Flix

μικρά πράγματα ή megalopolis?

Αίθουσες

Οδηγός Αιθουσών
Is it Greek to you?

Άποψη

Flixibility: Οι τελευταίες ώρες του μοναδικού Βασιλιά που είχαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

στα 10

Αφορμής δοθείσης, ο Νίκος Πετρουλάκης δίνει τη δική του εκδοχή για το τι πάνω, κάτω και πλαγίως συνέβη εκείνη την αποφράδα νύχτα της 15ης προς τη 16η του Αυγούστου του ’77 και βρήκαν τον άνακτα ανάκατα…

Νίκος Πετρουλάκης
Flixibility: Οι τελευταίες ώρες του μοναδικού Βασιλιά που είχαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής

Πριν σαράντα καλοκαίρια ακριβώς, που 'ταν πρωί τ’ Αυγούστου κοντά στην ροδαυγή, κατά πως έλεγε και 'κείνος ο μέθυσος ο ποιητής, ο Μισσισσιππής ξέβραζε τόση κάψα και υγρασία ώστε, καμιά δεκαπενταριά χιλιόμετρα πιο δεξιά, οι εκτυφλωτικά κροκί πυτζάμες είχαν γίνει ένα με τη δασύμαλλη επιδερμίδα του μοναδικού Βασιλιά που είχαν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής!

Και να ‘ταν μόνον αυτές οι αιτίες. Πράγματι ο θεσμός περνούσε κρίση αλλά ο φορτηγατζής που λιώνοντας το, εξηλεκτρισμένο με έκο, αιχμηρό, οξύθυμο, απελπισμένο και άγουρο βιμπράτο του μέσα σε έξι μικρούς - “That’s All Right (Mama)” / “Blue Moon Of Kentucky” (Sun, Ιούλιος ’54), “Good Rockin’ Tonight” / “I Don’t Care If The Sun Don’t Shine” (Sun, Σεπτέμβριος ’54), “Milkcow Blues Boogie” / “You’re A Heartbreaker” (Sun, Ιανουάριος ’55), “Baby, Let’s Play House” / “I’m Left, You’re Right, She’s Gone“ (Sun, Απρίλιος ’55), “Mystery Train” / “I Forgot To Remember To Forget” (Sun, Αύγουστος ’55), “Heartbreak Hotel” / “I Was The One” (RCA, Ιανουάριος ’56) - και ένα μεγάλο δίσκο - Elvis Presley (RCA, Μάρτιος ’56) - έμαθε στα αμερικανάκια και στα υπόλοιπα παιδαρέλια του πλανήτη περισσότερα από όσα έμαθαν στο σχολείο, είχε έναν ακόμα σωρό από αυτές και το, ξακουστό ως Γκρέισλαντ, ανάκτορο με τα είκοσι και τρία δωμάτια, δεν τον χωρούσε…

Elvis 607

Καταρχάς εκείνος ο αναθεματισμένος o πονόδοντος εξακολουθούσε, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μιας εξάδας Dilaudid, να του υπενθυμίζει την, προ ολίγων μόλις ωρών, επίσκεψη στον ειδυλλιακά αποστειρωμένο χώρο του δόκτορα Λέστερ Χόφμαν για σφραγίσματα και καθαρισμό.

Eπειτα το απόγευμα επρόκειτο να πεταχτεί με το ιδιόκτητό του τζετ μέχρι εκείνο το Πόρτλαντ στα βόρεια της Ανατολικής Ακτής απ’ όπου και θα ξεκινούσε την επαύριον, 17 τρέχοντος, έναν ακόμα Γολγοθά δώδεκα εμφανίσεων. Από τον Μάρτιο της περσινής χρονιάς και μέχρι τον περασμένο Ιούνιο έψελνε το τροπάριο δύο - βδομάδες - συναυλίες - δύο - βδομάδες - ξεκούραση - και - ξανά - μανά - τα ίδια με τέτοια ευλάβεια που ούτε για τα θεία δεν έδειχνε…

