Xαμογελαστός ο Μπονγκ Τζουν-χο, ευθυτενής θεά η Τίλντα Σουίντον, με μεστό λόγο ο Τζέικ Τζίλενχαλ και ενθουσιασμό για το μήνυμα της ταινίας τους οι Πολ Ντάνο, Λίλι Κόλινς και η πιτσιρίκα πρωταγωνίστρια Aν Σον-χιουν εμφανίστηκαν στην πρώτη επίσημη συνέντευξη Τύπου του «Okja» για να μιλήσουμε για τα κινηματογραφικά παραμύθια και τους κλασικούς δημιουργούς που μας μεγάλωσαν όλοι, τη φύση και την ανελέητη ανθρώπινη φύση, το σινεμά, το μέλλον του και το σκάνδαλο Netflix.
Ολα όμως ξεκίνησαν από το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην πρωινή προβολή (η οποία σταμάτησε μετά από δέκα λεπτά για να ξαναρρυθμιστεί το κάδρο που ήταν λάθος, αλλά πολλοί πρόλαβαν κι έγραψαν ανακρίβειες: ότι σταμάτησε γιατί γιουχαρήστηκε από τους δημοσιογράφους το Netflix).
«Είμαι πολύ χαρούμενος που έγινε αυτό το πρωί. Σημαίνει ότι είχατε την ευκαιρία να δείτε την αρχή, δύο φορές» αστειεύτηκε ο Μπονγκ Τζουν-χο. «Τεχνικά προβλήματα πάντα συμβαίνουν. Είναι ένα μεγάλο φεστιβάλ, όλα μπορούν να συμβούν» συμπλήρωσε γενναιόδωρα...
Διαβάστε την κριτική του Flix «Okja»: o Μπονγκ Τζουν-χο μαγεύει περπατώντας με αυτοπεποίθηση στα χνάρια του Μιγιαζάκι και του Σπίλμπεργκ
Η σκιά του Χαγιάο Μιγιαζάκι
Μπονγκ Τζουν-χο: «Ναι, φυσικά υπήρξε μεγάλη επιρροή μου - από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Το ίδιο και για την Τίλντα, γιατί το συζητήσαμε. Και, κακά τα ψέματα, όταν κάνεις μία ταινία για τη ζωή, τη φύση, την παιδική αθωότητα, τότε περπατάς κάτω από τη βαριά σκιά ενός τέτοιου μάστερ...»
Γιατί μια ταινία για τη φύση, σήμερα;
Μπονγκ Τζουν-χο: «Ηθελα να κάνω ένα σχόλιο για τον καπιταλισμό. Και για τη σχέση του με τον σημερινό άνθρωπο. Είναι τυχαίο ότι ζούμε με αυτούς τους ρυθμούς, αλλά όταν θέλουμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι, πηγαίνουμε στη φύση;»
Τζέικ Τζίλενχαλ: «Νομίζω ότι η ταινία διαπραγματεύεται τις ισορροπίες του κόσμου μας: πώς στέκεται ο καπιταλισμός απέναντι στο περιβάλλον και πώς έχει καταστρέψει τις φυσικές πηγές του. Νομίζω ότι εκτός από το μήνυμα μιας ταινίας, πολύ σημαντική είναι και η ιστορική περίοδος που αυτή γυρίζεται. Και για όλους εμάς, που αγαπάμε τα ζω, που θέλουμε να προστατέψουμε το περιβάλλον, αυτή είναι μία πολύ επικίνδυνη πολιτικά περίοδος - ιδιαίτερα στη χώρα μου. Για αυτό και ο διάλογος που ανοίγει η ταινία είναι σημαντικός. Για αυτό και το Netflix μπορεί να βοηθήσει, σκορπίζοντας το μήνυμα σε εκατομμύρια θεατές στον κόσμο...»
Τίλντα Σουίντον: «Για μένα υπάρχει και κάτι ακόμα. Δεν είναι μόνο το περιβάλλον, η φύση, αλλά και η ανθρώπινη φύση. Το συναισθηματικό περιβάλλον. Η παιδική μας ηλικία. Αυτό πρέπει επίσης να το συντηρήσουμε, να το διαφυλάξουμε. Είναι αυτό που είπαμε και για τον Μιγιαζάκι. Το περιβάλλον των ταινιών του είναι κάτι που κουβαλάμε. Εγώ το έχω πει πολλές φορές: αν πέσω σε κώμα, θα ήθελα αυτά που βλέπω και νιώθω, η μουσική που θα παίζεται να είναι από ταινίες του Μιγιαζάκι. Θα ήθελα να είμαι σε αυτό «το περιβάλλον». Αυτό που κουβαλάμε τελικά και ξεπερνά ακόμα και το ίδιο μας το συναίσθημα, ξεπερνά και το ίδιο το σινεμά. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο...»
