Kάποιες εμφανίστηκαν με δύναμη φέτος. Αλλες εκτοξεύθηκαν ακόμα πιο ψηλά στο κινηματογραφικό πάνθεον. Και μερικές, έστω καθυστερημένα, φαίνεται πώς μπήκαν στην τροχιά αναγνώρισης που τους αξίζει. Γυναίκες πρωταγωνίστριες, γυναίκες σκηνοθέτες, γυναίκες παραγωγοί, γυναίκες σεναριογράφοι. Κάποιες έκλεψαν τους προβολείς για τη δουλειά τους, κάποιες γιατί προκάλεσαν, θεμιτά ή αθέμιτα, μία αναστάτωση στην κινηματογραφική βιομηχανία. Αλλες, γιατί πολύ απλά, δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν, να μας εντυπωσιάζουν να μας θαμπώνουν.
Τελευταία μέρα του χρόνου σήμερα, την κρατήσαμε για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τις μεγάλες κυρίες του 2014.
Απολαύστε τις (υπενθυμίζουμε: οι γυναίκες που επιλέξαμε πρωταγωνίστησαν στις ταινίες που βγήκαν στις ελληνικές αίθουσες το 2014)
Tζία Κόπολα: η εγγονή του Νονού
Γνήσια απόγονος της κινηματογραφικής οικογένειας των Κόπολα, η εγγονή Τζία εμφανίζεται το 2014 με το «Palo Alto», όπου διασκευάζει διηγήματα του Τζέιμς Φράνκο και παραδίδει μία νεανική, απέριττη ταινία για την εύθραυστη αθωότητα της νιότης. Γράψαμε στο Flix: «Η Κόπολα δεν κινηματογραφεί το συγκεκριμένο, δεν μοιάζει να θέλει να αφηγηθεί το απτό. Αντιθέτως, αυτό το σκηνοθετικό ντεμπούτο ρισκάρει για να αποτυπώσει κάτι μεγαλύτερο, πανανθρώπινο, αόριστο. Εμπιστεύεται ότι η κάμερα θα συλλάβει τις στιγμές ανάμεσα στην εύθραυστη αθωότητα της νιότης και το ασυνείδητο ξύπνημα στην άλλη πλευρά της ζωής σου. Το πέρασμα από το βαριεστημένο λήθαργο της μαθητικής καθημερινότητας στο να αρχίζεις να βρίσκεις δειλά δειλά τον εαυτό σου...» Διαβάστε την κριτική του «Palo Alto» εδώ.
Σεϊλίν Γούντλεϊ: ονειρεμένο τώρα
Είχε ξεχωρίσει από τους «Απόγονους» του Αλεξάντερ Πέιν και τα τρία αυτά ενδιάμεσα χρόνια χτίζει πετραδάκι πετραδάκι την καριέρα της. Ομως το 2014, παρά την αποτυχία του «Divergent», το «Ονειρεμένο Τώρα» και η πολυαναμένομενη διασκευή του best-seller του Τζον Γκριν «Το Λάθος Αστέρι», που έγινε το εμπορικό teenager hit την ανήγαγαν στο... σωστό αστέρι. Περιμένουμε με ανυπομονησία το «White Bird in a Blizzard».
Αγκάτα Κουλέσα & Αγκάτα Τρεμπουσκόφσκα: με δύναμη από την Πολωνία
Οι πρωταγωνίστριες του «Ida» του Πάβελ Παβλικόφσκι κέρδισαν για τις ερμηνείες τους βραβεία εξιμισείας και τις καρδιές μας ολόκληρες. Γράψαμε στο Flix: « Εξαιρετική, μετρημένη, απύθμενα αισθαντική η Αγκάτα Τρεμπουσκόφσκα κουβαλάει την αγνότητά της σαν καζάνι που σιγοβράζει κι έρχεται σε αντίθεση με την εξίσου συγκλονιστική Αγκάτα Κουλέσα που ερμηνεύει τη ρημαγμένη από τις ενοχές και τον καημό θεία. Ενα κορίτσι που δεν έχε ζήσει τίποτα, πιστεύει στο Θεό, είναι έτοιμο να θυσιάσει τη ζωή της. Μία γυναίκα που έχει ζήσει τα πάντα, θυμάται τα πάντα, έχει χάσει την πίστη της ανάμεσα στη σύγχρονη συλλογική αμνησία και πολιτική υποκρισία. Η Κουλέσα φορά τον κυνισμό και την οργή της τόσο πονεμένα, που σε πείθει: κανένα ποτό, κανένα τσιγάρο, κανένα hate sex δεν μπορεί να την κάνει να ξεχάσει...» Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ.
Πατρίτσια Αρκέτ
Το «Μεγαλώνοντας» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ είναι αναμφίβολα και δικό της παιδί και το 2014 η χρονιά της μεγάλης επιστροφής της. Πιστεύουμε ότι αυτή θα είναι το Οσκαρ Β' Γυναικείου ρόλου και ήδη χειροκροτούμε όρθιοι. Είχαμε γράψει στο Flix: «Η Πατρίτσια Αρκέτ στο ρόλο της μητέρα είναι η αποκάλυψη της ταινίας: η μετάλλαξή της από 90ς πιν απ σε γυναίκα, το μεγάλωμα, το φυσικό τσαλάκωμα και ο ακομπλεξάριστος συμβιβασμός με ό,τι φέρνει ο χρόνος προσφέρουν στην ερμηνεία της μία εγκεφαλική ωρίμανση, ένα δεύτερο επίπεδο που δεν έχει να κάνει μόνο με ταλέντο...» Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του «Boyhood» εδώ.
Eλληνίδες σκηνοθέτες
Καθόλου άσχημη χρονιά για τις Ελληνίδες σκηνοθέτες. Και μπορεί να πιστεύετε ότι υπερβάλουμε (άλλωστε «Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» δεν τα πήγε καλά στις αίθουσες, έτσι δεν είναι;) αλλά, όχι, δεν υπερβάλουμε καθόλου. Θα χαιρόμαστααν περισσότερο, είναι αλήθεια, αν ταινίες που εκτιμούσαμε συναντούσαν ένα μεγαλύτερο ελληνικό κοινό, αλλά αυτό είναι μία τεράστια συζήτηση για το ποιος είναι πιο weird - το ελληνικό σινεμά ή η ελληνική διανομή. Νιώθουμε όμως μεγάλη χαρά και πραγματική εκτίμηση για το ότι ζούμε σε μια χώρα που οι γυναίκες δημιουργοί έχουν φωνή, ταλέντο και παίζουν στα ίσα τους άντρες συναδέλφους τους (με τη βοήθεια εξαιρετικών γυναικών παραγωγών επίσης). Χειροκροτούμε λοιπόν την Ελίνα Ψύκου για το τολμηρό, υπέροχο, δυνατό σκηνοθετικό ντεμπούτο της. Χειροκροτούμε την Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη και τη Ρηνιώ Δραγασάκη για τις μεγάλες ιστορίες μικρού μήκους τους που τις ταξίδεψαν σε τόσα φεστιβάλ και τους χάρισαν διακρίσεις. Και περιμένουμε με ανυπομονησία τι θα μας φέρει το 2015: την επίσημη έξοδο του «Για Πάντα» της Μαργαρίτας Μαντά σε λίγες εβδομάδες στις ελληνικές αίθουσες, όπως και τις αντίστοιχες πρεμιέρες των νέων ταινιών της Ελισάβετ Χρονοπούλου («Μικρή Αρκτος») και της Αθηνάς Τσαγγάρη («Chevalier»).
Tζένιφερ Λόρενς: οδηγός επιτυχίας
Ο «Οδηγός Διαπλοκής» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ της χάρισε ακόμα μία οσκαρική υποψηφιότητα. Το «The Hunger Games: Mockingjay - Part 1» και το «X-Men: Ημέρες ενός Ξεχασμένου Παρελθόντος» την έφεραν στην κορυφή των πιο εμπορικών ηθοποιών του 2014 (διαβάστε ολόκληρη τη λίστα εδώ). Κι όσο για το σκάνδαλο των κλεμμένων φωτογραφιών της; Η Τζένιφερ Λόρενς είχε την τελευταία λέξη με την πιο πολύκροτη συνέντευξη της χρονιάς στο Vanity Fair: «Είναι το σώμα μου, θα έπρεπε να είναι η επιλογή μου και το γεγονός πως δεν είναι επιλογή μου είναι ολοκληρωτικά αηδιαστικό.» Αυτό το κορίτσι, ήρθε για να μείνει. Το 2014 ήταν απλά μία ακόμα χρονιά για αυτήν...
