Στη «Riviera», την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Ορφέα Περετζή, η Αλκηστη ζει το τελευταίο της καλοκαίρι στην Αθηναϊκή Ριβιέρα.
Κάπου ανάμεσα σε μια φιλία που διαρκεί «για πάντα», ένα αμήχανο καλοκαιρινό ειδύλλιο, μια μητέρα που μοιάζει έτοιμοι να εγκαταλείψει τα πάντα και ένα φοίνικα με το όνομα Τζέρι που μιλάει μόνο σε όσους είναι διαθετειμένοι να τον ακούσουν, η «Riviera» είναι μια ταινία ενηλικίωσης και την ίδια στιγμή ένα στιγμιότυπο μιας πόλης που δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια...
Μετά τα ταξίδια της στον κόσμο, με παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο και τις τέσσερις διακρίσεις στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, η «Riviera» ετοιμάζεται για να βγει στις ελληνικές αίθουσες μαζί με το τέλος του καλοκαιριού, στις 4 Σεπτεμβρίου, σε διανομή της Neo Films.
Στο Flix, άνθρωποι που έζησαν στη «Riviera», μπροστά και πίσω από την κάμερα, δίνουν τη δική τους εκδοχή στον γενικό τίτλο «H δική μου Riviera».
Εύα Σαμιώτη, ηθοποιός
Πολλές σκέψεις, πολλές εικόνες, πολλά συναισθήματα. Όλα ανάμεικτα. Μία κίνηση. Ένα σύμπλεγμα πραγμάτων. Νοσταλγία. Μελαγχολία. Τα πράγματα αλλάζουν.
Οι αναμνήσεις παραμένουν. Παραμένουν τόσο που μπορείς να τις αναβιώσεις ανακαλώντας τες,δίνοντας συνέχεια ή και όχι.
Ο ήλιος ανατέλλει και δύει.
Εμείς τη μια στιγμή ζούμε την άλλη όχι.
Ανθρωποι μένουν, άνθρωποι φεύγουν, στο μυαλό και στη ζωή.
Το τοπίο ενώ είναι το ίδιο, τώρα είναι αλλιώς.
Αναρωτιέμαι. Ο χρόνος θρέφει τις πληγές;
Παρατηρώντας προσεκτικά το μικρό βλέπεις και το μεγάλο;
Οταν υπάρχεις για λίγο, υπάρχεις και για πάντα;
Μυρτώ Μεϊτάνη Καστρινάκη, ηθοποιός
Η δική μου Ριβιέρα με βρίσκει την στιγμή που αποφοίτησα από την δραματική σχολή . Μετά από τρία χρόνια που αναζητούσα την εξωστρέφεια και την έντονη εκφραστικότητα του θεάτρου καλούμαι να γνωρίσω την λεπτότητα και την λεπτομέρεια του κινηματογράφου . Οι άνθρωποι της «Ριβιέρα», μπροστά και πίσω από της κάμερες, στάθηκαν ιδανικοί για μένα από την πρώτη πρόβα με την Εύα και τον Ορφέα μέχρι την πρώτη μέρα των γυρισμάτων στην Σαρωνίδα. Πριν τα γυρίσματα μελέτησα το σενάριο στην αγαπημένη μου παραλία κι έβαψα τα μαλλιά μου ροζ.
Στα γυρίσματα φόρεσα πρώτη φορά zebra print και στρασάκια στα μάτια.
Μετά τα γυρίσματα λίγη από την Αφροδίτη της «Ριβιέρα» έμεινε μαζί μου και μου κάνει παρέα με τα ροζ μαλλιά και την παρορμητικότητα της.
Οταν έρθει το τέλος του κοσμου η Αφροδίτη κι η Αλκηστη θα πίνουν zombie στην αγαπημένη μου παραλία.