Λίλι Κόλινς: «Μπορεί να πρόκειται για παραμύθι, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοεί. Εγώ είχα ένα σκύλο όταν ήμουν παιδί. Μεγάλωσα μαζί του. Και το ξέρω, βαθιά μέσα στην καρδιά μου, ότι θα έκανα τον κόσμο άνω κάτω για να σώσω το σκυλί μου. Αυτό, όπως λέει και η Τίλντα, ξεπερνά ακόμα και τη σχέση σου με το κατοικίδιό σου. Είναι κάτι βαθύτερο, κάτι που πιάνει ρίζα στο ποιος είσαι, στην ενηλικίωσή σου και με ποιους μεγαλώνεις - ανθρώπους και ζώα...»
Πολ Ντάνο: «Εχει να κάνει πολύ και με τη φαντασία μας. Ακόμα κι αν δεν είχαμε μια "Οκτζα" στη ζωή μας, κάποτε τη φανταστήκαμε...»
Πώς ένιωσε ο Τζέικ Τζίλενχαλ όταν πρωτοδιάβασε το σενάριο;
«Αρχικά είδα το σκίτσο του πλάσματος, της Οκτζα. Αυτό μου έδειξε ο Μπονγκ Τζουν-χο, εξηγώντας μου την ιδέα κι ότι ετοιμάζει ταινία, μαζί με την Τίλντα. Αμέσως τον ρώτησα: υπάρχει κάποιος ρόλος και για μένα; Προσφέρθηκα να παίξω πολύ πριν δω το σενάριο, λοιπόν. Οταν το διάβασα, συγκινήθηκα βαθιά - όπως και όταν είδα τελειωμένη την ταινία συγκινήθηκα βαθιά. Αυτό το ταξίδι του μικρού κοριτσιού προς την ενηλικίωση ήταν για μένα ένα μεγάλο μάθημα..»
Πώς βρήκε ο Τζέικ Τζίλενχαλ τη «φωνή» του ήρωα
«Nαι είναι αλήθεια ότι ερμηνεύω στα άκρα έναν υστερικό τηλεοπτικό παρουσιαστή. Βρήκα το σχήμα του σε συνεργασία με τον Μπονγκ Τζουν-χο. Οταν μου περιέγραφε τι είχε στο μυαλό του, μου έδειξε το σχήμα μίας κιθάρας και τις τελευταίες χορδές - τις ψηλές σκάλες που δε θέλεις ποτέ να παίξεις. Εκεί είμαστε, μου είπε. Μάλιστα, αν θυμάστε, την πρώτη φορά που εμφανίζεται ο ήρωάς μου τού έχει κοπεί η ανάσα από την ανάβαση. Γυρίσαμε τη σκηνή πολύ πρωί και ο Μπονγκ μου έδειχνε πώς πρέπει να μιλάω (σ.σ. μιμείται μία πολύ λεπτή, ψιλή, ασιατικού τόνου σατιρική φωνή). Από εκεί και πέρα με άφησε ελεύθερο να αυτοσχεδιάσω και να βρω τα πατήματά μου...»
Netflix: η... Οκτζα στο δωμάτιο:
Μπονγκ Τζουν-χο: «Μου άρεσε πάρα πολύ η συνεργασία μου μαζί τους. Μου παρείχαν μεγάλη υποστήριξη και μου έδωσαν απόλυτη ελευθερία. Δεν είναι αυτό δεδομένο ξέρετε. Δεν ανακατεύτηκαν ποτέ, δεν μπερδεύτηκαν στα πόδια μου, με άφησαν να κάνω ό,τι θέλω. Και είναι λάθος να λέμε ότι δε θα βρει η ταινία κανονική διανομή. Το Netflix έχει τα δικαιώματα και ήρθε στις Κάννες. Αν ο κόσμος κρατήσει ένα ανοικτό μυαλό μπορεί ο χειρισμός της ταινίας να εξελιχθεί διαφορετικά και να βρεθούν κι άλλες λύσεις...»
Τίλντα Σουίντον: «Ρωτάτε αν είναι κρίμα που η ταινία δε θα έχει διανομή και δε θα τη δει περισσότερος κόσμος στη μεγάλη οθόνη; Μα, εκατοντάδες υπέροχες ταινίες ξεκινούν από το φεστιβάλ των Καννών και δεν βρίσκουν ποτέ το δρόμο στη μεγάλη οθόνη. Ας είμαστε ψύχραιμοι. Ζούμε σε μεταβατικές εποχές για το σινεμά. Ολα είναι σε μία συνεχόμενη εξέλιξη. Εγώ, ως παραγωγός της ταινίας, είμαι ευγνώμων για την υποστήριξη του Netflix και τη στάση του απέναντι στην καλλιτεχνική ακεραιότητα του σκηνοθέτη μου...»