Eϊμι Ανταμς: μεγάλα μάτια, τεράστιο ταλέντο
Πειράζει που επιμένουμε; Η πραγματική πρωταγωνίστρια του «Οδηγού Διαπλοκής» ήταν η Εϊμι Ανταμς. Είχαμε γράψει στο Flix: «Σέξι, σκοτεινή, πληγωμένη, πανέξυπνη, πολυπρόσωπη, εκδικητική, επικίνδυνη. Την κοιτάς και νιώθεις ότι σε ξεγελά - ξανά και ξανά και ξανά. Σε χειρίζεται, αλλά χειρίζεται και τον εαυτό της. Κρατά τις κλωστές της μαριονέτας της ερμηνείας της και σε περιπαίζει. Ως πραγματική con artist δε θα καταλάβεις ποτέ ποια πραγματικά είναι...» H αλήθεια είναι ότι η 40χρονη ηθοποιός δεν έχει πάψει στιγμή να μας συγκλονίζει - από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε στο «Junebag» κερδίζοντας αμέσως μία οσκαρική υποψηφιότητα, μέχρι τον μικρό αλλά υπέροχο ρόλο της στο «Δικός της» του Σπάικ Τζόνζι και τώρα την ερμηνεία της στο «Big Eyes» του Τιμ Μπάρτον. Aλλωστε το είχε πει και η Αυτού Μεγαλειότης, Μέριλ Στριπ: αυτή είναι η διάδοχός της. Βαθιά υπόκλιση.
Ρόζαμουντ Πάικ: το κορίτσι που εμφανίστηκε!
Εδώ και 15 χρόνια δευτεραγωνίστρια, η Πάικ εμφανίζεται για να μας αποκαλύψει τη στόφα του ταλέντου της το 2014 - όταν ο Ντέιβιντ Φίντσερ αποφασίζει να την εξαφανίσει. Αιθέρια και σικάτη, τρυφερή και γλυκιά, αδύναμη και εύθραυστη, πανέξυπνη και δυναμική, νευρωτική και εκδικητική, θύμα και θύτης – ως η «Εϊμι» της ταινίας «Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε» έπρεπε να πείσει το θεατή ότι όλες αυτές οι ιδιότητες συνυπάρχουν μέσα μας κι ανάλογα με το ερέθισμα που παίρνουμε, αναδύονται σε όλο το φρικιαστικό τους μεγαλείο. Είχαμε γράψει στο Flix: «Με βλέμματα που κοινωνούν όλα όσα ο Φίντσερ αφήνει ανείπωτα, με μία ενέργεια που ανακατεύει σ' ένα θανάσιμο κοκτέιλ όσα κάνουν το αίμα να βράζει ή να παγώνει, η Πάικ πλάθει μία ηρωίδα που ερωτεύεσαι και μένεις μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος, ή ευχαρίστως σκοτώνεις αν είναι ο μόνος τρόπος να της ξεφύγεις...» Αν δεν υπήρχε η επόμενη κυρία στο δρόμο της, ίσως η οσκαρική κούρσα φέτος να της εμφάνιζε ένα χρυσό αγαλματάκι. Αλλά ποιος ξέρει τι επιφυλλάσσει το μέλλον...
Τζούλιαν Μουρ: ποτέ πια safe!
Μόλις είδαμε το «Maps to the Stars» του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ φέτος στις Κάννες, αναφωνήσαμε: «Η Τζούλιαν Μουρ θα πάρει Οσκαρ». Τελικά α) πήρε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας των Καννών και β) μάλλον θα πάρει και το Οσκαρ, αλλά... για άλλη ταινία. Περιμένοντας το 2015 και το «Still Alice», όπου ερμηνεύοντας μία 50χρονη γυναίκα που παλεύει με την διαβρωτική νόσο Αλτσχάιμερ η Μουρ κάνει κοινό και κριτικούς να υποκλίνονται, εμείς έτσι κι αλλιώς τη θαυμάζουμε - ακόμα και στις «Non-Stop» μπαλαφάρες που καμιά φορά παίζει. Δείτε το trailer του «Still Alice» εδώ.