Χρύσα Κουρτούμη, σκηνικά
Τι κάνεις όταν όλη η ταινία είναι ένας φοίνικας, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Ενας φοίνικας που είναι το μεγαλύτερο σου βάρος, η μεγαλύτερη αγωνία … κυριολεκτικά ... 5 μέτρα ύψος. Οταν ένας φοίνικας γίνεται ένα πρόσωπο, που σου υπενθυμίζει συνέχεια την παρουσία του - όταν ψάχνεις το χώρο του γυρίσματος, όταν κανείς πρόγραμμα, όταν κάνεις λογαριασμούς. Που σου ζητάει ταξιδάκια για να τον βρεις και να τον φέρεις ενώ δεν έχεις χρόνο ούτε για ύπνο, και γίνεται η πρώτη σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Ενας φοίνικας που συνδύασε όλες τις πιθανές ειδικότητες για να μπορέσει να σταθεί, να υπάρξει και να «παίξει» τον ρόλο του με φυσικότητα και ασφάλεια. Με τον καλύτερο συνεργάτη που θα μπορούσα να ευχηθώ γι’ αυτή την δουλειά, τον Δημήτρη Αυγέρο, μπορούμε πια και αποκαλούμαστε χαϊδευτικά «ειδικοί φοινικολόγοι».
Εύα Γουλάκου, κοστούμια
Η Ριβιέρα μας.
Η μελαγχολική, τρυφερή ταινία που φτιάξαμε με πολλή αγάπη & με πολυ αγαπημένους συνεργάτες.
3 χρόνια πέρασαν από τα γυρίσματα μας, το Σεπτέμβρη του 22.
Και τώρα, Σεπτέμβρη ξανά, η ταινία προσφέρεται στο κοινό. Πηγαίνετε να τη δείτε και αφεθείτε στις αισθήσεις που θα σας προκαλέσει· σιωπηλά και μελαγχολικά όπως ταιριάζει στην αρχή του φθινοπώρου.
Υγ Τζέρι για πάντα 🌴
Μαρία Αποστολακέα, ηθοποιός
Να φοράς τιραντάκι, ενώ το συνεργείο φοράει ισοθερμικά. Να παίζεις ότι είναι καλοκαίρι ενώ είναι βαθύ φθινόπωρο. Να κάνεις σινεμά, ενώ είσαι στην Ελλάδα.Να κάνεις καλό σινεμά, ενώ είσαι στην Ελλάδα.Να κάνεις ό,τιδηποτε, ενώ είσαι στην Ελλάδα. Να το κάνεις με τέτοιο τρόπο, που όταν ξανανταμώνεις, να χαίρεσαι, κάθε φορά. Να κάνεις νάζια ότι στο γύρισμα δεν έχει αρκετή σοκολάτα και να σκάει κουτί με φοβερά τυλιχτά.Να περνάει ένα αγριογούρουνο σε δρόμο χωρίς φώτα, μπροστά από ένα αμάξι με άδειο ντεπόζιτο.
Μιχάλης Συριόπουλος, ηθοποιός
Στη δική μου Ριβιέρα, ο αέρας μυρίζει ελευθερία.
Ισως γιατί εδώ, επιτέλους, οδηγώ.
Μέχρι πριν λίγο καιρό, το τιμόνι ήταν για μένα απλώς μια εικόνα στο σινεμά - κι όμως, εξαιτίας αυτής της ταινίας, επιτέλους το πλάνο θα συνεχίζει όταν βάζω μπρος την μηχανή.
Στη δική μου Ριβιέρα, οι διαδρομές δεν είναι ποτέ βιαστικές.
Με το βανάκι γεμάτο πρόσωπα, συζητήσεις ή παύσεις αφήνω πίσω δρόμους και πόλεις και ανοίγομαι στις τοποθεσίες του γυρίσματος δίπλα από θάλασσες που μοιάζουν να σου κλείνουν το μάτι.
Στην δική μου Ριβιέρα οι άνθρωποι ενώνονται. Παλιοί και νέοι. Οδηγούν και οδηγούνται.
Η δική μου Ριβιέρα έχει μνήμες από παραθερισμούς της νονάς μου στην Περαία, ζέστη με υγρασία, φιδάκι και καμμένο ελληνικό για τις σφήκες.
Γιώργος Ζαφείρης, μοντέρ
Η «Ριβιέρα» ήταν η τρίτη μας συνάντηση με τον Ορφέα· η πρώτη όμως που βρεθήκαμε να δουλεύουμε μαζί σε μια μεγάλου μήκους ταινία. Ελπίζω να υπάρξουν πολλές ακόμη.
Η δική μου Ριβιέρα δεν είχε φοίνικες, δεν άκουγες θάλασσα ούτε τζιτζίκια· δεν υπήρχαν βραδινά μπάνια σε πισίνες ή μαθήματα γυμναστικής στο γκαζόν. Ήταν κάπου στον Νέο Κόσμο, με τρία μόνιτορ, ένα πληκτρολόγιο και ένα ποντίκι. Νομίζω ήταν αρχές Νοέμβρη όταν ξεκινήσαμε το μοντάζ, κι όμως μαζί με τον Ορφέα καταφέραμε να φέρουμε λίγο από εκείνο το καλοκαίρι μέσα στον χειμώνα που δουλεύαμε.
