Θεσσαλονίκη 2018: Βιασμός κι «Ολα Καλά», στο εκπληκτικό ντεμπούτο της Γερμανίδας Εβα Τρόμπις
Μια ταινία για το βιασμό και την άρνησή του, τόσο ήσυχη, που φορά κι η ίδια το καμουφλάζ της ηρωίδας της.
Μια ταινία για το βιασμό και την άρνησή του, τόσο ήσυχη, που φορά κι η ίδια το καμουφλάζ της ηρωίδας της.
Τρυφερό, απλό, ειλικρινές και συγκινητικό, το μυθοπλαστικό ντεμπούτο του Γιάννη Λαπατά μεταφέρει στο σινεμά την ομότιτλη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη και δείχνει το δρόμο προς ένα δραματικό σινεμά, εμπορικό και προσωπικό μαζί.
Σκοτεινό, κυνικό σινεμά κάτω από έναν λαμπερό ήλιο. Σεξουαλική κακοποίηση με τα φώτα ανοιχτά. Σοκ και βία. Από το Sundance περιμέναμε το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Ιζαμπέλα Εκλοφ με μεγάλες προσδοκίες, όμως αυτός ο κινηματογραφικός προορισμός διακοπών ήταν λίγο χειρότερος από το φυλλάδιο του τουριστικού γραφείου.
Αναμενόμενα ετερόκλιτο αλλά και με μερικές εξαιρετικά δημιουργικές πινελιές, η ανθολογία τρόμου του «Field Guide to Evil» δεν παγώνει το αίμα, είναι όμως αρκούντως αιματοβαμμένη και απολαυστική.
Ατεχνο, πρόχειρο και ιδεολογικά... σχολικό, το νέο φιλμικό πείραμα του Θανάση Σκρουμπέλου φλερτάρει με την arte povera σε κάθε πιθανή έννοιά της.
Μπορεί να μην ξαναγράφει τους κανόνες του είδους του crime comedy, αλλά τους ακολουθεί και μαζί τους ανατρέπει με περίσσευμα ταλέντου, ενέργειας και χιούμορ.
Ενας άνθρωπος, ένα δωμάτιο, ένα τηλέφωνο. Με ένα εξαιρετικό σενάριο κι αυτοπεποίθηση στην κάμερα, ο Γκούσταβ Μέλερ, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, καταθέτει ένα μικρό αριστούργημα - ένα masterclass στο χτίσιμο του κινηματογραφικού σασπένς
Αβίαστα feelgood και με ακαταμάχητο κωμικό timing, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Μάριου Πιπερίδη κοιτάει το παράδοξο και το τραγικό γύρω του για να αναδείξει τα πραγματικά θύματα της Ιστορίας.
Η ομάδα του Flix στη Θεσσαλονίκη επιλέγει όλα όσα ξεχώρισαν την Τρίτη 6 Νοεμβρίου, έκτη ημέρα του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Μία ταινία για το πόσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απογυμνωθεί, να αγγίξει και να αγγιχτεί, να κοιτάξει, να επιθυμήσει και να νιώσει άξιος να τον επιθυμήσουν. Οχι, δεν είναι μία ταινία για το σεξ.
Mε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο Στηβ Κρικρής αποδεικνύει ότι ξέρει να κατασκευάζει ένα απολαυστικό νεο νουάρ κόσμο και δικαιωματικά βρίσκεται στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.
Θα μπορούσε κανείς να το δει κι ως φόρο τιμής στον Ταρκόφσκι, είναι όμως οι σταθεροί προβληματισμοί του Αγγελου Φραντζή στην πιο ώριμη, μπαρόκ, μεγαλεπήβολη εκδοχή τους.
Τολμηρή σάτιρα της λατρείας της εξωτερικής ομορφιάς κι ένα meta-opus για τα μυστικά του σινεμά, αν κάτι, πιο αστείο απ' όσο χρειάζεται.
Η πιο φιλόδοξη ταινία του Ρουμάνου σκηνοθέτη, ένας πολιτικός, δοκιμιακός και στα όρια της μυθοπλασίας διάλογος με την Ιστορία και τους αρνητές της.
Με στρωτή αφήγησή που φαντάζει παραπλανητικά απλή, η «Sofia» της Μεριέμ Μπενμπαρέκ αποκαλύπτει κάτι πολύ περισσότερο από την ταξική ανισότητα της μαροκινής κοινωνίας ή τους παραδοσιακούς περιορισμούς της γυναικείας ταυτότητας.
Η σπάνια προβολή της μοναδικής ταινίας του Ελληνα σκηνογράφου στο 59ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σύστησε τον σκηνοθέτη Βασίλη Φωτόπουλο και μια τολμηρή ανάγνωση πάνω στη διασκευή στη μεγάλη οθόνη του αρχαίου τραγικού λόγου.
Μία κινηματογραφική βόλτα στο νυχτερινό Βερολίνο φωτίζει περισσότερο την ηλεκτρισμένη γοητευτική μητρόπολη, παρά τους ήρωές της και τις ιστορίες τους.
Η ομάδα του Flix στη Θεσσαλονίκη επιλέγει όλα όσα ξεχώρισαν την Κυριακή 4 Νοεμβρίου, τέταρτη ημέρα του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ο διάσημος φωτογράφος Ρίτσαρντ Μπίλιγχαμ κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο κινηματογραφώντας το θέμα που δεσπόζει και στα έργα του: τη βρετανική white-trash μιζέρια της παιδικής του ηλικίας, με τους άνεργους, αδιάφορους γονείς του.
Μεταπηδώντας από το b-movie στο μιούζικαλ και από το πειραματικό σινεμά στα spy movies των 70ς, το «La Flor» του Μαριάνο Γινάς είναι ένα απαιτητικό αλλά εξαιρετικά πολυσύνθετο φιλμ που προσπαθεί να εξηγήσει με τους δικούς του όρους τι θα πει «σινεμά».