Αν οι ταινίες και ο κινηματογράφος ανοίγουν το παράθυρο προς μια άλλη πραγματικότητα, τότε η ίδια η οθόνη της τηλεόρασης μέσα σε μια ταινία ανοίγει ένα παράθυρο μέσα στο παράθυρο, δίνοντας πληροφορίες για τα κοινωνικά δρώμενα που οριοθετούν τους ήρωες, ορίζοντας τις μνήμες, το παρελθόν ή ακόμα και την ιστορία τους και, στην χειρότερη περίπτωση, δημιουργώντας ένα ολόκληρο νέο είδος κινδύνου που βρίσκει, μέσω της καθολικότητας του μέσου, προσοδοφόρο έδαφος για να σκορπίσει παντού τον πανικό. Έτσι απλά.
Διαβάστε ακόμη: Οι πιο κερδοφόρες ταινίες των τελευταίων πέντε χρόνων είναι όλες... τρόμου!
Σκηνή από το «Videodrome» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
Είτε πρόκειται για μια δαιμονική οντότητα που ανακαλύπτει μέσω της οθόνης της τηλεόρασης μια βολικότατη πύλη προς ένα νέο κόσμο, είτε έναν μανιακό δολοφόνο που ανακαλύπτει μέσω αυτής έναν ακόμα πρωτότυπο τρόπο για να αποτελειώσει τα θύματά του, είτε απλά για τον καθρέφτη των εσωτερικών τρόμων του θεατή, η τηλεόραση χρησιμοποιήθηκε συχνά στον κινηματογράφο ως μέσω τρόμου, ανατριχίλας ή έντονης φρίκης, βρίσκοντας πάντα τον τρόπο για να ξεπεράσει τη φύση της ως απλά ένα μέσο που φέρνει εντός σπιτιού μια εξωτερική (ενδεχομένως και απόκοσμη) πραγματικότητα.
Διαβάστε ακόμη: Ολη η ιστορία του κινηματογραφικού τρόμου σε 12 λεπτά: Δείτε το εξαιρετικό βίντεο!
Σκηνή από το «Poltergeist» του Τόμπι Χούπερ
Ρισκάροντας λοιπόν να αποκαλύψουμε τα σκοτεινά σχέδια όλων όσοι σκοπεύουν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες της TV για κακό σκοπό, παραθέτουμε στη συνέχεια όλες εκείνες τις κινηματογραφικές περιπτώσεις που μας έκαναν να ρίχνουμε ύποπτες ματιές στο «χαζοκούτι» που εκδικήθηκε όλους εκείνους που τόλμησαν να το υποτιμήσουν. Καθίστε αναπαυτικά στον καναπέ και ουρλιάξτε ελεύθερα.
Διαβάστε ακόμη: Halloween special: οι Τιμ Μπάρτον, Ελαϊ Ροθ, Μ. Νάιτ Σιάμαλαν εξηγούν γιατί τα τέρατα είναι γοητευτικά
(Προφανώς, ακολουθούν spoilers για τις παρακάτω ταινίες)
Ringu του Χιντέο Νακάτα - 1998
Η ιστορία της βιντεοκασέτας που στοιχειώνει όποιον την παρακολουθεί, με την προβολή της να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο θανατό του ακριβώς επτά μέρες μετά, έκανε την τηλεόραση το απόλυτο φονικό εργαλείο στα χέρια της αποτελεσματικότατου πνεύματος της Σαντάκο (ή Σαμάρα, στο αναπόφευκτο αμερικάνικο remake). Παρόλα αυτά, το cult status επετεύχθη με την χαρακτηριστική σκηνή του φινάλε, όπου η Σαντάκο δίνει άλλη έννοια στο «σπάσιμο του τέταρτου τοίχου». Όχι πια τηλεοπτικά ημίμετρα.
Διαβάστε ακόμη: Εκπέμποντας «Σήμα Κινδύνου»: Oλη η ιστορία της μυθολογίας του «Ringu»
Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες 3 (A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors) του Τσακ Ράσελ – 1987
Πέρα από το «Επιθυμητή η γονική συναίνεση», πέρα από το «Ακατάλληλο δια ανηλίκους», πιο πέρα ακόμη και από το «Αυστηρώς ακατάλληλο», υπάρχει ο δείκτης καταλληλότητας σύμφωνα με τον Φρέντι Κρούγκερ. Ποτέ η prime time τηλεόραση δεν αποδείχτηκε τόσο επιβλαβής για την υγεία όσο τη στιγμή που ο ίδιος ο Φρέντι αναφωνεί «Welcome to the prime time, bitch!», αποδεικνύοντας στους Dream Warriors του τρίτου μέρους της horror εποποιίας του «Εφιάλτη στο δρόμο με τις λεύκες» ότι όσο κι αν προσπαθούν να ελέγξουν τα όνειρά τους, άλλος είναι ο άρχοντας αυτού του βασιλείου.