Τι έχουν να πουν για τις δηλώσεις του Πέδρο Αλμοδόβαρ;
Τίλντα Σουίντον: «Ναι, διάβασα τη δήλωση του Προέδρου της Κριτικής Επιτροπής. Θεωρώ πολύ σημαντικό και απαραίτητο να έχει ο Πρόεδρος κι ο κάθε Πρόεδρος την απόλυτη ελευθερία να εκφράσει ακριβώς αυτό που θέλει. Κι εσείς, ο διεθνής Τύπος, να μεταφέρεται αυτούσιο το μήνυμά του ώστε να ξεκινά ένας διάλογος. Είναι ευθύνη και τιμή να είσαι μέλος της κριτικής επιτροπής, έχω υπάρξει δύο φορές. Η αλήθεια όμως είναι ότι εμείς δεν ήρθαμε εδώ για τα βραβεία, αλλά για να δείξουμε την ταινία μας στο φεστιβάλ και στον κόσμο. Και είναι αλήθεια: είναι μεγάλη χαρά να δείχνουμε την ταινία στην τεράστια αυτή οθόνη. Κι όλο αυτό είναι ένα μεγάλο και σημαντικό ζήτημα και μία ενδιαφέρουσα κουβέντα που πρέπει να κάνουμε. Αλλά, όπως και σε όλα τα ζητήματα, η δική μου γνώμη είναι υπάρχει χώρος για όλους...»
Μπονγκ Τζουν-χο: «Εγώ είμαι απλά χαρούμενος που ο Αλμοδόβαρ θα δει την ταινία απόψε. Είμαι χαρούμενος που θα δω μαζί του την ταινία μου. Είμαι τεράστιος θαυμαστής του και το γεγονός ότι μίλησε για την ταινία μου, θετικά ή όχι, είναι τιμή μου...»
Πώς αισθάνθηκε ο ήσυχος Πολ Ντάνο στη βίαιη σκηνή του;
«Μία από τις αρετές της ταινίας είναι ότι και οι καλοί και οι κακοί έχουν την ίδια προσήλωση στο στόχο τους που ξεπερνούν κάθε όριο. Δηλαδή και ο ακτιβιστής ήρωάς μου θολώνει τα ηθικά νερά, ακόμα κι αν οι προθέσεις του είναι καλές. Οσο για τη σκηνή της βίας, μού ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστική. Δεν συνηθίζω να έχω σκηνές ξύλου. Οπότε ευχαριστήθηκα να κλωτσάω το κεφάλι του Στίβεν. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή ήταν το χάχανο του Μπονγκ κάθε φορά που φώναζε "cut". Το διασκέδαζε πιο πολύ από μένα - έσκαγε στα γέλια!»
Χολιγουντιανός σεξισμός και Τίλντα Σουίντον: υπήρξαν περιπτώσεις που ένιωσε «μικρή» μπροστά σε αυτό το τέρας;
«Χμμμ. Με αιφνιδιάζετε. Πρέπει να το σκεφτώ λίγο για να σας απαντήσω με συγκριμένα παραδείγματα. Μπορώ όμως να σας πω αυτό: με ενοχλεί όταν οι γυναίκες σ' ένα δωμάτιο δεν υπολογίζονται για τη γνώμη τους. Μπορεί να μην με έχουν μειώσει, αλλά με έχουν αγνοήσει. Αυτό είναι ένα παράδειγμα που μπορώ να σας πω. Με ενοχλεί όταν δεν με ρωτούν και μένα τι σκέφτομαι...»
Αλλαξε τη σχέση τους με τα ζώα, η εμπειρία της ταινίας;
Πολ Ντάνο: «Η αλήθεια είναι ότι η έρευνα που έκανα για να παίξω τον ήρωά μου με οδήγησε σε πολύ σκοτεινές εικόνες για το πόσο βασανίζονται τα ζώα μέχρι να φτάσουν στο πιάτο μας...»
Τζέικ Τζίλενχαλ: «Συνεχίζω να αγαπώ πολύ το σκύλο μου!»
Τίλντα Σουίντον: «Εγώ ζω σε μια φάρμα που τα ζώα είναι περισσότερα των ανθρώπων. Θεωρώ ότι η ταινία κάνει μια πολύ σημαντική διόρθωση: δεν είναι ο άνθρωπος στην κορυφή της πυραμίδας. Αν ζεις με ζώα, αν τα παρατηρείς, μπορείς να διακρίνεις μερικά σημαντικά μαθήματα: υπομονής, καρτερικότητας, εργατικότητας, συντροφικότητας. Την αξία της φιλίας, της αγάπης. μίας βουτιάς, μιας βόλτας, ενός μεσημεριανού ύπνου...»