Αμαλία Μουτούση, Αγγελική Παπούλια, Μαρία Καλλιμάνη, Θέμις Μπαζάκα: κανένα Χόλιγουντ
Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να μιλήσουμε για άνθιση μίας υγιούς ελληνικής κινηματογραφίας. Μας λείπουν δομές, μας λείπει ο σεβασμός από τους θεσμούς (ειρωνικά όχι προς αυτούς), μας λείπουν χρήματα. Αυτό που δεν λείπει όμως είναι το καθαρόαιμο ταλέντο, η στόφα, η παιδεία των ηθοποιών μας. Η Αμαλία Μουτούση κέρδισε πανάξια το βραβείο της Ακαδημίας με τη «Xαρά» του Ηλία Γιαννακάκη, μία ταινία που βασίστηκε στην tour-de-force ερμηνεία της που μας συγκλόνισε. Η Μαρία Καλλιμάνη απέδειξε εξαιρετικό βάθος και ευαισθησία «Στο Σπίτι» του Αθανάσιου Καρανικόλα. H Θέμις Μπαζάκα («Wild Duck» και «Εκρηξη») συνέχισε τη στιβαρή της πορεία σ' ένα μέσο που αποδεδειγμένα αγαπά πολύ, το μελετά, το πλησιάζει με την ίδια λαχτάρα και μεγάλη πλέον εμπειρία. Και η Αγγελική Παπούλια έβαλε φωτιά και ανατίναξε τα πάντα στην «Εκρηξη» του Σύλλα Τζουμέρκα. Υπέροχες γυναίκες ηθοποιοί, σας καμαρώνουμε...
Σκάρλετ Γιόχανσον: με ένα σώμα, μια φωνή
Τα λόγια είναι περιττά: από τα super blockbusters «Captain America 2: Ο Στρατιώτης Του Χειμώνα» και «Lucy», μέχρι τη βαθιά, υπνωτική ερμηνεία που κοινώνησε «Κάτω από το Δέρμα» ή μόνο με τη φωνή της στο «Δικός της» του Σπάικ Τζόνζι, η Σκάρλετ μπορεί να μην πάψει ποτέ να είναι η σέξι ονείρωξη εκατομμυρίων ανδρών, αλλά το έχει αποδείξει: ταυτόχρονα είναι και ταλεντάρα.
Mαριόν Κοτιγιάρ: όλες τις μέρες, όλες τις νύχτες
Μιλώντας για ταλεντάρες. Το ξέρουμε ότι το «Δυο Μέρες, Μια Νύχτα» των αδελφών Νταρντέν δεν σας άρεσε πολύ (εμείς έχουμε διαφορετική άποψη - εδώ και η κριτική του Flix). Ομως όποια κι αν είναι η άποψή σας για την ταινία, κανείς πιστεύουμε δε θα διαφωνούσε σε ένα στοιχείο της: την πρωταγωνίστριά της. Η Μαριόν Κοτιγιάρ, για άλλη μία χρονιά, αποδεικνύει ότι δεν έχει σκοπό να σταματήσει να ψάχνεται. Ενώ είναι η μεγαλύτερη σταρ της Γαλλίας και μία οσκαρική πρωταγωνίστρια για το Χόλιγουντ, εκείνη θα το παλεύει - θα δέχεται προκλήσεις, να τριγυρίζει μία ταινία σπαραχτικού νεορεαλισμού, άβαφη, χωρίς σενάριο, μόνη και δυνατή.
Eμα Γουότσον: καμία Ερμιόνη
Η Γουότσον δεν είναι ούτε υπερφίαλο σελέμπριτι, ούτε πια μικρό κορίτσι. Φυσικά και συμφέρει το σύστημα να την απαξιώνει έτσι. Να την αντιμετωπίζει μόνιμα ως την Ερμιόνη του Χάρι Πότερ. Το 2014 θα μείνει ως η χρονιά που σήκωσε ανάστημα και άρχισε να αποκτά πολιτική φωνή.Με επερωτήσεις της πάνω σε θέματα γυναικείας ισότητας στον εργασιακό χώρο κράσαρε το site των Ηνωμένων Εθνών, χρησιμοποίησε το twitter ως χρήσιμο εργαλείο για να επιτεθεί σ' έναν σεξιστή Τούρκο πολιτικό αλλά και να απαντήσει με σθένος, επιχειρήματα, άποψη κι όχι να σαχλοσχολιάσει το πρόσφατο σκάνδαλο με την κλοπή γυμνών φωτογραφιών από τα τηλέφωνα γυναικών της βιομηχανίας. και τέλος κλήθηκε στο Κτίριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στην Νέα Υόρκη για την ημερίδα με θέμα «ΕκείνοςΓιαΕκείνη» («HeForShe»), μία καμπάνια που έχει ως στόχο να εισάγει στη φεμινιστική συζήτηση τους άντρες: «o φεμινισμός είναι και δικό σας ζήτημα». Για όλα αυτά τα εκτός μεγάλης οθόνης, τη θεωρούμε μεγάλη κυρία Διαβάστε και δείτε το λόγο που έβγαλε.