Δεν ξέρω τι θα μου έλεγε το Τζέρι αν το ρωτούσα κάτι. Ξέρω όμως ότι αυτή η ταινία μού είπε κάτι πολύ σημαντικό - κάτι που με ακολουθεί και με οδηγεί στις επόμενες δουλειές μου.
Αλεξάντρ Γαβράς, παραγωγός
Πάντα συνέδεα τη Ριβιέρα της Αθήνας με την καρύδα. Ή μάλλον με τη μυρωδιά του αντηλιακού με καρύδα που άλειφε στο σώμα της η θεία μου. Η Ριβιέρα ήταν αυτά τα γυαλιστερά κορμιά, τα βρεγμένα πόδια γεμάτα άμμο, το παγωτό Magnum με το αμύγδαλο ντυμένο σοκολάτα που έσταζε κατά μήκος του χεριού. Η Ριβιέρα ήταν επίσης εκείνα τα ατέλειωτα γεύματα στις τσιμεντένιες ταράτσες των εστιατορίων, σκεπασμένες με μια λεπτή στρώση άμμου· τα περίπτερα με τα πολύχρωμα σακουλάκια πατατάκια, με γραφές ακατανόητες και γεύσεις που δεν είχαμε στη Γαλλία· οι κούνιες και οι μεταλλικές τσουλήθρες που έκαιγαν τα οπίσθια· η μοντερνιστική αρχιτεκτονική από μπετόν της δεκαετίας του ’60· τα μπάνια με τα ξαδέλφια παίζοντας πόλεμο· οι ποδοσφαιρικοί αγώνες σε γήπεδα με χορτάρι καμένο από τη ζέστη. Ήταν η εποχή που θαυμάζαμε οτιδήποτε μας περιέβαλλε, που κοιτούσαμε τον κόσμο ακόμα μέσα από τα μάτια και την καρδιά μας.
Κωνσταντίνος Βασίλαρος, παραγωγός
Η λέξη Ριβιέρα μου ξυπνάει γλυκές μνήμες από την παιδική μου ηλικία όταν μαζί με την αδερφή μου περνούσαμε τα Σαββατοκύριακα στη Βάρκιζα με τη γιαγιά. Ερχόταν και η άλλη η γιαγιά Κορίνα να κάνουν παρέα. Τα κλασσικά παγωτίνια μέσα σε άσπρο φελιζόλ στη κατάψυξη, μπάνιο με τους σκούφους τους στη θάλασσα, Κυριακάτικες εφημερίδες στη σκιά του μπαλκονιού πάνω σε μια κούνια-καναπέ που έτριζε - τους έπαιρνε ο μεσημεριανός ύπνος μέσα σε λίγα λεπτά. Μια χρονιά θέλανε να δούνε επιτέλους τον «Τιτανικό» - πήγαμε με το ποδήλατο με την αδερφή μου στο μαγαζί της Κας Αννας στη Βάρης-Κορωπίου και βρήκαμε μια κόπια VHS σε άσπρο κουτί - 2,000 δραχμές έκανε - τους το έβαλα στη τηλεόραση και κάτσανε 2 μέτρα μακριά της στις καρέκλες τους. Ηταν πειρατική κόπια όμως, με υπότιτλους στα ρώσικα, και ρωτούσαν κάθε 2-3 λεπτά τι γινότανε στη ταινία, και τους εξηγούσα την πλοκή υπομονετικά.
(*στη φωτογραφία δεν είναι αυτές οι γιαγιάδες - αλλά μια φωτό που βρέθηκε σε ένα ξεχασμένο συρτάρι σε έναν χώρο γυρίσματος για μια μικρού μήκους που κάναμε με τον Ορφέα παλιότερα)
Ορφέας Περετζής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης
H δική μου Riviera έχει δυο αγκαλιασμένους φοίνικες που μένουν αεικίνητοι στο χρόνο. Είναι εκεί να μας θυμίζουν πως μέσα στη μελαγχολία των καιρών αξίζει να αναζητήσουμε τον ρομαντισμό και την αγάπη στη φύση. Με την ελπίδα, πως μια μέρα θα μπορέσουμε να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο με αλληλεγγύη.
