε ακουστεί σχεδόν καθόλου στη χώρα μας. Οι «Σέρρες» γίνονται έτσι κάτι πολύ περισσότερο από μια επιτυχημένη σειρά και μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για το πώς η τέχνη μπορεί να ανοίξει συζητήσεις και να διαμορφώσει συνειδήσεις.

Διαβάστε ακόμα: Δεν υπάρχει ελληνική queer τηλεόραση

σέρρες

Η αντίδραση του κοινού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν συγκινητική. Πολλοί τηλεθεατές μίλησαν για μια «στιγμή που έπρεπε να είχε έρθει εδώ και χρόνια», ενώ άλλοι ευχαρίστησαν τον δημιουργό που τόλμησε να φέρει στο προσκήνιο ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με τρόπο ανθρώπινο, χωρίς διδακτισμό. Είναι ενδεικτικό πως για πρώτη φορά η λέξη «intersex» συζητήθηκε ευρέως στα ελληνικά timelines, ανοίγοντας έναν απαραίτητο διάλογο γύρω από τη διαφορετικότητα και την αποδοχή.

Κι αν κάτι μένει από αυτό το επεισόδιο, είναι η αίσθηση ότι κάτι άλλαξε. Εστω και λίγο. Οτι μια νέα σελίδα γράφτηκε στην ελληνική τηλεόραση, όπου η διαφορετικότητα δεν είναι πλέον κάτι να κρύβεται, αλλά κάτι να φωτίζεται. Η θεία Σταματίνα δεν είναι πια μόνο μια αγαπημένη φιγούρα στις «Σέρρες» είναι ένα σύμβολο ειλικρίνειας και αποδοχής, ένας μικρός καθρέφτης της κοινωνίας που προσπαθεί να καταλάβει και να αγαπήσει χωρίς όρους και πως ο κόσμος μας μπορεί, ίσως, πράγματι να γίνει λίγο πιο ανοιχτός, λίγο πιο ανθρώπινος.