Eϊμι Πασκάλ: η ευθύνη στο χόλιγουντ είναι γένος θηλυκού
Δε θα της άρεσε ότι την ξεχωρίσαμε ως μία από τις γυναίκες της χρονιάς. Δε θα της άρεσε γιατί δεν έγινε λόγω των ικανοτήτων της. Η σιδηρά κυρία της Sony έχει εδώ και 25 χρόνια έχει χτίσει μία δύσκολη καριέρα σ' έναν ανδροκρατούμενο χώρο, έχει παράλληλα ανοίξει το δρόμο σε πολλές γυναίκες της βιομηχανίας και έχει αποδείξει ότι η χολιγουντανή ισχύς δεν έχει να κάνει με φύλα. Ομως το τέλος του 2014 τη βρήκε στο στόχαστρο του μεγαλύτερου σκανδάλου κινηματογραφικής κατασκοπείας: τα χακαρισμένα προσωπικά της μέιλ που συζητούν και... θάβουν αρκετούς από τους πελάτες της (που τυχαίνει να είναι οι μεγαλύτεροι σταρ στον κόσμο) μπορεί να της κοστίσουν ακριβά. Δεν ξέρουμε πόσο γρήγορα ξεχνιούνται όλα στον υπερφύαλο κόσμο της showbiz, αλλά η Αντζελίνα της φωτογραφίας τα λέει όλα με ένα βλέμμα για την μελλοντική της συνεργασία με τη Sony. Θυμηθείτε αναλυτικά, όλο το σκάνδαλο και πώς η Εϊμι Πασκάλ είναι εκτεθειμένη σε Αντζελίνα Τζολί, Λεονάρντο Ντι Κάπριο και πολλούς άλλους.
Ρενέ Ζελβέγκερ: το πρόσωπο της χρονιάς
Αλλη μία κυρία που έγινε πρωταγωνίστρια της χρονιάς άθελά της και για λόγους που δε χωράνε στην μεγάλη οθόνη. Η Ρενέ Ζελβέγκερ εμφανίστηκε μετά από χρόνια απουσίας - και από το σινεμά και από τις δημόσιες εμφανίσεις - στα Elle Women in Hollywood Awards στο Μπέβερλι Χιλς προκαλώντας τα πιο επιθετικά, καυστικά, απαξιωτικά σχόλια για την εμφάνισή της στα επίσημα και τα social media. Την ονόμασαν «τέρας», τη χλεύασαν και την σταύρωσαν. Xωρίς να το θέλει λοιπόν, μία 45χρονη γυναίκα που έχει ή δεν έχει κάνει πλαστικές, που έκανε ίσως μπότοξ παλιότερα και απότομα τα σταμάτησε ή που απλώς... γέρασε, έγινε λάβαρο για έναν τεράστιο διάλογο περί δικαιωμάτων στην εμφάνισή μας, τη διαχείρηση του εαυτού μας και αν κάτι τέτοιο μπορεί (!) να ισχύει και για τα δημόσια πρόσωπα των σταρ. Κι όλο αυτό είχε μεγάλο ενδιαφέρον: όχι για το πρόσωπο που έδειξε η Ζελβέγκερ, όσο για το δικό μας. Θυμηθείτε την απάντησή της.
Περισσότερα Best of 2014 από το Flix:
- Best of 2014: Η «άνοδος» και η ελεύθερη πτώση του ελληνικού box-office
- Best of 2014: Το hot gossip της χρονιάς
- Best of 2014: The Rule Breakers
- Best of 2014: Οι άντρες της χρονιάς
- 2014, In Memoriam
- Βest of 2014: Ολοι (όσοι) μίλησαν στο Flix
- Best of 2014: οι 30 καλύτερες ατάκες της χρονιάς
- Best of 2014: Οι συνταγές της επιτυχίας
- Best of 2014: Τα «αυστηρώς ακατάλληλα» της χρονιάς!
- Best of 2014: Τα ζευγάρια της χρονιάς
- Best of 2014: Οι ερμηνείες της χρονιάς (που πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες)
- Best of 2014: Τα πόστερ που... μας κόλλησαν στον τοίχο!
- Best of 2014: To mixtape της χρονιάς
- Best of 2014: Καμαρούλα μια σταλιά
- Best of 2014: Ενας θεατής έκατσε στο σινεμά συλλογιζόμενος την ύπαρξη του