H «Riviera» του Ορφέα Περετζή θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου σε διανομή της Neo Films.
Riviera | Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ορφέας Περετζής | Παραγωγός: Κωνσταντίνος Βασίλαρος | Συμπαραγωγός: Alexandre Gavras | Σε συμπαραγωγή με Micro Climat Studios και ΕΡΤ Α.Ε. | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Βαλσαμής | Σκηνογράφος: Χρύσα Κουρτούμη | Κοστούμια: Εύα Γουλάκου | Ηχολήπτης: Δημήτρης Κανελλόπουλος | Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης | Casting Directors: Ακης Γουρζουλίδης & Σωτηρία Μαρίνη | Διεύθυνση Παραγωγής: Νίκη Σαλιαγκοπούλου | Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Φαρούπος | Σχεδιασμός Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά | Σκριπτ: Νεφέλη Ράπτη | Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Τοτού | Set Dresser: Νίκος Μακρής | Φροντιστής: Δημήτρης Αυγέρος | Βοηθός Ενδυματολόγου: Λίνα Σταυρόπουλου | Μπούμαν: Αλκαίος Νικολάου | Focus Puller: Γιάννης Ροζέας | B’ Βοηθός Κάμερας: Αργύρης Παπαθεοδώρου | Data Wrangler: Νίκος Διακουμέας | Chef Ηλεκτρολόγος: Ηρακλής Μητρόπουλος | Ηλεκτρολόγος Α’: Χάρης Πουρνιάς | Ηλεκτρολόγος Trainee: Ηλίας Μιχελής | Μακενίστας: Βασίλης Χαρατζόγλου | Βοηθοί Μακενίστα: Νίκος Τσιτσιδάκης, Νίκος Αδαμάκης | Drone: Ορφέας Καλαφάτης | Επιπρόσθετη Μακιγιέζ: Ολγα Πάτσιου | Κομμώσεις: Δημήτρης Αποστολίδης | Εκπαιδευτής Ζώων: Μαίρη Τσίτσου | Βοηθός Μοντάζ: Κωστής Κοντογιώργος | Βοηθός Διευθυντή Παραγωγής & Location Manager: Μάριος Δημόπουλος | Βοηθός Παραγωγού: Κατερίνα Καταμπελίση | Οργάνωση Παραγωγής: Φίλιππος Παπάζογλου | Unit: Δημήτρης Μάκρου | Locations: Μάριος Δημόπουλος, Νίκη Σαλιαγκοπούλου | Βοηθοί Παραγωγής: Ηλίας Μάικα, Βαγγέλης Χαραλαμπόπουλος, Δημήτρης Ματθαίου, Φώτης Ζαμινός | Βοηθός Σκηνοθέτη Προετοιμασίας: Κατερίνα Γιαννακοπούλου | Still Photographer: Chloe Kritharas | Χορογράφος: Κώστας Τσιούκας | Actors Coach για Εύα Σαμιώτη: Δήμητρα Λαρεντζάκη | Extras Casting: Νίκος Τσιάμης | Πρωταγωνιστούν: Εύα Σαμιώτη, Μιχάλης Συριόπουλος, Μαρία Αποστολακέα, Κώστας Κορωναίος, Μυρτώ Μεϊτάνη-Καστρινάκη, Χρήστος Βασιλόπουλος, Σοφία Σεϊρλή & Άλκης Παναγιωτίδης | Επίσης παίζουν: Λένα Γιάκα, Μπάμπης Αθανασόπουλος, Σταμάτης Φακορέλλης, Σωτήρης Μανίκας, Γιάννης Μάνθος, Χρήστος Καρύπης | Με την υποστήριξη των: CE MEDIA, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, CNC Aide à la Coproduction d’Œuvres Cinématographiques Franco-Grecques, ΕΚΟΜΕ & Ίδρυμα Ι. Φ. Κωστόπουλου | Σε Συμπαραγωγή με: ΕΡΤ Α.Ε. | Αναπτύχθηκε στο πλαίσιο των: Midpoint Feature Launch 2019 & MFI Script2Film 2018 | Παρουσιάστηκε: TIFF Crossroads, Eastern Promises Industry Days, IPDF (Los Angeles Greek Film Festival) | Παραγωγή: StudioBauhaus (Ελλάδα) & KG Productions (Γαλλία) | Διάρκεια: 84’ | Έτος: 2024