Αυτό το παρατεταμένο διάλειμμα των δύο τελευταίων μηνών όμως ήταν κάτι παραπάνω από αναγκαίο καθώς ο πάλαι ποτέ μορφονιός με το λαδωμένο κοκοράκι και το ξετσίπωτο υπογάστριο είχε καταντήσει πια μια πρησμένη σκιά του εαυτού του με θυσανωτές φαβορίτες, ραλιάρικα γυαλιά και καραβίσιες καδένες που φούσκωνε, λουζόταν στον κρύο ιδρώτα, ξεφυσούσε, τρέκλιζε και γλώσσευε την μπέρδα του για όση ώρα ξεψυχούσε βαρύτονα πάνω στη σκηνή ενώ οι χρυσοποίκιλτες φορεσιές και οι ασορτί τεράστιες αγκράφες κούμπωναν πια με τεράστια δυσκολία. [σημ. Αρκετά οδυνηρό για να είναι αληθινό αλλά όταν, κατά την διάρκεια μιας παράστασης, έσκυψε για να ευλογήσει μια θαυμάστρια … άνοιξαν οι ραφές του παντελονιού!]

Εξ’ ίσου επιτακτική όμως ήταν και η επιστροφή στο σανίδι: τα έξοδα, τόσο τα προσωπικά όσο και των αυλοκολάκων, αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, ο ανταγωνισμός είχε πάρει τα πάνω του με τους Eagles και τους Fleetwood Mac στο εσωτερικό και το πανκ στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, ενώ εδώ και έναν μήνα η RCA είχε ρίξει στην αγορά το άλμπουμ “Moody Blue” όπου, με πολύ ζόρι, είχε κατορθώσει να συγκεντρώσει ζωντανές και στούντιο ηχογραφήσεις της τελευταίας τριετίας! Και στο πάνω - πάνω της γραφής, ακόμα και σε αυτά τα χάλια ο τραγουδιστής που εξακολουθούσε να μη μοιάζει με κανέναν άλλον ήταν στην ευχάριστη θέση να συγκεντρώνει, κατά μέσον όρο, δέκα με δώδεκα χιλιάδες πιστούς σε κάθε του εμφάνιση! [σημ. Με μέση τιμή εισιτηρίου τα 15 δολάρια, σε μια εποχή που ο κατώτερος μισθός ήταν 250 σέντσια την ώρα, ο Βασιλιάς δεν ήταν μόνο μεγαλόκαρδος αλλά και μεγαλοφυής ταυτόχρονα πιάνοντας τοιουτοτρόπως έναν τζίρο από 150 έως 180 χιλιάρικα περίπου σε κάθε παράσταση!]

Elvis 607

Και τέλος ο Μορφέας είχε αποδειχθεί, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, σαδιστικά ασυνεπής στο καθιερωμένο ραντεβού τους… Τι κι αν έκοψε στη μέση τα όνειρα του κακόμοιρου του ξάδελφου Μπίλι Σμιθ όχι μόνο για μια παρτίδα ρακέτες αλλά και για ένα λουσιματάκι, πρόβαρε, χαιδολογώντας το πιάνο καταμεσής στης νύχτας την σιγαλιά, την παραδοσιακή τρυφερότητα του “I’ll Take You Home Again, Kathleen” και τον εξοχικό χωρισμό του “Blue Eyes Crying In The Rain” και κατάπιε με το περιτύλιγμα όχι ένα αλλά δύο από τα φακελάκια των οποίων το … ανεξάντλητο των αποθεμάτων εγγυείτο, με το αζημίωτο φυσικά, ο, ελληνικής καταγωγής και γνωστός ως Ντόκτορ Νικ, θεράπων ιατρός του εδώ και μια επταετία Τζορτζ Νικόπουλος! [σημ. Βαφτισμένα ως ατάκς ( = παθολογικές κρίσεις ) τα εν λόγω κοκτέιλ μιας δωδεκάδας από ηρεμιστικά, υπνωτικά, διεγερτικά, αντιισταμινικά, αντικαταθλιπτικά, καθαρτικά και παυσίπονα με εξωτικά σήματα - κατατεθέντα όπως Amytal, Benadryl, Biphetamin, Demerol, Dexedrine, Methaqualone, Quaalud, Sinutab, κ.α. ήταν συνταγογραφημένα για δύο φορές την ημέρα ΄ η Αυτού Μεγαλειότης του όμως τα κατέβαζε όπως ακριβώς τα μπέργκερς ή τα τοστ με φυστικοβούτυρο και μπανάνα : το ένα μετά το άλλο δηλαδή… ]

