Είναι η «Ορτάνς Λαμπορί» που ενσαρκώνει η Κατρίν Φρο στην ταινία «Υψηλή Μαγειρική» του Κριστιάν Βενσάν που προβάλλεται από σήμερα στις αίθουσες. Ομως η Ντανιέλ Ντελπές έχει ζήσει μια ζωή ακόμα πιο… κινηματογραφική απ’ ό,τι περιγράφεται στην ταινία. Πριν ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν, της προτείνει, το 1988, να γίνει η προσωπική του μαγείρισσα και να επιμελείται των επίσημων και πιο προσωπικών γευμάτων του στα Ηλύσια Πεδία, η Ντελπές ήταν ήδη αναγνωρισμένη στα στρώματα των Γάλλων cuisiniers: μάλιστα, ήταν ο Ζοέλ Ρομπισόν, ένας από τους πιο σπουδαίους κι αναγνωρισμένους σύγχρονους σεφ στον κόσμο, που την πρότεινε για τη θέση της προεδρικής μαγείρισσας.
Ηδη από τη δεκαετία του ’70, η Ντελπές ζούσε σε μια φάρμα στην περιοχή Περιγκόρ της Βόρειας Γαλλίας κι εκεί καλλιεργούσε με προσοχή τα τοπικά προϊόντα, μάζευε σπάνιες τρούφες και παρασκεύαζε εκλεπτυσμένα φουα γκρα. Από τα υλικά αυτά συνέθετε τα απλά, παραδοσιακά αλλά πάντα με δημιουργική σπίθα μενού της, τα οποία προσέλκυαν στη φάρμα και μέσα στο σπίτι της που μετέτρεψε σε εστιατόριο, πελάτες από ολόκληρη τη Γαλλία. Επιπλέον, στη διάρκεια των ετών και μέχρι το 1988 που μεταφέρθηκε – για λίγο – στην προεδρική κατοικία, η Ντελπές διοργάνωνε τα «Σαββατοκύριακα Φουα Γκρα», όπου οι ενδιαφερόμενοι περνούσαν δυο μέρες στο Περιγκόρ κάνοντας degustation στα πιάτα της σεφ, αλλά και ίδρυσε τη «Σχολή Μαγειρικής Τέχνης και Παράδοσης του Περιγκόρ», που πλέον θεωρείται από τις σημαντικότερες σχολές μαγειρικής στη Γαλλία.
Το στίγμα της στη μαγειρική ήταν καθοριστικό στη νέα τάση που ήθελε τα φαγητά να παρασκευάζονται με εποχιακές πρώτες ύλες μικρών παραγωγών. Η ζωή και η καριέρα της την οδήγησαν κι έξω από τη Γαλλία, από τη Νέα Ζηλανδία μέχρι τα περιζήτητα εστιατόρια της Νέας Υόρκης, αλλά το κάθε της βήμα, μέχρι σήμερα που διανύει την όγδοη δεκαετία της, την οδηγούσε ξανά στο Περιγκόρ και τη δική του αγνή μαγεία, χωρίς ποτέ να λέει όχι σε μια νέα περιπέτεια. Δείτε παρακάτω τη συνέντευξη που έδωσε η Ντανιέλ Ντελπές στο Flix: θα σας ανοίξει την όρεξη, όχι μόνο για φαγητό, αλλά και ζωή!