«Το καλύτερο αξεσουάρ που μπορεί να έχει μια γυναίκα είναι η αυτοπεποίθησή της.»
Εφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 87 χρόνων, μια από τις μεγαλύτερες σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου, αφήνοντας το παρόν του φτωχότερο.
Κι όχι μόνο γιατί ήταν μια πανέμορφη γυναίκα, ένας έξυπνος άνθρωπος, μια αξιοπρεπής κι επίμονη επαγγελματίας, αλλά και γιατί συνέχισε να δουλεύει ως τα 75 της, διατηρώντας αναλλοίωτο το στιλ της και, ταυτόχρονα, υπερασπιζόμενη με πάθος τα δικαιώματα των γυναικών.
Η Κλαούντια Καρντινάλε γεννήθηκε το 1938 στην Τύνιδα, από Ιταλούς γονείς και το 1957 κέρδισε τον τίτλο της «Πιο όμορφης Ιταλίδας στην Τυνησία» που της χάρισε ένα ταξίδι στη Βενετία. Ετσι ήρθε σε επαφή με τον κόσμο του σινεμά, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει Ιταλικά ή τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να ξεκινήσει μια καριέρα στη μεγάλη οθόνη. Εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους στο σινεμά (ο πρώτος της ήταν ένας μικρός ρόλος στο «Ο Κλέψας του Κλέψαντος» του Μάριο Μονιτσέλι) το 1958 και την ίδια χρονιά έκανε αίσθηση με το «Οταν η Αγάπη Γίνεται Ποίηση» του Ζακ Μπαρατιέ.
Η αρχή της καριέρας της θα στιγματιζόταν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, που όπως αναφέρεται η ίδια αργότερα περιέγραψε ως καρπό μιας «φρικτής» σχέσης με έναν Γάλλο, 10 χρόνια μεγαλύτερο της όταν αυτή ήταν ακόμη 17 ετών. Αποφάσισε να κρατήσει το παιδί και να μην χάσει το επταετές συμβόλαιο με τον παραγωγό και μέλλοντα συζυγό της Φράνκο Κριστάλντι. Προκειμένου να μην αντιληφθεί κανείς το παραμικρό για την εγκυμοσύνη της, στάλθηκε στο Λονδίνο όπου και γέννησε και θα περνούσαν τουλάχιστον επτά χρόνια πριν αποκαλύψει τα πάντα στους δημοσιογράφους αλλά και στον ίδιο της το γιο, ο οποίος μέχρι τότε μεγάλωνε με τους γονείς σαν να ήταν ο μικρότερος της αδερφός.
Εγκλωβισμένη στην εικόνα που ήθελε για αυτήν ο Κριστάλντι, η Καρντινάλε έφτασε ήδη στην αρχή της καριέρας της σε ακραίες συνθήκες κατάθλιψης: «Δεν ήμουν πλέον κυρία του εαυτού μου, του σωματός μου, ότιδήποτε κι αν έλεγα διακινδύνευε την εικόνα που ήθελαν άλλοι για μένα», θα έλεγε, ξεκινώντας μια διαδικασία χειραφέτησης που δεν θα εγκατέλειπε ποτέ σε ολόκληρη την τεράστια καριέρα της.
Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του
Το καστ του «Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του» στο Φεστιβάλ Βενετίας
Ο ρόλος που την ανέδειξε θα ερχόταν το 1960 και ήταν αυτός της Τζιανέτα Τζιανέλι στο «Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του», του Λουκίνο Βισκόντι, δίνοντας το έναυσμα για ένα σερί μεγάλων ταινιών και συνεργασιών με τους μεγαλύτερους δημιουργούς της εποχής.
Στην καριέρα της συνεργάστηκε με όλους τους σπουδαίους Ιταλούς δημιουργούς, ξανά με τον Λουκίνο Βισκόντι στον «Γατόπαρδο» (1963), με τον Φεντερίκο Φελίνι στο «8 1/2», με τον Σέρτζιο Λεόνε στο «Κάποτε στη Δύση» που ήταν κι η ταινία που άνοιξε την καριέρα της στο διεθνές κοινό. Δεν δίστασε να δοκιμαστεί και στην κωμωδία, αξιομνημόνευτα στον «Ροζ Πάνθηρα» του Μπλέικ Εντουαρντς, ενώ θεωρούσε την καλύτερη ταινία της που έκανε εκτός Ιταλίας το «The Professionals» του Ρίτσαρντ Μπρουκς μαζί με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και τον Λι Μάρβιν.
Με τον Λουκίνο Βισκόντι στα γυρίσματα του «Γατόπαρδου»
Με τον Φεντερίκο Φελίνι στα γυρίσματα του «8 1/2»
Με τον Βέρνερ Χέρτσογκ και τον Κλάους Κίνσκι στα γυρίσματα του «Φιτζκαράλντο»
Χωρίς να σταματήσει να δουλεύει μέχρι και τα τελευταία χρόνια, σε Ιταλία, Αμερική και υπόλοιπη Ευρώπη, η Κλαούντια Καρντινάλε γύρισε σε μια πορεία έξι δεκαετιών πρωταγωνίστησε σε πάνω από εκατό ταινίες. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή της στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι.
Διαβάστε ακόμη: Η Κλαούντια Καρντινάλε μέσα από 10 αθάνατους ρόλους
«Αυτό που βρίσκω πιο ενοχλητικό αυτές τις μέρες είναι ότι μόλις μια ηθοποιός πατήσει τα 60, την πετάνε στα σκουπίδια, με πολύ λίγες εξαιρέσεις. Είμαι 79 και μου αρέσει να δουλεύω και δεν με νοιάζουν τα χρήματα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βοηθάω νέους δημιουργούς που μόλις ξεκινόυν», δήλωνε λίγα χρόνια πριν από το θανατό της σε ηλικία 87 ετών στις 23 Σεπτεμβρίου 2025 στη Νεμούρ της Γαλλίας.
Μαζί της ήταν τα παιδιά της, σύμφωνα με τον ατζέντη της Λοράν Σαβρί ο οποίος εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση για να την αποχαιρετήσει: «Αφήνει πίσω της την κληρονομιά μιας ελεύθερης και εμπνευσμένης γυναίκας τόσο στη ζωή όσο και στο σινεμά.»
To 1971 στη Μαδρίτη
Η Κλαούντια Καρντινάλε ήταν ένας θρύλος. Ταυτόχρονα ήταν μια προσγειωμένη, τρυφερή γυναίκα με χιούμορ και κοινωνική συνείδηση.
Φιλελεύθερο πνεύμα, η Καρντινάλε υποστήριζε φεμινιστικές πρωτοβουλίες καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Ηταν πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO για την Προστασία των Δικαιωμάτων των Γυναικών από τον Μάρτιο του 2000 και πρέσβειρα καλής θέλησης για την Παγκόσμια Ημέρα Νερού της UNESCO το 2006. Αν και ζούσε μόνιμα στο Παρίσι, παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της μια περήφανη Ιταλίδα και μια συνειδητοποιημένη γυναίκα, που μπόρεσε να είναι ταυτόχρονα μια τόσο μεγάλη σταρ και ένας ζωντανός καθημερινός άνθρωπος, οικείος και έξω από την μεγάλη οθόνη.
Οπως η ίδια είχε δηλώσει, «Ποτέ δεν θεώρησα ότι τα σκάνδαλα κι οι εξομολογήσεις είναι απαραίτητα για να είσαι ηθοποιός. Ποτέ δεν αποκάλυψε ούτε τον εαυτό μου, ούτε το σώμα μου στις ταινίες μου. Το μυστήριο είναι πολύ σημαντικό.»