Με τον ήλιο πια να έχει βγει για τα καλά και την ώρα να είναι περασμένες 9 αυτός που, σύμφωνα με το πλάνο βλέμμα Σάμι Ντέιβις του Νεώτερου, αν και έδειχνε πάντα έτοιμος για τα χειρότερα δεν συμπεριφέρθηκε ποτέ πρόστυχα, αισθάνθηκε, πέρα από το βρυκολάκιασμα, και την ανάγκη να πάει εκεί που ακόμα και οι εστεμμένοι πηγαίνουν μόνοι τους. Aνακάθισε στα τσαλακωμένα σεντόνια, ξεχώρισε από το κομοδίνο το βιβλίο που, δια χειρός Φράνκ Aνταμς και τίτλο «Η Επιστημονική Ερευνα Για Το Πρόσωπο Του Χριστού», καυχιόταν ότι είχε λύσει τον γρίφο της Ιεράς Σινδόνης, έκανε έναν έλεγχο ρουτίνας στις ανατομικές λεπτομέρειες της Τζίντζερ και τράβηξε προς το μέρος εκείνο ακριβώς όπου της είχε κάνει, γονυπετής, πρόταση γάμου τον προηγούμενο Ιανουάριο…

«Μη σε πάρει ο ύπνος εκεί μέσα, γλυκέ μου»,

γουργούρισε με ένα νάζι που δικαιολογούσαν απολύτως τόσο τα είκοσι και ένα χρόνια όσο και η δημοτικότητά της στο αρσενικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας

«Σαν ζήλια μου ακούγεται αυτό, μωράκι»,

πέταξε με την νοηματική εκβάθυνση που διέθετε η, διπλή ακριβώς από την δική της, ηλικία του και έκλεισε μαλακά την πόρτα πίσω του, στηρίχθηκε στον, τριάμισι μέτρα μακρύ, μαρμάρινο πάγκο με τον μωβ νιπτήρα και τα χρυσά και μαύρα πλακάκια, εμφάνισε ταχυδακτυλουργικά, κοιτώντας μπαιλντισμένος τον εαυτό του στον καθρέφτη, ένα ακόμα ψυχοτρόπο ποτ πουρί, το κατάπιε αμάσητο, κατέβασε τα μπατζάκια, βολεύτηκε στο επενδυμένο καπάκι του μαύρου θρόνου και έψαξε για την τσακισμένη σελίδα.

Elvis 607

Προσπαθώντας όμως να εστιάσει, με μάτια που θόλωναν από το γλαύκωμα και δάκρυζαν από την δυσκοιλιότητα, στις γραμμές του βιβλίου η πίεση χτύπησε κόκκινο, το ταλαιπωρημένο συκώτι ζάρωσε και το μεγεθυσμένο έντερο άρχισε να παίρνει ανάποδες στροφές! Με το στομάχι και την καρδιά σμπαράλια σε χρόνο ντε τε και με τα μούτρα στο, λεκιασμένο από αχώνευτα χάπια και λοιπά γαστρικά απόβλητα, κίτρινο χαλί η τελευταία του πνοή δραπέτευσε ανενόχλητη από το ορθάνοιχτο στόμα… Δυστυχώς γι’ αυτόν, η Τζίντζερ είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σαφώς και δεν είχε νόημα να ταλανίζεται από ένα ακόμα μεγαλειώδες πλην σπαρακτικό ξαλάφρωμα οπότε και δεν τον αναζήτησε για τις επόμενες τέσσερις ώρες…

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ο Eλβις κατέληξε τελικά στον παράδεισο ή στην κόλαση (*) - τα σταυρουδάκια του Ιησού και τα αστεράκια του Δαυίδ μπορεί να προσδοκούσαν σε μια προεδρική σουίτα στον πρώτο αλλά η σπορά του ροκ εν ρολ και η προσθήκη της σεξουαλικότητας στο αμερικάνικο σαβουάρ βίβρ οδηγούσαν κατευθείαν στους υπονόμους της δεύτερης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μνήμη του, αν και τονισμένη στην λήγουσα, θα παραμένει ζωντανή στα ελληνικά σπίτια όσο θα υπάρχει ζήτηση για τις έτοιμες ταραμοσαλάτες, τζατζίκια και ρώσικες σαλάτες της μπράντας ΕΛληνική ΒΙομηχανία Σαλατών!

(*) για το eBay ούτε συζήτηση, βέβαια!


To βίντεο με το «Are you Lonesome Tonight?» όπως και όλες οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι από την τελευταία του ζωντανή εμφάνιση στην Ινδιανάπολη, την 26η Ιουνίου του ’77…

Περισσότερο Flixibility από τον Νίκο Πετρουλάκη