Διαβάστε ακόμη: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γουές Κρέιβεν
V/H/S των Ντέιβιντ Μπρούκνερ, Γκλεν Μακουέιντ, Τζο Σουάνμπεργκ, Tάι Γουέστ, Ανταμ Γουίνγκαρντ, Radio Silence – 2012
Αναζητώντας μια σπάνια βιντεοκασέτα σε ένα έρημο σπίτι στο κέντρο του πουθενά (καθόλου πιθανό σενάριο για ταινία τρόμου, δηλαδή), μία παρέα αναγκάζεται να κάτσει μπροστά από την τηλεόραση παρακολουθώντας μια ατελείωτη σειρά από ανατριχιαστικά βίντεο σε VHS, μέχρι να βρει το ζητούμενο. Φυσικά και κάθε κασέτα είναι ακόμα πιο φρικιαστική από την προηγούμενη, φυσικά και αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να καταλήξει σε καλό, φυσικά και η μάζωξη γύρω από την παλιά συσκευή τηλεόρασης είναι απλά το δόλωμα για την φρίκη που πρόκειται να ακολουθήσει. Όπως κάθε φιλμ ανθολογίας, το «V/H/S» δεν προσφέρει την ίδια ένταση όλη η διαδρομή. Στο τέλος όμως, μάλλον θα είστε πιο διστακτικοί από όσο ήσαστε παλιά απέναντι σε εκείνες τις γραμμένες κασέτες που ευλαβικά έχετε κρατήσει κρυμμένες μέσα στο συρτάρι.
Διαβάστε ακόμη: Τι βιντεοκασέτα θα δούμε σήμερα;
Το πνεύμα του κακού (Poltergeist) του Τόμπι Χούπερ – 1982
Όταν μια οικογένεια μετακομίζει σε ένα σπίτι που χτίστηκε πάνω σε καταραμένο έδαφος, τα μέλη της δεν είναι ακριβώς προετοιμασμένα και για ένα δαιμονικό δέντρο και για παραισθήσεις ανθρώπων που σκίζουν το ίδιο τους το πρόσωπο και για φαντάσματα που πετούν κόσμο δεξιά και αριστερά και για μια πύλη προς άλλη διάσταση κρυμμένη μέσα στη ντουλάπα και γενικά για την φαντασία του Στίβεν Σπίλμπεργκ ερμηνευμένη μέσα από την γκροτέσκα ματιά του Τόμπι Χούπερ. Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερος τρόπος από την ίδια την τηλεόραση για να ανακοινώσουν τα πνεύματα σε ολόκληρη την οικογένεια την παρουσία τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία, «They’re here».
Διαβάστε ακόμη: Σπάνιες φωτογραφίες από τα παρασκήνια για τα 70 χρόνια του Στίβεν Σπίλμπεργκ
The Signal των Ντέιβιντ Μπρούκνερ, Νταν Μπους και Τζέικομπ Γκέντρι – 2007
Αν δεν ήταν ήδη γνωστό από το «Πνεύμα του Κακού» και το «Ringu», όταν η τηλεόραση σταματήσει να εκπέμπει και το μόνο που δείχνει η οθόνη είναι στατικός θόρυβος, καλό θα είναι να απομακρυνθείτε από την οθόνη. Το κακό είναι ότι οι πρωταγωνιστές του «The Signal», στο οποίο μια μυστηριώδης εκπομπή ωθεί τους ανθρώπους σε δολοφονική μανία, δεν έχουν ενημερωθεί σχετικά, το καλό όμως είναι ότι η ταινία αναγνωρίζει την υπερβολή και παραδίδεται κατά στιγμές άνευ όρων στη λογική της μαύρης κωμωδίας χωρίς να ξεχνάει την εξαιρετικά καλοδεχούμενη, φτηνή 70ς αισθητική της. Δεν είναι τελικά πάντα παράλογη η φοβία απέναντι στην τεχνολογία.
Διαβάστε ακόμη: Από το μέλλον μέχρι τα ‘80s: Ολα τα επεισόδια «Black Mirror» στη σειρά
Η νύχτα με τις μάσκες No 3 (Halloween III: Season of the Witch) του Τόμι Λι Γουάλας – 1982
Και όμως, κάποια στιγμή ο Τζον Κάρπεντερ οραματίστηκε το «Halloween» ως μια σειρά ανθολογίας πέρα από την δολοφονική μανία του Μάικλ Μάγιερς, όμως το πλάνο δεν ευόδωσε πέρα από το άκρως ενδιαφέρον τρίτο μέρος του «H νύχτα με τις μάσκες». Σε αυτό, ένα διαφημιστικό σποτ προκαλεί στις επίμαχες μάσκες να γεμίζουν με φίδια, αράχνες και κάθε είδους αηδιαστικά έντομα, τα οποία αποδεικνύονται πολύ ικανά στο να σκοτώνουν όχι μόνο όποιον τις φορά αλλά και όλους τους γύρω του. Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο επιχειρηματικό πλάνο θεωρήθηκε ποτέ οικονομικά βιώσιμο, όμως η ταινία αποδείχτηκε απρόσμενα fun και, χωρίς αμφιβολία, μακριά από τα κλισέ που στιγμάτισαν όλο το μέλλον της σειράς.
