«Είναι τα όμορφα μυαλά αυτού του κόσμου που κερδίζουν τα όμορφα πρόσωπα. Γιατί αυτά κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων...»
Η Ανα Καρίνα ήταν σίγουρα ένα όμορφο πρόσωπο. Περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να ζητήσει η ιστορία της nouvelle vague αλλά τελικά και του ίδιου του σινεμά. Μια γυναίκα που όχι μόνο σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή (μαζί και χωρίς τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ με τον οποίο γύρισαν επτά ταινίες), αλλά κατάφερε να μείνει και σαν ένα σύμβολο για αυτό που για πολλούς ίσως είναι και η καλύτερη ταινία της: το «Ζούσε τη Ζωή της» ως μανιφέστο ζωής, πίστης και επανάστασης.
Η Ανα Καρίνα ήταν ένα όμορφο μυαλό. Περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε να ζητήσει η ιστορία της nouvelle vague αλλά τελικά και του ίδιου του σινεμά. Οχι γιατί πίστεψε περισσότερο στις ιδέες μιας μεγάλης αλλαγής όπως ήταν το σινεμά των πρωτοπόρων του γαλλικού νέου κύματος, αλλά γιατί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ηθοποιό - άνδρα και γυναίκα - του έδωσε το πρόσωπο που του άξιζε, ένα πρόσωπο ακαριαία μοντέρνο, ακαριαία επαναστατικό, ακαριαία διαχρονικό.
Και αυτό θέλει πριν από οτιδήποτε ευφυία.
Ζούσε τη Ζωή της (1962)
Από τον «Τρελό Πιερό»
Γεννημένη το 1940 στη Δανία, με το όνομα Χάνε Κάριν Μπάγιερν, η Ανα Καρίνα έζησε παιδικά χρόνια βγαλμένα από κάποιο μελόδραμα, με γονείς που δεν της έδωσαν ποτέ αγάπη, γιαγιάδες και παππούδες που τη μεγάλωσαν όσο αυτή ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός ή να ασχοληθεί γενικά με τον κόσμο του θεάματος, έναν πατριό από τον οποίο τελικά το έσκασε για να φτάσει στο Παρίσι σε ηλικία 17 ετών και να βρει τη ζωή και την... αγάπη.
Θα τα έβρισκε όλα στο πρόσωπο του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο οποίος τη γνώρισε μέσα από δουλειές που έκανε ήδη ως μοντέλο και στη διαφήμιση - εκεί όπου με τη βοήθεια της Κοκό Σανέλ απέκτησε και το καλλιτεχνικό της όνομα, Ανα Καρίνα. Της πρότεινε ένα μικρό ρόλο στο «Με Κομμένη την Ανάσα» που εκείνη την εποχή ετοιμαζόταν για να σκάσει ως η επίσημη αρχή της nouvelle vague, αλλά η Καρίνα θα αρνιόταν λόγω μιας γυμνής σκηνής. Σοφά, γιατί θα έπαιζε στο «Le Petit Soldat» του 1960 και το 1961 θα κέρδιζε το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για το «Η Γυναίκα Είναι Γυναίκα».
Με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Από το «Η Γυναίκα Είναι Γυναίκα» του 1961
Από το «Made in U.S.A.» του 1966
Από τα γυρίσματα του «Ζούσε τη Ζωή της»
Με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ
Το 1961 θα παντρευόταν τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, θα γύριζε μαζί του επτά εμβληματικές ταινίες (επτάμιση λέει η ίδια θεωρώντας ως μισό το «Anticipation» του 1967), ενώ τα 60s και τα 70s ήταν απολύτως δικά της, με συνεργασίες που ξεκινούσαν από τον Ζακ Ριβέτ και την θρυλική «Καλόγρια», μέχρι τον Λουκίνο Βισκόντι (στον «Ξένο»), τον Τζορτζ Κιούκορ («Justine» του 1969), τον Τόνι Ρίτσαρντσον («Laughter in the Dark» του 1969) τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ («Κινέζικη Ρουλέτα» του 1976). Το 1973 θα σκηνοθετούσε και την πρώτη της ταινία, το «Vivre Ensemble», με δική της παραγωγή και με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Στα τέλη των 60s, η Ανα Καρίνα έκανε επιτυχία και ως τραγουδίστρια, σε συνεργασία με τον Σερζ Γκενσμπούργκ, ο οποίος έγραψε ένα ολόκληρο μιούζικαλ για την τηλεόραση πάνω της με το όνομα «Anna» το 1967 σε σκηνοθεσία του Πιερ Κοραλνίκ. Εκτοτε συνεργάστηκε ξανά στη δισκογραφία - κυκλοφόρησε ένα δίσκο με τον Φιλίπ Κατρίν («Une Histoire d' Amour») και έκανε και περιοδεία.
Οτι και να έκανε στη ζωή της μετά από την περίοδο με τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ, η Ανα Καρίνα θα έμενε για όλους η γυναίκα με τα πολλά πρόσωπα, όπως αυτά αποθεώθηκαν στις ταινίες του ανθρώπου που αγάπησε περισσότερο και χώρισε το 1965, μετά από μια περιπετειώδη σχέση - ομολογώντας πως δεν του ξαναμίλησε ποτέ. Το έλεγε και η ίδια αστειευόμενη μέχρι και το τέλος της ζωής της: «Πως να μην είμαι περήφανη που ήμουν μούσα του; Μαζί φτιάξαμε έναν ολόκληρο κόσμο».
Η Αντζελα, η Νανά, η Οντίλ, η Μαριάν, όλες οι γυναίκες που έπαιξε η Ανα Καρίνα - από εκείνη που το έσκασε μαζί με τον «Τρελό Πιερό» μέχρι εκείνη που θα χόρευε, αλλάζοντας την ιστορία (του κόσμου), στο «Μια Ξεχωριστή Συμμορία», σπάνια, ακόμη και στη Γαλλία που αρέσκεται να γεννά εμβληματικές κινηματογραφικές γυναικείες φιγούρες, εμφανίστηκε κάποια πιο επαναστατική, μυθική φιγούρα, τόσο μοντέρνα όσο κάθε της καρέ σε κάθε της ταινία.
Μια γυναίκα με τόσο όμορφο πρόσωπο όσο και όμορφο μυαλό.
Δείτε εδώ μερικές συνέντευξεις της Ανα Καρίνα:
