Είπε, πήρε πίσω, δήλωσε, ξεκαθάρισε, γέλασε, μετάνιωσε, προκάλεσε, απολογήθηκε. Ξανά και ξανά και ξανά και ξανά. Για όσους ήμασταν στο δωμάτιο όταν έκανε τα ατυχή αστεία περί ναζισμού στη διαβόητη πλέον συνέντευξη Τύπου των Καννών, κάθε απολογία του Τρίερ ήταν και μία ήττα της κοινής λογικής απέναντι στον παραλογισμό των μίντια. Γιατί, να το πούμε άλλη μία φορά και ξεκάθαρα: ότι ο Τρίερ είναι μεγάλος προβοκάτορας είναι γνωστό, αλλά ότι τα σχόλια του εκείνη την μέρα παραποιήθηκαν από τα κοράκια του ρεπορτάζ είναι αδιαμφισβήτητο. Ημασταν εκεί. Ολοι γελούσαν. Ολοι καταλάβαιναν το αστείο. Ολοι τον σταύρωσαν μετά.
Εχοντας την ψυχραιμία που σου δίνουν οι μήνες που μεσολάβησαν, ο Τρίερ σήμερα δίνει μία διαφορετική εξήγηση του περιστατικού στο GQ, το οποίο τον φιλοξενεί με την αφορμή της κυκλοφορίας της «Μελαγχολίας» στην Αμερική. Οταν ο δημοσιογράφος του ζητάει να σχολιάσει, ξανά, όσα οδήγησαν στο να καταλήξει persona non grata για το φεστιβάλ των Καννών εκείνος απαντάει: «Το να ζητάω συγγνώμη για ένα τέτοιο περιστατικό, είναι σαν να απολογούμαι για το τι άνθρωπος είμαι. Σαν να ζητάω συγγνώμη για το δικό μου φίλτρο ηθικής. Κι αυτό δεν ισχύει. Δεν ζητώ συγγνώμη λοιπόν. Δεν λυπάμαι για όσα είπα - λυπάμαι που δεν τα είπα με τρόπο που δεν θα μπορούσαν να παρεξηγηθούν. Δεν λυπάμαι που αστειεύτηκα - λυπάμαι που δεν έκανα ξεκάθαρο το γεγονός ότι αστειεύομαι. Αλλά όχι, δεν μπορώ να λυπάμαι για όσα είπα - είναι ενάντια στη φύση μου. Ισως βέβαια αυτό να αποδεικνύει ότι έχω ένα πολύ άρρωστο μυαλό. Αλλά δεν πιστεύω ότι μπορείς να λυπάσαι γιατί αυτό που είσαι...»
Εμείς καταλάβαμε τι εννοεί. Ισως κι εσείς να καταλάβατε τι εννοεί. Αλλά αν από αύριο αρχίσει νέος κύκλος κατηγοριών, όπου αγανακτισμένοι ζητούν εξηγήσεις, εμείς και σας το λέμε από τώρα, αποχωρούμε από αυτό το γαϊτανάκι του παραλογισμού.
Tags: Λαρς φον Τρίερ, Τριερ