Διαβάστε ακόμη: Μετρήστε αντίστροφα για το Halloween βλέποντας ταινίες τρόμου.
Babadook: Οι Σελίδες του Τρόμου (The Babadook) της Τζένιφερ Κεντ – 2014
Μερικές φορές, η τηλεόραση δεν εκπέμπει τον κίνδυνο. Αντιθέτως, καθρεφτίζει όλα όσα προβάλει το (τρομαγμένο) μάτι του θεατή πάνω της. Στο «Babadook: Οι Σελίδες του Τρόμου», όπου ο τρόμος δεν περιλαμβάνει μόνο τους χαρακτήρες και τις δοκιμασίες τους αλλά και τις συνθήκες του ψυχολογικού και πνευματικού βασανιστηρίου τους, η τηλεόραση δε θα μπορούσε να είναι παρά ένα ακόμη μέσο αμφισβήτησης της πραγματικότητας και ένας ακόμη λόγος ώθησης προς την τρέλα. Κάποιες φορές, δεν ευθύνονται μόνο οι ειδήσεις για την φρίκη τους.
Διαβάστε ακόμη: Από τον μπαμπούλα της παιδικής μας ηλικίας στα σκοτάδια της Ιστορίας
Τα βίντεο – ζόμπι (The Video Dead ) του Ρόμπερτ Σκοτ – 1987
Σε αυτό το cult απομεινάρι των ένδοξων βιντεοκασετών της δεκαετίας του 1980, μια συσκευή τηλεόρασης αποτελεί την πύλη εισόδου στον κόσμο μας μιας ορδής πεινασμένων ζόμπι που δε δείχνει να έχει τελειωμό. Ήταν ήδη γνωστό ότι «τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα». Μα να αγαπούν τόσο πολύ την TV; Ανήκουστο.
Διαβάστε ακόμη: Ζουν αναμεσά μας! Αυτά είναι τα 25 πιο εμπορικά φιλμ με ζόμπι στις ΗΠΑ!
Επόμενος Σταθμός:Η Ζώνη του Λυκόφωτος (Twilight Zone: The Movie) των Τζο Ντάντε, Τζον Λάντις, Τζορτζ Μίλερ και Στίβεν Σπίλμπεργκ – 1983
Μερικές φορές ακόμα και τα κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση μπορούν να αποδειχθούν μοιραία. Σε αυτή την κινηματογραφική διασκευή του τηλεοπτικού «It’s a good life», η οικογένεια είναι αγαπημένη, κάθε μέρα είναι γενέθλια και οι τηλεοράσεις παίζουν ασταμάτητα μόνο cartoon. Μόνο που η «οικογένεια» ουσιαστικά είναι απαχθέντες, η ευτυχία επιβάλλεται με το ζόρι και τα cartoon μπορούν να σε μεταφέρουν ακαριαία στον κόσμο τους και να σε καταβροχθίσουν με μία μόνο κίνηση. Πώς λέμε απλά καθημερινά πράγματα; Καμία σχέση.
Διαβάστε ακόμη: Βλέποντας τηλεόραση ένα επεισόδιο τη φορά: «The Twilight Zone», Walking Distance
Βιντεοδρόμιο (Videodrome) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ – 1983
Η τεχνολογία, το σώμα, το μυαλό και ο τρόπος που όλα αυτά αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσα από την φθορά, τα σωματικά υγρά, τις πληγές και όλες τις υπόλοιπες λειτουργίες της ανθρώπινης φύσης (ορίζοντας τελικά την πραγματικότητα) δημιουργούν στα χέρια του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ το ντελιριακό «Βιντεοδρόμιο», το οποίο δε διστάζει να παραδοθεί στο body horror, δεν αγνοεί την σεξουαλικότητα του τρόμου, δεν αντιστέκεται στο exploitation, δεν μπορεί να κρύψει ότι είναι ένα αριστούργημα. Ποτέ μετά την ταινία, το «χάθηκε στην τηλεόραση» δεν είχε ξανά την ίδια σημασία. Επίσης, Ντέμπι Χάρι, τώρα και στον κινηματογράφο; Υπόκλιση και μόνο για την ιδέα.
Διαβάστε ακόμη:
- «Αφθαρτος» ή «Διχασμένος»; Βάζουμε στη σειρά τις ταινίες του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν
- 37 λόγοι για τους οποίους η «Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ έμεινε δίκαια στην ιστορία
- Οι 10 καλύτερες ταινίες τρόμου κατά τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο
- O Μάρτιν Σκορσέζε ψηφίζει τις 11 αγαπημένες του ταινίες τρόμου
- Αδυνατίστε, τρομάζοντας! Βλέποντας horror films καις θερμίδες!
